وی ادامه داد: اگر این سه تیم با هم تجمیع میشدند، حتی می‌توانستند امسال روی سکو هم باشند اما عملا این اتفاق نیفتاد و می‌بینیم سه تیمی که کشتی‌گیران سرباز در اختیار دارند، مقابل تیم‌هایی که هزینه‌های میلیاردی کرده‌اند و بعضا کشتی‌گیران خارجی و ملی‌پوشان اسبق را در اختیار دارند، حرفی برای گفتن ندارند. نقطه قوت تیم‌های نیروهای مسلح، بودجه نیست و آنها هزینه آنچنانی نمی‌کنند، بلکه تکیه‌شان روی نیروهای سرباز است که اگر این موضوع مدیریت می‌شد و همه این نفرات در قالب یک تیم قرار می‌گرفتند، اختلاف‌شان با تیم‌های دیگر، این‌قدر زیاد نمی‌شد.
رنگرز با اشاره به وضعیت تیمش، خاطرنشان کرد: ما عملا چند روز قبل از شروع لیگ، اعلام آمادگی کردیم، از من درخواست شد که در رأس کادر فنی این تیم قرار بگیرم، من هم عاشق کشتی هستم و اعتبار و آبرویم از این رشته است. بعضا می‌گویند چرا آمدی و این تیم ضعیف است و در شأن تو نیست اما من آمدم تا شاید بتوانم ذره‌ای به کشتی کمک کنم و جوان‌هایی که استحقاق حضور در لیگ برتر را دارند و می‌توانند با بزرگان کشتی بگیرند را پیدا کرده و برای مسابقه ساخته و پرداخته کنیم. این برای‌شان هم تجربه‌ای جدید خواهد بود و هم بعضا سکوی پرتاب‌شان خواهد شد. من با افتخار کاری اگر از دستم بربیاید انجام وظیفه می‌کنم. نه فقط این تیم، هر جا ذره‌ای بتوانم به کشتی کمک کنم حتما ورود خواهم کرد تا یک جوری ادای دِین کنم.
وی که مدتی از کشتی دور شده بود، درباره اینکه آیا قصد دارد به کار مربیگری ادامه دهد؟، گفت: درگیری‌های شغلی و کاری‌ام زیاد بود و فرصت فعالیت در کشتی را نداشتم اما لیگ مجموعا دو سه ماه زمان می‌برد و می‌توانم با مدیریت باقی کارها، این زمان را برایش خالی کنم، ضمنا دنبال این هستیم که یک آکادمی کشتی به نام خودم و اخوی در شهرستان نوشهر تاسیس کنم و آنجا تمرین بدهیم. هم من و هم حسن آقا (سرمربی تیم ملی فرنگی) خودمان را به کشتی بدهکار می‌دانیم. کشتی مسیر زندگی ما را تغییر داده و منش و تربیتی که در کشتی وجود دارد، کشتی‌گیران را از سایر ورزشکاران تمایز می‌دهد؛ خودم سال‌هاست باشگاه دارم و می‌بینم این در رشته‌های دیگر اتفاق نمی‌افتد. بچه‌ها در کشتی صرفا صاحب بدنی ورزیده نمی‌شوند، بلکه این رشته دید، منش و جهان‌بینی کشتی‌گیران را تغییر می‌دهد که این حتی بعد از دوران قهرمانی هم کمک می‌کند و باعث شده در جامعه از کشتی‌گیر توقع دیگری داشته باشند. از نظر من، زندگی دوی صد متر نیست و نباید تمامش را خودت بدوی و به پایان برسی، بلکه دوی امدادی است و این چوب، را باید به نفر بعدی بدهی، یک زمان ما از مربیان‌مان در باشگاه آموختیم و حالا باید نسل به نسل داشته‌های‌مان را انتقال دهیم.
حسین رنگرز همچنین درباره برادر دوقلویش حسن رنگرز که در بازی‌های المپیک رکوردی ویژه را با کسب چهار نشان المپیکی به ثبت رساند، گفت: خیلی خوشحالم که حسن آقا به همراه شاگردانش و همکارانش در کادر فنی به نتایج دلخواهش رسید. رسیدن به این مهم، مستلزم این بود که وقت زیادی بگذارد و از خانواده دور شد. خانواده از این دوری دلگیر بود اما حسن آقا ماند و ادامه داد. من دیدم بعد از المپیک هم چه پیشنهاد خارجی خوبی داشت؛ یک روز به او گفتم اشتباه می‌کنی، این پیشنهاد را قبول کن، بعدا می‌توانی جور دیگری دینت را به کشتی کشورت ادا کنی اما حسن گفت که ما به این مردم بدهکاریم و در شأن ما نیست به خاطر پول بیشتر و قرارداد، در این مقطع مملکت را رها کرده و اگر کاری که از دست‌مان برمی‌آید، انجام ندهیم.
