به گزارش صراط به نقل از فرادید، در ماه مه سال جاری، یکی از کارمندان اداره دولتی حفاظت از بناهای تاریخی (LAD) شورای منطقه‌ای اشتوتگارت در حال نظارت بر خدمه‌ای بود که یک لوله آب جدید را کار می‌گذاشتند. وظیفه او این بود که به دنبال سفال‌های قدیمی بگردد که ممکن بود از زیر خاک بیرون بیایند. اما او صفحات فلزی کوچکی را در گودال شناسایی کرد و پس از کاوش بیشتر، تعداد بیشتری از آنها را یافت، بنابراین کار متوقف شد و او این کشف را به LAD گزارش داد.
یک باستان‌شناس LAD بلافاصله موضوع را پیگیری کرد و همان روز شخصاً برای بررسی به محل کشف آمد. سه فلزیاب دارای مجوز به سفارش LAD نیز محل را اسکن کردند. بارش باران، محوطه را به یک گودال گل تبدیل کرده بود، اما آنها با وجود اینکه تا زانو در گل بودند، حدود ۶۰۰ سکه دیگر پیدا کردند. به این ترتیب تعداد کل سکه‌های این گنجینه به ۱۶۰۰ عدد رسید. این بزرگترین کشف در منطقه از سال ۱۹۴۹ است.
پاکسازی اولیه سکه‌ها نشان داد آنها حدود سال ۱۳۲۰ میلادی یعنی درست 700 سال قبل در آلمان و سوئیس ضرب شده‌اند. بیشتر آنها مربوط به ضرابخانه‌های برایزک، زوفینگن و فرایبرگ و ضرابخانه‌های بازل، سنت گالن، زوریخ، لاوفنبورگ و کولمار بودند. به گفته باستان‌شناس LAD آندریاس هاسیس-برنر:
«ارزیابی این گنجینه سکه به ما این امکان را می‌دهد که در مورد گردش سکه در بریسگائو، فعالیت ضرب سکه در ضرابخانه‌ها، تجارت نقره و همچنین معدن‌کاری در گلوترتال اطلاعات باارزشی بدست آوریم.» این باستان‌شناس در پاسخ به این پرسش که آیا این گنجینه آن زمان ارزشمند بوده گفت: «با این گنجینه در زمان خودش می‌توانستید حدود ۱۵۰ گوسفند بخرید.»
این سکه‌ها به احتمال زیاد مدت کوتاهی پس از ضرب شدن دفن شدند. محل کشف آنها زمانی سکونتگاه معدنچیانی بوده که در معادن نقره‌ی لبه جنگل سیاه کار می‌کردند.
این گنجینه در حال حاضر در مرحله پاکسازی و حفاظت است و پس از مستندسازی و مطالعه کامل سکه‌ها توسط کارشناسان، احتمالاً سال آینده به نمایش گذاشته خواهد شد.
