به گزارش سریس وبلاگ صراط، ابوطالب بازقندی در آخرین به روز رسانی وبلاگ درد و دل شیعه نوشت:
قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ
إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
سوره زمرآیه
۵۳
امام محمد باقر(ع)
فرمود:
آدم(ع) عرض كرد:
پروردگارا! شيطان را بر من مسلّط کردی، و او را چون خون (كه در بدنم جارى است) بر
من چيرگى دادى؛ پس مرا نيز چيزى عنايت فرما!
خداوند فرمود: تو را چنین نعمتى
بخشم كه وقتی كسى از فرزندانت تصميم بر انجام گناهى گيرد، فقط يك گناه بر او نوشته
شود، و چون تصمیم بر انجام عملى نيك گيرد، چنان چه انجامش ندهد، ثوابش برايش نوشته
شود، و چون انجامش دهد، ده ثواب برايش نوشته شود.
آدم(ع) عرض كرد: پروردگارا!
مرا بيشتر ده!
خداوند فرمود: به تو این بخشم كه چون كسى از فرزندانت گناهى كند و
سپس از من بخشش خواهد، او را ببخشايم.
آدم(ع) عرض كرد: پروردگارا! باز هم مرا
بيشتر عنايت فرما!
خداوند فرمود: سفرة توبه را تا هنگامى كه نفَس به گلو برسد
برايشان گستردم.
آدم(ع) عرض كرد: پروردگارا، مرا كافى
است.
منابع: اصول كافى - توبه،
ص190
