به گزارش صراط به نقل از میزان - پابند الکترونیک، نوعی ردیاب (GPS) است که به پای محکومان واجد شرایط بسته می‌شود و این امکان را به فرد محکوم می‌دهد تا بتواند تمام دوران محکومیت یا باقی‌مانده دوران محکومیت خود را خارج از زندان و در محدوده مراقبتی مشخص شده بگذرانند.
قرار گرفتن تحت نظارت سامانه‌های الکترونیکی (استفاده از پابند الکترونیکی) با هدف کاستن از جمعیت زندان‌ها و جلوگیری از آلوده شدن فرد به محیط در ماده ۶۲ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ پیش‌بینی شده است.
طبق قانون، استفاده از پابند الکترونیک در تمامی جرایم تعزیری درجه پنج تا هشت (با مجازات حبس تا ۵ سال)، قبل از ورود به زندان و جرایم تعزیری درجه دو تا درجه چهار پس از گذراندن یک چهارم مجازات حبس قابل اِعمال است.
چرا تمامی زندانیان جرایم غیرعمد نمی‌توانند با پابند الکترونیک بیرون از زندان باشند؟
بر اساس ماده ۶۲ قانون مجازات اسلامی، در جرایم تعزیری از درجه ۵ تا ۸ دادگاه در صورت وجود شرایط می‌تواند (از جمله رضایت خود محکوم) به حبس و سایر مقررات در محدوده مکانی مشخص بحث نظارت الکترونیکی را پیش‌بینی و اجرا کند.
درباره حبس‌های درجه ۲، ۳ و ۴ بعد از گذراندن یک چهارم حبس این امکان فراهم می‌شود.
در قانون، درباره جرایم درجه یک و همچنین در جایی که خود محکومان رضایت استفاده از پابند نداشته باشند، امکان استفاده از پابند وجود ندارد. در غیر این صورت منعی برای استفاده از پابند برای همه زندانیان به استثنای مواردی که قانون محدود کرده است، وجود ندارد.
سازمان زندان‌ها و قوه قضاییه نسبت به این موضوع ملتزم هستند و موضوع را به دقت بررسی می‌کنند.
