از سرافرازی ملی، تا مک دونالد تیم ملی

خبر زیر دیروز روی خروجی خبر آنلاین قرار گرفت.

"به گزارش خبرآنلاین؛ ملی پوشان والیبال ایران که در اولین روز مسابقه ها کره را کنار زدند،در روز دوم چین قدرتمند را هم پشت سر گذاشتند.والیبالیست ها بعد از پیروزی، دیشب شام مک دونالد خوردند تا بعد از چند روز از غذاهای یکنواخت هتل نجات پیدا کنند."

صف مردم مسکو مقابل رستوران مک دونالد در 1990

اصلاً گزاف نیست اگر بگوییم که:"شکست عملی کمونیزم، با فروپاشی شوروی رخ نداد، بلکه زمانی رخ داد که مردم مسکو ساعت ها در صف افتتاح شعبه ی مک دونالد در مسکو انتظار کشیدند."

و یا: "شکست شوروی در جنگ سرد از آمریکا، با قدم گذاشتن یوری گاگارین آمریکایی به ماه رخ نداد، بلکه با افتتاح شعبه ی مک دونالد در مسکو رقم خورد."

شاید با خواندن آن عده ای بگویند "کی چی؟ الآن مک دونالد خوردن شماها مردین؟ حالا یه مک دونالدم خوردن برین به جرم مک دونالد خوردن محاکمشون کنین" در حالی که مشکل اصلاً این نیست که عده ای مک دونالد بخورند، بلکه اصل نگون بختی ما به شرح زیر است:

1- مک دونالد به عنوان یکی از اصیل ترین و شناخته شده ترین نمادهای آمریکا در جهان شناخته می شود، مانند کوکا کولا، مانند دانشگاه هاروارد که نماد علم آمریکاست و مانند فوتبال آمریکایی و بوکس که نماد ورزش آمریکاست. دکتر سید مجید حسینی استادیار علوم سیاسی دانشگاه تهران هم در آخرین کتابش که سفرنامه ی آمریکاست، نام کتابش را از دو نماد آمریکا الهام گرفته و آن را «هاروارد مک دونالد» نام نهاده است.

2- قطعاً خوردن فست فودهای مک دونالد توسط یک شهروند عادی ایران یا یک شخص دیگر آسیایی خیلی اهمیت ملی ندارد و در ابعاد یک نفر و یک شهروند حائز اهمیت است، اما وقتی ملی پوشان یک کشور نماد آمریکا را استفاده می کنند و خبرش هم این گونه منعکس می شود به مثابه این است که کل ایرانیان به این روند آمریکایی شدن و جهانی سازی تن داده اند.

3- انعکاس این گونه این خبر توسط خبر آنلاین هم اصلاً پیام خوبی را مخابره نمی کند. این که ما بعد از خوشحالی و برای تخلیه ی روحی روانی و هنگامی که سر از پا نمی شناسیم، برای این که دلی از عزا در آوریم، مک دونالد که مهم ترین نماد آمریکاست را با کمال میل نوش جان می کنیم.

4- وقتی فست فودهای مک دونالد به اذعان پزشکان آمریکایی بسیار مضر و ناسالم است این قدر مورد اقبال گروهی از سفیران جمهوری اسلامی ایران -که همان ملی پوشان والیبال هستند- قرار می گیرد، نشانه ی این است که ما برای دل از عزا در آوردن به جای این که پناه ببریم به غذاهای مغذی و مقوی و اصیل ایرانی یا غذاهای سالم و مقوی فرنگی، با فست فود -چون نامش مک دونالد است- به شدت دلمان مولودی می گرد و از عزا در می آید.

5- مسئولان کشور ما وقتی فقط خود هر ورزش و برد برایشان مهم است و بازیکنان خالکوبی می کنند، خب مسئولان تدارکات تیم هم برای بازیکنان فست فود مک دونالد می خرند دیگر! فقط برد مهم است، مابقی مسائل حاشیه است.

6- آیا ملی پوشان تیم های کشورهای دیگر هم مثلاً با دیزی ما دلی از عزا در می آورند؟ یقیناً خیر. چون آن ها فرهنگ خودشان را صادر می کنند ولی ما تخصصمان دریافت فرهنگ های بیگانه است. مک دونالد یک نماد است؛ نمادی که با ابتدا شکم هایمان را تسخیر می کند، بعد شلوارهای جین آمریکایی پوششمان را تشکیل می دهند، بعد نوع پیرایش موهایمان را مدل های غربی تعیین می کنند، سپس فرهنگمان می شود فرهنگ بی بند و بار و عریان محور آمریکایی و بعد هم سر تا پایمان می شود غرب زده یا غرب دوست یا غرب گرا یا غرب محور و نهایتاً از خود بیگانه و خود گریز.

7- این که ما روز به روز جهانی و آمریکایی تر شویم و در ورطه ی جهانی شدن و آمریکایی شدن به هلاکت بیفتیم، نشان دهنده ی عدم خود باوری و ایمان ناقصمان است. قطعاً یک غربی که به اعتقادات ولو غلط، فرهنگ اجتماعی و دیگر ویژگی های شخصیت ساز خود می بالد، از مایی که در راه حق خود این چنین سست هستیم، مؤمن تر است.