منتظر محمد طرفداری | سالیان سال است انگلستان بعد از تصاحب اولین و آخرین جام بین‌المللی خود در سال ۱۹۶۶ در تورنمنت‌های جهانی و اروپایی موفقیتی نداشته است. در سال‌های اخیر حتی با موفقیت نسبی تیم «گرت ساوتگیت» بازهم از نظر جاه و مقام و جام و مدال چیزی تغییر نکرده و قهرمانی به شکل عذاب‌آوری از دستان انگلستان دور شده است.
در تابستان امسال، انگلستان بار دیگر به‌عنوان یکی از مدعیان به آلمان و یورو ٢٠٢٤ پای می‌گذارد. آیا گرت ساوتگیت می‌تواند «این بار» سه شیرها را به‌سوی افتخار هدایت کند؟ کسب عنوان قهرمانی این رقابت‌ها چه معنایی برای آینده او به‌عنوان سرمربی انگلستان خواهد داشت؟
حتی سر آلف رمزی که تنها جام بین‌المللی انگلستان را به دست آورد هم هرگز لحظات پایانی شغل رؤیایی‌اش را فراموش نخواهد کرد. سرمربی تیم ملی انگلیس از دفتر خود به اتاق مجلل شورا احضار شده بود تا از سرنوشت خود به‌عنوان مربی مطلع شود.
این نیم ساعت ویرانگرترین لحظات زندگی من بود. در اتاقی پر از مردان کمیته و مسئولان که به من خیره شده بودند، ایستاده بودم. انگار در حال محاکمه هستم. فکر می‌کردم قرار است به دار آویخته شوم.
جلادان فدراسیون فوتبال به این مرد ٥٤ ساله توصیه کردند به تعطیلات برود تا از «مصائب برخورد با مطبوعات» و انتقادات بی‌امان آنها مصون بماند. اتحادیه فوتبال این تصمیم را به مدت ۱۰ روز مخفی نگه داشت تا زمانی که «جو مرسر» به‌عنوان سرمربی موقت منصوب شد.
سپس، در ۱ مه ۱۹۷۴، دقیقا پنجاه سال پیش از این مطلبی که می‌خوانید، اتحادیه فوتبال انگلیس اعلام کرد؛ دوره مریگری رمزی به پایان رسیده است.
سر الف تنهاست
چاقوها مدتی بود، چه در داخل و چه در خارج از اتحادیه فوتبال تیز شده بود، اما چاک مرگبار بر دوران رمزی با یک تساوی ضعیف ۰-۰ در پرتغال در ماه قبل از جلسه نهایی رخ داد. رمزی در سال ۱۹۶۶ انگلیس را قهرمان جهان کرد و طبیعتاً انتظارات را بالا برد، سپس انگلیس را به مقام سوم در یورو ۶۸ و یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۷۰ رساند.
در جام ۷۰ هنگامی که انگلیس در مقابل آلمان غربی در گرمای شدید مکزیک ۲-۱ جلو بود بیماری گوردون بنکس، یکی از دلایل افت تیم بود اما تصمیم رمزی برای تعویض مارتین پیترز و بابی چارلتون که برای استراحت دادن به آنها در بازی احتمالی نیمه‌نهایی بود، نتیجه معکوس و مرگباری داشت. تعویض چارلتون یکی از بدترین تصمیمات مربیان انگلیس در تمامی تاریخ فوتبال انگلستان محسوب می‌شود.
پس از آن همه چیز آشکار شد. شش سال پس از هت‌تریک جف هرست در ومبلی مقابل آلمان غربی، انگلیس رمزی در مقابل همان حریف در همان استادیوم شکست خورد و موفق نشد به دور نهایی یورو ۱۹۷۲ راه پیدا کند!
تیم رمزی بارها با عنوان «ربات‌های رمزی» مورد تمسخر و استهزا قرار گرفت، به این دلیل که رمزی به‌جای بها داد استعدادهای نوظهور، علاقه داشت به بازیکنانی با عملکرد نهایی مطمئن میدان دهد.
هیو مک ایلوانی نویسنده معروف آن دوران در آبزرور نوشت:
فوتبال محتاطانه و بی‌نشاط تیم رمزی حتی اگر با پیروزی همراه می‌شد به سختی قابل تحمل بود و وقتی با شکست گره می‌خورد، تنها یک واکنش کوتاه از او را به همراه داشت. روش او شاید در سال ۶۶ قابل توجیه بود، اما از آن زمان به مایه شرمساری تبدیل شده است.
رمزی آخرین فرصت برای رسیدن به چهارمین تورنمنت بزرگ را به دست آورد؛ صعود به جام جهانی ۱۹۷۴ در آلمان غربی. اما تساوی در ومبلی مقابل لهستان قدرتمند و پرانگیزه و دروازه‌بان تیم، یان توماژفسکی که برایان کلاف در جایگاه کارشناس itv در آن شب او را «دلقک سیرک با دستکش» خواند، خط پایانی بر دوران رمزی بود. مردی که تنها عنوان تاریخ فوتبال انگلستان را به دست آورده است.
تنها سرمربی جام دار تاریخ فوتبال انگلستان وداع تلخی داشت
مشهورترین سرمربی انگلیس، کشورش را در سه تورنمنت بزرگ رهبری کرد و نیم‌قرن طول کشید تا سرمربی دیگری از این تعداد پیشی بگیرد. سر بابی رابسون، اسون گوران اریکسون و روی هاجسون همگی پس از سه تورنمنت از تیم انگلستان جدا شدند، یکی کمتر از چهار تورنمنت سر والتر وینترباتم بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۲.
تابستان امسال در یورو ۲۴، گرت ساوتگیت با رکورد «وینترباتم» برابری خواهد کرد. مدافع سابق میدلزبرو در همان جایی که رمزی شکست خورد، به موفقیت دست یافت و با شکست دادن ایتالیا در دو دیدار رفت‌وبرگشت به چهارمین تورنمنت متوالی خود رسید.
باتوجه‌به اینکه قرارداد این مربی ۵۳ ساله در دسامبر امسال به پایان می‌رسد، یورو 2024 می‌تواند آخرین تورنمنت ساوتگیت به‌عنوان سرمربی انگلیس باشد. بااین‌حال، برخلاف رمزی در ۵۰ سال پیش، اتحادیه فوتبال انگلیس به دنبال تمدید قرارداد ساوتگیت به‌عنوان سرمربی انگلیس است. انگلستان در رده‌بندی فیفا در رده چهارم قرار دارد و در کنار فرانسه گزینه‌های اصلی قهرمانی یورو ۲۰۲۴ به‌حساب می‌آید.
- در همین رابطه ببینید: معرفی مدعیان یورو 2024؛ انگلیس، وقتشه جام به خونه بیاد!
اگر ساوتگیت و پسران جوان و مستعد او مانند مردان رمزی عنوان قهرمانی را کسب کنند و برخلاف نسل طلایی دو دهه قبل انگلستان که دست‌خالی ماند، تابستان را با عنوان قهرمانی به پایان برسانند، او و بازیکنانش از جوانانی نابالغ به مردان کاملی تبدیل خواهند شد.
شاید انگلستان با در اختیار داشتن بازیکنانی چون کین، بلینگهام، فودن، ساکا، رایس، کوبی ماینو و… بهتر است این بار ترمز دستی خود را در یورو رها کند. گرت ساوتگیت در تورنمنت‌های مهم اخیر به‌عنوان مربی محتاط شناخته شده است، در آلمان او باید ماجراجوتر از همیشه باشد، شاید این با خطرات زیادی همراه باشد، اما پاداش بی‌نظیری نیز دارد.
انتظارات بالاست!
تیم 2024 استعدادهای زیادی دارد.
شاید رمزی تنها سرمربی انگلیس است که به‌اندازه کافی خوش‌شانس بود تا از مزیت یک جام جهانی در زمین خانگی برخوردار باشد. او همچنین گروه قدرتمندی از بازیکنان را برای انتخاب داشت، از جمله بابی چارلتون، بابی مور و گوردون بنکس.
در طول ادوار، سایر مربیان انگلیس بازیکنانی در سطح جهانی در اختیار داشته‌اند؛ ولی هرگز موفق به یافتن سیستمی برای هماهنگی استعدادهای آنان نشدند. رمزی این کار را کرد.
"تیم بدون وینگر" معروف او در سال ۱۹۶۶ قهرمان جام جهانی شد.
ساوتگیت اکنون طولانی‌ترین دوران سرمربیگری تیم ملی انگلیس از زمان حضور بابی رابسون در دهه ۱۹۸۰ را در اختیار دارد و پس از سر آلف رمزی، دومین مربی موفق تاریخ فوتبال انگلیس است.
آیا بالاخره امسال سال انگلستان خواهد بود و سه شیر شکوه و عظمت را به ارمغان خواهد آورد؟ آیا «این بار» به حقیقت خواهد پیوست؟ انتظارات و توقعات بیش از حد بالا است؛ ولی فرصت مناسبی است!
شکی نیست ساوتگیت شانس خیلی زیادی دارد تا بالاخره جایگاه سر الف رمزی را در مناسبات فوتبال انگلستان جابه‌جا کند، مردی که تنها جام جهانی و تنها افتخار بین‌المللی تاریخ فوتبال تاریخ انگلستان را به دست آورده است!
انگلستان همیشه در واپسین لحظات وا داده است؛ جایی که فکر می‌کنید تقریباً به خط پایان رسیده‌اید و ۹۰ دقیقه با یک فینال بزرگ فاصله دارید؛ ایتالیا ۹۰، یورو ۹۶، روسیه ۲۰۱۸.
یا یک فینال بزرگ در ومبلی هستید، درست مانند پسران سال ۶۶. و «It's coming home» در سراسر انگلستان طنین‌انداز می‌شود. همیشه فکر می‌کنید این بار قحطی جام به پایان می‌رسد. ولی این‌طور نیست و شما به نقطه اول برگشته‌اید.
از اشک‌های گازا در سال ۹۰ تا شکست دیگری در ضربات پنالتی زیر طاق ومبلی در یورو ۲۰۲۰. قصه انگلستان همیشه با درد و زجر و ناکامی همراه بوده است و هرگز هیچ‌چیز تغییر نکرده است. شاید این بار، شاید…
تو را به چنگ خواهم آورد
