به گزارش سرویس وبلاگ صراط فاطمه سادات حاجی وثوق در آخرین مطلب وبلاگ بحر آتشین نوشت:
مي خواستم در مورد «قيدار» امير خاني سكوت كنم...چرايش خيلي گفتني نيست!
قيدار را ناگهاني شناختم خبرش ناگهاني آمد و اين براي من و مايي كه هنوز بيوتن را مزمزه مي كنيم
خبري بود خوش و غافلگيركننده...
روزي نوشتم چندسال ديگر بايد طول بكشد تا يك اميرخاني ديگر بيايد و منِ اويي خلق كند و بيوتني بسازد
اين حس هنوز هم با من است...
هنوزهيچ رماني نتوانسته است برايم منِ او باشدوهيچ غربتي به اندازه غربت ارمياي بيوتن بغض آورنبوده است
اين هارا گفتم تا بگويم اگر كسي غير اميرخاني «قيدار» را مي نوشت آن قدر قدردانش مي شدم
كه امروز براي نوشتن از قيدار نيازمند اين همه صغري و كبري نباشم!
قيدار خوب است از آن جهت كه ذهن خلاق و مبتكر اميرخاني آن را به مانند همه ي داستان هايش مفصل
آفريده است و خوب است از آن جهت كه دوست داشتني هاي اين آب و خاك را مي شناسد...
قيدار خوب است چون قيداري را معرفي ميكند كه دلت مي خواهد لااقل يك بار در زندگي دركش كني...
قيدار خوب است اما تو را نمي گيرد...محوت نمي كند...ميخكوب نمي شوي ...بغض هاي اميرخاني را ندارد
قيدار خوب است اما تو را نمي كِشد...نمي برد...غليانت نمي دهد...
قيداري كه اميرخاني خلق كرده اين بار مثل علي فتاح نيست با ارمياي معمر هم فاصله دارد،
چرايش را نمي دانم شايد معلول فراز و نشيب هاي نگاه نويسنده است در گذر زمان و فرازونشيب هايش!
اما براي منِ خواننده كه نمي توانم از پيش زمينه هاي ذهني خودم و توقعاتم فارغ باشم،
جذبه ندارد، حتي اگر صاحبِ جذابيت باشد!
من قيدار ِ خانه نشين و كنج نشين و عزلت نشين نمي خواهم
قيدارهاي من وقتي قيدارند كه وسط ميدان باشند....
من قيدار را دوست داشتني تر از اين مي طلبم...و اين توقع زيادي نيست از كسي كه علي فتاح مي آفريند!
...................................................................................................................................
خوش ندارم اين حاشيه نوشت كه نه نقد است و نه يك نوشتار تخصصي، سبب شود كسي از خواندن اين كتاب تازه ي جناب اميرخاني چشم پوشي كند...
قيدار در اين وانفساي كتاب خوب آن قدر خوب هست كه ارزش خواندن داشته باشد!
اين نوشتن ها براي آن است كه رضاي اميرخاني توقعمان را از خودش زياد كرده است...
