ستاره‌های سینما در ورزش
ستاره‌های سینما حضور پررنگی در این عرصه داشته‌اند؛ از مهران مدیری و داریوش ارجمند تا پژمان بازغی و علیرام نورایی و چندین و چند مصداق دیگر. پنج سال پیش بود که مهران مدیری به عنوان رئیس کمیته هنرمندان فدراسیون بیلیارد و بولینگ منصوب شد. هاشم اسکندری، رئیس فدراسیون وقت دلیل انتصاب مهران مدیری را برگزاری «ستارگان بیلیارد» بیان کرد تا مدیری بتواند در راه جذب ستاره‌ها به این جام، کمک‌حال فدراسیون باشد. آذرماه سال ۱۳۹۶ در حکمی از سوی مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان وقت، داریوش ارجمند به عنوان عضو هیئت رئیسه فدراسیون ورزش‌های پهلوانی و زورخانه‌ای منصوب شد.
پژمان بازغی در آذرماه ۱۳۸۸، مدت کوتاهی را به عنوان مشاور و مسئول فرهنگی تیم پرسپولیس در دوره مدیریت حبیب کاشانی پشت سر گذاشت. علیرام نورایی دیگر بازیگری بود که مسئولیت مشابه پژمان بازغی را هرچند بسیار کوتاه برای تیم فوتبال ملوان بندرانزلی، در خردادماه ۱۳۹۱ و در دوره مدیریتی حسین هدایتی عهده‌دار شد. پرچم‌دار حضور سلبریتی‌ها در یک فدراسیون، اما فدراسیون تنیس است. این فدراسیون ابتدا با دعوت امیر جدیدی بازیگر مطرح سینما به تیم ملی روی زبان‌ها افتاد. جدیدی سال‌هاست در رشته تنیس به صورت تخصصی فعالیت می‌کند، اما بعد‌ها دعوت فدراسیون تنیس را رد کرد و حضور در تیم ملی را نپذیرفت.
حضور محمدرضا گلزار، چهره شناخته‌شده سینمای ایران به دعوت رئیس فدراسیون تنیس در هیئت رئیسه رشته پدل هم که متعلق به چند ماه قبل است. رضا گلزار سرپرست تیم ملی پدل شد و پس از حضور او در فدراسیون تنیس، میلاد کی‌مرام نیز در حکمی به عنوان مشاور این فدراسیون و عضو کمیته ساحلی منصوب شد. آخرین انتصاب حضور یک سلبریتی در فدراسیون‌های ورزشی نیز مربوط به سالار عقیلی است. «سالار عقیلی، از مفاخر موسیقی و هنر آواز کشور با قبول دعوت مهرداد جمشیدی، دبیر کل فدراسیون و سرپرست انجمن وودبال طی حکمی از سوی حمید عزیزی، رئیس فدراسیون گلف به عنوان عضو هیئت رئیسه انجمن وودبال منصوب شد» این متن خبری است که چند روز پیش روی خروجی سایت فدراسیون گلف قرار گرفت.
دستاورد سلبریتی‌بودن در ورزش
حالا که در ادوار مختلف حضور سلبریتی‌ها در عرصه مدیریتی ورزش بیشتر شده، سؤال این است که عایدی و ارزش‌افزوده این حکم‌زدن‌ها برای فدراسیون‌های ورزشی چیست؟ جلب توجه؟ بیشتر دیده‌شدن رشته‌های نوپا؟ اگر از علاقه سلبریتی‌ها به این رشته بگذریم، ظاهرا دلیل حضور آن‌ها در رشته‌هایی مانند وودبال و پدل آشنایی بیشتر افراد جامعه با چنین رشته‌هایی است که می‌توانند مدال‌آور باشند، اما خیلی شناخته‌شده نیستند پس طبیعی است که اگر حضور یک سلبریتی بتواند دستاوردی در این زمینه داشته باشد و باعث بیشتر شناخته‌شدن رشته‌ای مانند وودبال شود، فدراسیون‌ها دریغ نخواهند کرد.
از سوی دیگر حضور سلبریتی‌ها باعث جذب اسپانسر در این رشته‌ها خواهد شد، وعده‌ای که رضا گلزار در نشست خبری‌اش در فدراسیون تنیس داده بود. «مطمئن باشید که تیم ملی پدل سال آینده سورپرایز‌هایی دارد و دنبال کار‌های بین‌المللی برای این رشته هستیم. درباره جذب اسپانسر هرکاری که بتوانم دریغ نخواهم کرد و به دنبال طراحی شبکه به منظور پخش زنده مسابقات پدل هستیم». این در حالی است که دلیل حضور برخی دیگر از سلبریتی‌ها صرفا علاقه آن‌ها به این رشته عنوان شده است و احتمالا تنها به دلیل جلب توجه خواهد بود. مسئله‌ای که رئیس یکی از فدراسیون‌های ورزشی بر آن تأکید کرد و شاید بتوان خوشامد و بیشتر دیده‌شدن رؤسای یک فدراسیون را هم دلیل دیگری برای این مسئله عنوان کرد.
البته نباید نفع مالی احتمالی سلبریتی‌ها را هم در این موارد نادیده گرفت. سؤال اصلی که باید پرسیده شود این است که حضور درازمدت سلبریتی‌ها در ورزش چه نفع و دستاوردی داشته است؟ از حضور هدیه تهرانی در تای‌چی چوان تا حضور ارجمند در ورزش‌های زورخانه‌ای چه دستاوردی برای این دو رشته داشته است؟ باشگاه پرسپولیس چقدر از حضور پژمان بازغی استفاده کرد؟ سؤالاتی که شاید پاسخش را هیچ‌کس نداند. درخصوص رشته پدل و حضور گلزار در این رشته به عنوان سرپرست، ارسلان محمدی، سرمربی تیم ملی پدل مدعی شده بود که امسال تور جهانی پدل را به میزبانی کشورمان برگزار خواهیم کرد و حضور رضا گلزار در این زمینه به ما کمک خواهد کرد و آوردن اسپانسر که امروزه نیاز همه رشته‌های ورزشی برای شرکت در مسابقات به شمار می‌رود را با جدیت دنبال خواهد کرد و می‌توان با حضور او منتظر هرچه بیشتر شناخته‌شدن پدل ماند.
برنامه‌هایی که احتمالا دیگر سلبریتی‌ها هم برای حضور مقتدرانه در فدراسیون‌های ورزشی دارند یا به عبارت درست‌تر باید داشته باشند! ادعایی که از سوی فدراسیون‌ها به عنوان دلیل انتخاب‌هایشان مطرح شد و باید منتظر ماند و دید چقدر به حقیقت خواهد پیوست.
