به گزارش صراط به نقل ازتسنیم: عالی‌ترین دادگاه کیفری آرژانتین بار دیگر با تکرار ادعاهای اثبات‌نشده ایران و حزب‌الله را عامل بمب‌گذاری در «مرکز همیاری یهودیان» (آمیا) در آرژانتین در سال ۱۹۹۴ معرفی کرده است.
علی‌رغم آن که جمهوری اسلامی ایران بار‌ها «انفجار مرکز همیاری یهودیان» (آمیا) در بوئنوس آیرس را محکوم کرده عالی‌ترین دادگاه کیفری آرژانتین بار دیگر ادعاهای خود درباره نقش‌آفرینی ایران در این حادثه تروریستی را تکرار کرده است.
در حکمی که به رویت خبرگزاری آسوشیتدپرس رسیده دادگاه تجدیدنظر آرژانتین مدعی شده ایران و حزب‌الله این حمله را که باعث کشته شدن ۸۵ نفر و زخمی شدن ۳۰۰ نفر دیگر از شهروندان یهودی‌تبار آرژانتین شد انجام داده‌اند.
این دادگاه مدعی شده حمله مذکور در ۱۸ ژوئیه ۱۹۹۴ (مصادف با ۲۷ تیرماه ۱۳۷۳) به تلافی عقب‌نشینی آرژانتین از توافق همکاری هسته‌ای با ایران صورت گرفته است.
چند سال پیش از این، گرت پورتر، روزنامه‌نگار محقق آمریکایی در مطلبی نوشته بود که کل ادعاهای مطرح‌شده علیه ایران و حزب‌الله در این پرونده به تحریک گروهک تروریستی منافقین صورت گرفته است.
او در آن یادداشت نوشته بود متن کامل قرار بازداشتی که «آلبرتو نیسمان»، دادستان پرونده آمیا در سال ۲۰۰۶ علیه مقامات ایرانی صادر کرد فاش می‌کند که کل این ادعانامه براساس اتهام‌های گروهک منافقین تنظیم شده است.
پورتر در گزارش خود آورده است: این قرار بازداشت ۹۰۰ صفحه‌ای که به تازگی برای نخستین بار به زبان انگلیسی در دسترس قرار گرفته است، تنها براساس اظهارات چهار تن از اعضای شاخه سیاسی گروهک تروریستی منافقین، موسوم به «شورای ملی مقاومت ایران» به نام‌های رضا ذاکری، هادی روشن روانی، علی رضا احمدی و رضا اسحاقی، دو تن از وابستگان به این شورا که به عنوان جداشدگان معرفی شدند، صادر شده است.
این گزارش حاکی است نیسمان دادستان آرژانتین در حکم خود ۶۱ بار به شهادت این چهار تن ارجاع داده است. وی ۲۹ بار از کوچک سرایی، ۱۶ بار از روشن روانی و ۱۶ بار نیز از احمدی و اسحاقی نقل قول کرده است.
پورتر در این گزارش می‌افزاید: «نیسمان از هیچ منبعی غیر از سازمان مجاهدین (گروهک تروریستی منافقین) درباره وقوع این حادثه نقل قول نکرده است.»
ادعاهای جدید دادگاه آرژانتین علیه ایران در شرایطی مطرح شده که رژیم صهیونیستی به دلیل حمله به ساختمان کنسولی ایران در دمشق در معرض فشار‌های بین‌المللی قرار دارد.
