به گزارش صراط به نقل از فارس، شاید بتوان علت شهادت و اسارت بسیاری از فرماندهان دوران دفاع مقدس در جنگ تحمیلی را، حضور آن‌ها در جبهه‌ها دانست. در حالی که در دیگر نقاط دنیا این طور نیست که فرمانده لشکر جانش را کف دستش گذاشته و به خط مقدم بیاید و دوشادوش نیروهایش بجنگد.
محمدعلی صمدی پژوهشگر تاریخ دفاع مقدس می‌گوید: «در دوران جنگ تحمیلی فرماندهان عراقی طبق اصول کلاسیک ارتش، چند کیلومتر پشت خط حضور داشتند. طبق این اصول حتی فرماندهان گروهان‌ها نیز باید پشت سر نیرو‌های تحت امرشان باشند.»
فتح‌الله جعفری فرمانده وقت یگان زرهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خاطره‌ای از اسارت فرمانده تیپ ۱۱۱ عراق توسط رزمندگان اسلام تعریف کرد که شرح آن را در ادامه می‌خوانید: «۲۱ بهمن‌ماه سال ۱۳۶۴ در آستانه فتح فاو بودیم که یکی از فرماندهان عالی‌رتبه بعث، به نام کاظم عبود، فرمانده تیپ ۱۱۱ ارتش عراق به اسارت رزمندگان اسلام در آمد.
بنده به اتفاق تعدادی از فرماندهان از جمله محسن رفیقدوست، محسن رضایی، شهید ستاری، محمد باقری، حسن شفیع‌زاده و شهید عباس بابایی داخل قرارگاه در حال صرف ناهار بودیم و این اسیر هم در کنار ما بود. بشقابی غذا هم که اتفاقاً عدس پلو بود جلویش گذاشتم، رفیقدوست شروع کرد به معرفی یک یک ما؛ به طور مثال گفت: محمد باقری استخبارات، فتح‌الله جعفری زرهی و ...
حضور فرماندهان ارشد در آن نقطه نزدیک به خط برای آن اسیر بسیار تعجب بر انگیز بود. رفیقدوست گفت: «کجای کاری؟ تازه فرماندهان دیگر ما از جمله احمد غلامپور، مرتضی قربانی، علی شمخانی و رحیم صفوی در میدان نبرد و خط مقدم هستند.» این مسئله که باعث تعجب و شگفتی این فرمانده ارشد عراقی شده بود، نشانه متقنی از شجاعت و رشادت فرماندهان ارشد سپاه اسلام به شمار می‌رود و همانطور که می‌دانید همین رشادت‌ها باعث توفیقات چشمگیری از جمله پیروزی در عملیات والفجر ۸ و فتح فاو شد.»
صمدی نیز در این باره می‌گوید: فرماندهان پاسدار ایرانی از اصول کلاسیک تبعیت نمی‌کردند و در خط مقدم حضور داشتند.
انتهای پیام/
