چهارشنبه ۰۵ دی ۱۴۰۳ - ساعت :
۰۷ آذر ۱۴۰۲ - ۲۳:۱۴
اولین واکنش رئیس سابق دانشگاه شریف به برکناری خود:

فعلا صحبت را صلاح نمی‌دانم!

فعلا صحبت را صلاح نمی‌دانم!
رئیس سابق دانشگاه صنعتی شریف گفت: بعد از ورود به ریاست، نسبت به قبل، تکثرگراتر شدم و علتش هم تنوع افراد و دیدگاه‌هایی بود که با آن‌ها مواجه شدم.
کد خبر : ۶۴۱۴۸۱

به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از تسنیم، رسول جلیلی رئیس سابق دانشگاه صنعتی شریف در نشستی که توسط یکی از کانون‌های این دانشگاه تشکیل شده بود، در پاسخ به سوال تعدادی از حاضرین درباره علت پذیرش مسئولیت ریاست شریف و متن و حاشیه کنار گذاشته شدن از جایگاه ریاست گفت: فعلاً صحبت درباره این موضوع را به صلاح نمی‌دانم. باید زمان بگذرد و عده‌ای حرف‌هایشان را بزنند تا در زمانی دیگر، باتوجه به این اظهارات و مصلحت دانشگاه، صحبت کنم.

وی افزود: بعد از ورود به ریاست، نسبت به قبل، تکثرگراتر شدم. علتش هم تنوع افراد و دیدگاه‌هایی‌ست که با آن‌ها مواجه شدم‌. هر میزان که می‌توانستم وقت گذاشتم و هر میزان توانستم آرمان‌گرایی کردم؛ به ثمر نشستن کلنگ‌هایی که زدم را برای دانشگاه مفید می‌دانم.

کشور فقیری نیستیم، اگر بتوانیم خوب خرج کنیم

جلیلی درباره مسائل و مشکلات مالی دانشگاه‌ها نیز گفت: کشور فقیری نیستیم. اگر بتوانیم خوب خرج کنیم، نباید بودجه شریف اینقدر باشد. این سوال از دولت مطرح است که چرا باید یارانه حامل‌های انرژی اینقدر زیاد باشد اما گرنت علمی خیلی کم شود؟ بودجه فعلی شریف حداقل باید ۵ برابر شود. این به مدیریت فرایند مهاجرت کمک می‌کند.

وی درباره حمایت از دانشجویان نیز گفت: معتقد بوده و هستم که هرکس وارد دکتری می‌شود، باید پول بگیرد چراکه خانواده باید تشکیل بدهد و دستش در جیب خودش باشد و از آن‌طرف باید برای پژوهش و تحقیقات هم وقت بگذارد اما در کارشناسی‌ها باید خود فرد یا یک مجموعه دیگر پولش را هم بپردازد؛ چرا که در کارشناسی با ۳ دسته مواجهیم.

می‌گویند ۸۰ درصد شریفی‌ها از ۳ دهک بالا هستند

عضو هیأت علمی دانشگاه شریف گفت: یک عده متمول‌اند. اینکه می‌گویند ۸۰ درصد شریفی‌ها از ۳ دهک بالا هستند، یعنی این‌ها اگرچه خوشایندشان نیست اما می‌توانند عمده شهریه‌شان را بدهند.

وی ادامه داد: عده کسانی هستند که نه تنها متموّل نیستند، بلکه در دهک‌های پایین یا حتی نان‌آور هستند و باید با حفظ کرامت، تحت پوشش دولت یا بنیاد حمایتی قرار بگیرند. دسته وسط هم باید از جایی بورس بشوند تا بعداً که توانایی کافی پیدا کردند یا حتی‌ قصد مهاجرت داشتند، برای آن مجموعه کار کنند یا هزینه‌ انجام شده را بپردازند.