به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از فارس، سازمان عفو بین‌الملل در یک گزارش تحقیقی به مستندسازی جنایت‌های جنگی اسرائیل در جریان عملیات‌های نظامی اخیر این رژیم در غزه پرداخته است.
این نهاد حقوق بشری در گزارش خود که امروز ۲۰ نوامبر منتشر شد تصریح کرده است: «نیروهای اسرائیلی یک بار دیگر بی‌تفاوتی خود به تلفات فاجعه‌بار غیرنظامیان در جریان بمباران‌های بی‌امان و مستمر در نوار غزه اشغالی را آشکار ساخته‌اند.»
عفو بین‌الملل اعلام کرده به عنوان نمونه به انجام تحقیقات در دو مورد از عملیات‌های اسرائیل پرداخته که در جریان آن ۴۶ غیرنظامی از جمله ۲۰ کودک جان باخته‌اند. مسن‌ترین قربانی زنی ۸۰ ساله و خردسال‌ترین آن کودکی سه ماه بوده است.
این حملات روزهای ۱۹ و ۲۰ اکتبر رخ داده‌اند. نخستین حمله مربوط به بمباران ساختمان یک کلیسا در شهر غزه بود که در آن زمان به پناهگاه صدها نفر از غیرنظامیان تبدیل شده بود و دومی حمله به یک منزل مسکونی در اردوگاه آوارگان «النصیرات» در مرکز غزه.
عفو بین‌الملل نوشته تحقیقات مفصل این سازمان درباره این دو رویداد مشخص کرده که بمباران این ساختمانها حملات کور یا حملات مستقیم به اشخاص یا اهداف غیرنظامی بوده‌اند و بایستی به عنوان جرائم جنگی مورد تحقیق قرار بگیرند.
اریکا گوورا-روساس، یکی از مسئولان عفو بین‌المللی گفت: «این حملات مرگبار و غیرقانونی بخشی از الگوهای مشخص در خصوص بی‌اعتنایی به غیرنظامیان فلسطینی است و نشان‌دهنده این است که کشتارهای بی‌سابقه ارتش اسرائیل موجب شده هیچ‌جا در غزه حتی اگر پناهگاه غیرنظامیان باشد هم امن نیست.»
وی اضافه کرد: «ما از دادستان دیوان کیفری بین‌المللی می‌خواهیم اقدامات فوری و ملموسی برای تسریع در تحقیقات در خصوص جرائم جنگی و دیگر جرائم مفتوح در سال ۲۰۲۱ انجام دهد.»
عفو بین‌الملل برای تهیه این گزارش اقدام به بازدید از مناطق حملات، عکس‌برداری از پیامدهای حملات و مصاحبه با ۱۴ نفر کرده و علاوه بر آن به تحلیل تصاویر ماهواره‌ای و شواهد صوتی-تصویری پرداخته است.
مطابق این گزارش، مسئولان اسرائیلی تا کنون هیچ شواهد متقنی درباره دلایل انجام این دو حمله از جمله وجود اهداف نظامی ادعایی در آن ارائه نکرده‌اند. در عوض، به نوشته عفو بین‌الملل، ارتش اسرائیل در خصوص بمباران ساختمان کلیسا اقدام به انتشار اطلاعات متناقض کرده است.
ارتش اسرائیل در این باره ویدئویی را منتشر کرده و بعداً ادعایش را پس گرفته و بیانیه‌ای هم صادر کرده که هیچ شواهدی در خصوص اطلاعات موجود در آن ارائه نشده است. تحقیقات عفو بین‌الملل هیچ نشانه‌ای مبنی بر اینکه این ساختمانها ممکن است برای اهداف نظامی مورد استفاده قرار گرفته باشند نشان نداده است.
یافته‌های کنونی عفو بین‌الملل مبتنی بر مستندات قبلی این نهاد بین‌المللی از حملات غیرقانونی اسرائیل در جریان عملیات اخیر و همچنین دیگر عملیات‌های این رژیم در غزه است.
این سازمان غیردولتی حملات اخیر اسرائیل در غزه را از لحاظ شدت حملات، شمار تلفات غیرنظامیان و میزان تخریب منازل، مدارس، بیمارستان‌ها و سایر زیرساخت‌های شهری «بی‌سابقه» توصیف کرده است.
اریکا گوورا-روساس گفت: «بی‌اعتنایی قابل توجه اسرائیل به قوانین انسانی بین‌المللی به صورت گسترده توسط عفو بین‌الملل در عملیات‌های نظامی سابق مستند شده اما شدت و بی‌رحمی بمباران‌های کنونی بی‌سابقه است.»
وی اضافه کرد: «تلفات وحشتناک در غزه - ۱۱۰۰۰ غیرنظامی که بیش از ۴۶۰۰ نفر از آنها کودک هستند ظرف ۶ هفته کشته شده‌اند- خود نشانه‌ای از میزان بی‌ارزش بودن زندگی فلسطینی‌ها در چشمان نیروهای اسرائیلی آمر و مجری این حملات است.»
روز ۱۹ اکتبر حمله هوایی اسرائیل ساختمانی را در داخل غزه هدف قرار داد. در این حمله ۱۸ غیرنظامی کشته و دست‌کم ۱۲ نفر دیگر زخمی شدند.
«رامز السوری»، زنی که سه نفر از کودکان و ۱۰ نفر دیگر از خویشاوندانش را در این حمله از دست داد به عفو بین‌الملل گفت: «فلب من عصر آن روز با کودکانم خاموش شد. همه بچه‌هایم مردند: مجید، ۱۱ ساله، جولی ۱۲ ساله و سهیل ۱۴ ساله. هیچ بچه دیگری ندارم. باید همراه بچه‌هایم می‌مردم.»
وی اضافه کرد: «من فقط دو دقیقه زودتر آنجا را ترک کردم. خواهرم خواست برای کمک کردن به پدرم که به خاطر سکته در بستر بیماری است به زیر زمین بروم. بچه‌هایم همراه با خویشاوندن و همسران و بچه‌هایشان بالا داخل اتاق ماندند. همان موقع بود که حمله اتفاق افتاد و همه را کشت.»
السوری تصریح می‌کند: «ما خانه‌هایمان را ترک کردیم و آمدیم در کلیسا بمانیم چون فکر می‌کردیم اینجا از ما محافظت می‌شود. هیچ جای دیگری نداریم که برویم. آن کلیسا پر از آدم‌های صلح‌طلب بود... فقط آدم‌های صلح‌طلب آنجا بودند. در این جنگ، هیچ جا در غزه امن نیست. همه جا زیر بمباران است، روز و شب. هر روز تعداد غیرنظامی‌هایی که کشته می‌شوند بیشتر و بیشتر می‌شود. برای صلح دعا می‌کنیم اما قلب‌هایمان شکسته است.»
سامی طرازی به عفو بین‌الملل گفت که والدینش به همراه یکی از خویشاوندانش که تنها ۶ ماه سن داشت در این بمباران کشته شدند.
یکی از مسئولان کلیسا گفت: «اصلاً نمی‌دانیم چرا این حمله به کلیسای ما شد. هیچ‌کس هیچ توضیحی برای رقم زدن این تراژدی به ما نداده است. اینجا کلیسا است: مکانی برای صلح، عشق و عبادت... در حال حاضر در غزه هیچ جای امنیت وجود ندارد.»
روز ۲۰ اکتبر ارتش اسرائیل اقدام به انتشار ویدئویی از یک پهپاد کرد که ظاهراً لحظه حمله هوایی به یک ساختمان در داخل کلیسا را نشان می‌داد. چند رسانه بعد از آن به نقل از ارتش اسرائیل نوشتند که جنگنده‌های ارتش اسرائیل یک مرکز فرماندهی و کنترل متعلق به حماس را نابود کرده‌اند.
ارتش اسرائیل اندکی بعدتر آن ویدئو را حذف کرد و مسئولان اسرائیلی از آن زمان به بعد هیچ شواهد یا ادله‌ای درباره اینکه ساختمان کلیسا مقر فرماندهی و کنترل حماس بوده ارائه نکرده‌اند.
«آزمایشگاه شواهد بحرانی عفو بین‌الملل» اقدام به بررسی، راستی‌آزمایی و تحقیق درباره فیلم‌ها و تصاویر منتشرشده در فضای مجازی بعد از آن حمله کرده و از جمله تصاویر ماهواره‌ای مربوط به این منطقه را قبل و بعد از حمله مورد مقایسه قرار داده است. متخصصان تسلیحاتی عفو بین‌الملل هم به بررسی تصاویر و ویدئوها پرداخته و به این نتیجه رسیدند که یک بمب بزرگ به صورت مستقیم به ساختمانی که محل پناه گرفتن غیرنظامیان بود اصابت کرد.
مقام‌های کلیسا قبل از این حمله در اظهارات علنی گفته بودند که صدها غیرنظامی در این منطقه پناه گرفته‌اند بنابراین، حضور این غیرنظامیان برای ارتش اسرائیل امری معلوم بوده است.. عفو بین‌الملل نوشته تصمیم ارتش اسرائیل برای انجام حمله به کلیسایی که مشخص بوده محل اسکان غیرنظامیان است مصداق جنایت جنگی است.
روز ۲۰ اکتبر، حدود ساعت ۱۴ به وقت محلی ۲۸ غیرنظامی از جمله ۱۲ کودک در یک حمله هوایی اسرائیل جان باختند. این حمله یک منزل مسکونی را تخریب کرد و به دو ساختمان در مجاورت آنجا در اردوگاه النصیرات آسیب زد. این حمله در داخل محوطه‌ای انجام شد که ارتش اسرائیل دستور داده بود ساکنان شمال غزه به آنجا بروند.
«رامی العیدی»، همسر او «رنین» و سه کودک آنها «گینا»، ۱۰ ساله، مایا ۸ ساله و ایاد ۶ ساله در این حمله جان باختند.
هانی العیدی که از این حمله جان به در برد گفت: «ما داخل خانه نشسته بودیم. خانه پر از آدم بود، پر از بچه و خویشاوندامان بود. یکدفعه بدون هیچ هشدار قبلی همه چیز روی سرمان فرو ریخت. همه برادرهایم مردند. پسر دایی‌ها و پسر عمه‌هایم مردند... مادرم مرد، خواهرهایم مردند. خانه‌مان خراب شد... اینجا هیچ چیز نیست و حالا ما مانده‌ایم آواره و هیچ.»
همسر حازم ابو شهادا و سه دختر او هم جزو قربانیان همین بمباران بودند. آنها از اردوگاه دیگری در همان نزدیکی به اینجا آمده بودند تا امن باشند. ابو شهادا به عفو بین‌الملل گفت: «من بقیه عمرم را با احساس گناه خواهم گذراند. من بودم که گفتم موقتاً به اینجا بیاییم. ای کاش این کار را نمی‌کردم. کاش می‌شد ساعت را به عقب برگرداند. ترجیح می‌دادم با آنها بمیرم تا خانواده‌ام را از دست بدهم.»
