به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از فرارو، زنان و مردان سودانی زخم‌های سنتی صورت خود را نشان می‌دهند، روشی باستانی که زمانی در میان قبایل آفریقایی رایج بود، اما در طول سال‌ها به شدت کاهش یافته است.
خلود مساعد از قبیله هاداریا در سودان به وضوح روزی را به یاد می‌آورد که صورتش با یک تیغه تیز زخمی شده بود، یک عمل باستانی که زمانی رایج بود.
او اکنون در دهه ۸۰ زندگی خود، سه خط ضایعه را که از آن زمان به مرور زمان تیره شده اند، روی هر گونه دارد.
مساعد در روستای ام مقاد، در ۶۶ کیلومتری جنوب خارطوم، به خبرگزاری فرانسه گفت: آن‌ها مرا نزد مردی بردند که به انجام این عمل معروف بود. او این کار را با یک چاقوی کوچک انجام داد.
وی افزود: من هفت ساله بودم و گریه کردم. آن‌ها به من گفتند که باید این علائم روی صورت را داشته باشم، زیرا این نشانه زیبایی است.
زخم قبیله ای، یک عمل باستانی که در سودان رایج بود، شامل علامت گذاری روی پوست، عمدتا برای شناسایی وابستگی قبیله‌ای یا به عنوان نمادی از جذابیت است.
این عمل در طول سال‌ها به شدت کاهش یافته است و بسیاری اکنون آن را غیربهداشتی، قدیمی و منسوخ می‌دانند.
مساعد گفت: مردم برای آن آواز می‌خواندند. در گذشته ارزش زیادی داشت.
او برای مدت طولانی تلاش می‌کرد تا با زخم خود کنار بیاید و اکنون از اینکه این عمل رو به اتمام است خرسند است.
این پیرزن سودانی گفت: من هیچ یک از فرزندانم را برای علامت گذاری نبردم. الان زمان متفاوتی است. فقط افراد مسن هنوز این نشانه‌ها را دارند، نه نسل‌های جوان.
مانند مساعد، فاطمه احمد از قبیله جائلین نیز خطوطی مشابه روی صورت خود دارد. او گفت: درد هفته‌ها طول کشید و برای کاهش درد خود از بسیاری از پماد‌های درمانی سنتی استفاده می‌کرد.
جوامع در مناطق دورافتاده روستایی سودان به دلیل امکانات و زیرساخت‌های ضعیف مدت‌هاست که برای دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی مناسب تلاش می‌کنند. بسیاری از مردان نیز مادام العمر علامت گذاری شدند.
به گفته محمد از قبیله ماها، برای مردان این علائم اغلب از خطوط کوچک عمودی یا افقی روی گونه‌ها گرفته تا شکل‌هایی شبیه «T» یا «H» متفاوت است. این پیرمرد ۷۲ ساله گفت: در آن زمان این یک انتخاب نبود. اجتناب ناپذیر بود.
او گفت: مردم فقط بچه‌ها را نزد فردی می‌بردند که به علامت‌گذاری چهره‌ها معروف است و او صورت را با توجه به نام قبیله‌شان علامت می‌زد.
محمد گفت که او نیز از زخم کردن صورت فرزندان خود امتناع کرد. وی می‌گوید که من احتمالاً از آخرین نسلی هستم که چهره آن‌ها در سودان مشخص شده است.
ادریس موسی عبدالرحمن، که از قبیله جائلین است، امیدوار است که این کار هرگز برنگردد. او می‌گوید که این یک تحریف است و بی دلیل به مردم آسیب می‌رساند.
