این مطالعه با استفاده از پیش‌بینی‌های مدل آب و هوایی جهانی انجام شده است. این پیش بینی‌ها بر اساس پیش‌بینی‌های وابسته به زمان غلظت گاز‌های گلخانه‌ای اتمسفر در سه سناریو کاهش کم، متوسط و زیاد تا سال ۲۵۰۰ انجام شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تا آن سال زمین برای انسان بیگانه خواهد شد.
به گزارش ایسنا "کریستوفر لیون" (Christopher Lyon) محقق مقطع فوق دکتری دانشگاه مک گیل کانادا گفت: این پیش‌بینی‌ها به تحول فاحش تغییرات آب و هوایی در مقیاس‌های طولانی مدت اشاره دارد.
در سناریو‌های کاهش گاز‌های گلخانه‌ای کم و متوسط، پوشش گیاهی و بهترین مناطق کشت محصول ممکن است به سمت قطب‌ها تغییر جهت دهد. تعداد زمین‌های قابل کشت نیز کاهش می‌یابد. مکان‌هایی دارای اکوسیستم غنی و متنوع مانند حوضه آمازون نیز ممکن است خشک و بی‌حاصل شوند. علاوه بر این مدل یاد شده نشان می‌دهد که میزان استرس گرمایی برای انسان‌های ساکن مناطق پرجمعیت گرمسیری نیز به میزان کشنده خواهد رسید.
حتی در سناریو‌های کاهش متوسط، سطح دریا به دلیل انبساط و حضور آب‌های مخلوط در اقیانوس‌های گرم، همچنان بالا خواهد رفت.
دانشمندان می‌گویند، اگرچه در بسیاری از گزارش‌های مبتنی بر تحقیقات علمی در مورد تاثیرات طولانی مدت گرمایش جهانی (مانند افزایش سطح گاز‌های گلخانه ای، دما و سطح دریا) صحبت می‌شود، اما اکثر این مطالعات درباره تحولی که پس از سال ۲۱۰۰ در زمین رخ خواهد داد، چیزی نمی‌گویند. برای درک کامل و برنامه‌ریزی برای تغییرات آب و هوایی تحت هر سناریویی، محققان و سیاست‌گذاران باید به سال‌های پس از سال ۲۱۰۰ نیز توجه کنند.
لیون گفت: توافق پاریس، سازمان ملل متحد و گزارش‌های ارزیابی علمی هیئت بین‌دولتی تغییر اقلیم همه به ما نشان می‌دهند که برای رسیدن به اهداف‌مان باید قبل از سال ۲۱۰۰ چه کاری انجام دهیم و اگر تا آن سال کاری نکنیم چه اتفاقی خواهد افتاد. اما این معیار (۲۱۰۰) که بیش از ۳۰ سال است مورد استفاده قرار می‌گیرد، کوته بینانه است، زیرا افرادی که اخیرا متولد شده‌اند تا سال ۲۱۰۰ در دهه ۷۰ سالگی خواهند بود.
توافق پاریس که با نام پیمان پاریس نیز شناخته می‌شود، ذیل چارچوب پیمان‌نامه سازمان ملل در تغییر اقلیم (UNFCCC) در رابطه با کاستن انتشار گاز‌های گلخانه‌ای، سازگاری و امور مالی است.
