شرایط در اردوگاه "الهول" شمال شرق سوریه به عنوان مرکز نگهداری خانواده و وابستگان داعش، آشفته، خطرناک و ناامید کننده است.
به گزارش عصر ایران، در گزارشی به وضعیت زنان و فرزندان نیرو‌های خارجی داعش که ساکن اردوگاه "الهول" در شمال شرق سوریه هستند پرداخته و از شرایط زندگی آن‌ها و خطراتی می‌گوید که ساکنان این اردوگاه را تهدید می‌کند.
این شهر محل زندگی زنان و فرزندان نیرو‌های خارجی گروه داعش است. شهرکی چادرنشین با خانوار‌هایی دور هم، محاصره شده از سوی نگهبانان مسلح، پر از برجک‌های دیده بانی و حصار‌های سیم خاردار.
اگر ۴ ساعت از شهر "مالکیه" سوریه رانندگی کنید و از شهر "قامشلی" بگذرید، در شمال شرق سوریه و در حوالی مرز‌های این کشور با ترکیه به اردوگاه "الهول" می‌رسید.
در داخل این کمپ، زنان لباس بلند مشکی می‌پوشند و نقاب بر صورت می‌گذارند تا حجاب را حفظ کنند. برخی از آن‌ها کناره می‌گیرند و برخی نیز ظاهر و رفتاری خصمانه نشان می‌دهند.
در گوشه‌ای از این اردوگاه در نزدیکی بازارچه کوچک سبزیجات، گروهی از زنان که خواستار گفتگو هستند، تلاش می‌کنند از خود در برابر آفتاب سوزان محافظت کنند. آن‌ها اهل شرق اروپا هستند.
۶۰ هزار نفر، ساکن این اردوگاه هستند که ۲۵۰۰ نفر از آن‌ها از وابستگان خارجی اعضای داعش هستند.
آن‌ها در پاسخ به اینکه چگونه از این اردوگاه سر درآورده اند، شوهران خود را مسئول پیوستن به داعش و زندگی در سیستم این گروه می‌دانند که هزاران نفر را شکنجه کرده و به قتل رسانده است. آن‌ها تاکید می‌کنند که تنها جرم آن‌ها این بود که عاشق مردی اشتباه در زندگی شده‌اند.
این حکایت، داستانی آشنا در میان همسران اعضای داعش است، زیرا آن‌ها تلاش دارند خود را از داعش که خشونت و اهداف مشخصی را دنبال می‌کرد، جدا کنند. همسران آن‌ها مرده‌اند، زندانی شده یا مفقود هستند و این زنان با فرزندان خود در این اردوگاه گیر افتاده‌اند.
حدود ۶۰ هزار نفر که ۲۵۰۰ نفر آن‌ها خانواده خارجی اعضای داعش هستند در اینجا نگهداری می‌شوند. بسیاری از آن‌ها پس از شکستِ سال ۲۰۱۹ نبرد "باغوز" در این اردوگاه زندگی می‌کنند.
هزاران نفر از وابستگان داعش که بیشتر آن‌ها زنان و کودکان بودند، ۲ سال پیش از روستای تحت محاصره باغوز، آخرین سنگر داعش واقع در شرق سوریه بیرون آمدند و خود را تسلیم نیرو‌های دموکراتیک سوریه تحت حمایت آمریکا کردند.
زنان ساکن این اردوگاه با احتیاط صحبت می‌کنند. آن‌ها مراقب عواقب سخنان خود هستند. عواقبی که مرگبار نیست، اما وحشتناک است. این زنان نگران نگهبانان اردوگاه نیستند، اما از زنان دیگر هراس دارند. زنانی تندرو که هنوز قوانین داعش را در داخل اردوگاه اعمال می‌کنند.
بی بی سی می‌نویسد در زمان حضور خبرنگاران در این اردوگاه و در اوایل صبح، جنازه یک زن در این اردوگاه پیدا شد.
خشونت و "رادیکالیزاسیون" (خشونت افراطی) یکی از مسائل اصلی نیرو‌های دموکراتیک سوریه تحت حمایت کرد‌های منطقه در این اردوگاه است. این گروه مدیریت اردوگاه خانواده‌های داعش را برعهده دارند.
"عبدالکریم عمر" که ریاست مشترک اداره امور خارجی خودمدیریتی دولت تحت رهبری کرد‌ها در شمال شرق سوریه را برعهده دارد، اعتراف کرد که داعش همچنان در "الهول" فرمانروایی می‌کند. او گفت: زنان تندرو عامل بیشتر خشونت‌ها هستند.
او افزود: قتل‌های روزانه اتفاق می‌افتد. زمانی که گروهی به ایدئولوژی داعش عمل نکند، چادر‌ها سوزانده می‌شوند. آن‌ها این دیدگاه‌ها را به فرزندان خود منتقل می‌کنند.
در هر کجای این اردوگاه کودکان وجود دارند. آن‌ها همراه والدین خود از آسیا، آفریقا و اروپا به اردوگاه سوریه آورده شده‌اند تا با مادران ودر کنار افراد داعش زندگی کنند.
کار‌های کمی برای مشغولیت آن‌ها وجود دارد. هنگام رانندگی در بخش‌های مختلف اردوگاه کودکان به سمت خودرو‌ها سنگ می‌زنند. شیشه یکی از سرنشین خودرو می‌شکند و نگهبانان درون خودرو به شدت تکان می‌خورند. این موضوع در این اردوگاه اتفاقی طبیعی است.
برخی از کودکان بسیار منفعل هستند و بیرون چادر‌های خود می‌نشینند و خیره به اطراف نگاه می‌کنند. اکثر آن‌ها وحشت غیرقابل تصوری را تجربه کرده‌اند مرتب در حال حرکت و کوچ بوده‌اند، زیرا داعش تلاش می‌کرد از سرزمین‌های خود در سراسر عراق و سوریه دفاع کند.
بسیاری از آن‌ها هرگز به مدرسه نرفته‌اند و چیزی جز جنگ را نمی‌شناسند.
برخی از آن‌ها جراحات یا آسیب‌های شدید دیده‌اند. در این اردوگاه پسری با یک پای قطع شده در حال عبور از زمین ناهموار و سنگلاخی است. همه آن‌ها در معرض آسیب و از دست دادن قرار داشته‌اند و اکثر کودکان حداقل یکی از والدین خود را از دست داده‌اند.
برای مقابله با خشونت در حال رشد در این اردوگاه، مرتبا تفکیک‌های امنیتی صورت می‌گیرد.
پسران بزرگتر ساکن در این اردوگاه نیز یک تهدید بالقوه در نظر گرفته می‌شوند. وقتی آن‌ها کمی بزرگتر می‌شوند به مراکز دیگر و دور از خانواده منتقل می‌شوند.
"عبدالکریم عمر" به عنوان مسئول امور خارجی دولت خودمدیریتی تحت رهبری کرد‌ها در شمال شرق سوریه، می‌گوید: "پسران پس از رسیدن به سنین خاص، خطر جدی محسوب می‌شوند و ما چاره‌ای جز انتقال آن‌ها به مراکز جدید کودکان نداریم".
او افزود که این کودکان از طریق صلیب سرخ جهانی با مادران خود در ارتباط هستند.
در بخش شمالی کمپ "الهول"، اردوگاهی کوچکتر به نام "روژ" قرار دارد که خانه زنان و کودکان نیرو‌های داعش است. خشونت در این بخش کمتر است. در این بخش زنان بریتانیایی مانند "شمیمه بیگم" معروف به عروس داعش، "نیکول جک" و دختران آن‌ها است.
این بخش اردوگاه با حصار‌های سیمی تقسیم شده است.
گروهی از زنان این اردوگاه نیز از "ترینیداد و توباگو" کشوری جزیره‌ای در دریای کارائیب واقع در شمال آمریکای جنوبی هستند. داعش بیشترین افراد در نیم‌کره غربی را از این کشور جذب کرده است.
یکی از آن‌ها یک پسر ۱۰ ساله دارد. او پس از کشته شدن همسرش باز هم با داعش و تحت اوامر آن‌ها ماند. او شنیده که پسران بزرگتر از اردوگاه می‌روند یا از خانواده جدا می‌شوند و اینک نگران است این اتفاق برای فرزندانش نیز بیفتد.
وی می‌گوید که با بزرگتر شدن فرزندنش، او نیز بیشتر نگران می‌شود. این زن گفت: هر روزی که می‌گذرد، من بیشتر به اینکه بیایند و او را ببرند، فکر می‌کنم.
در همان نزدیکی پسر این زن با خواهر و برادرش فوتبال بازی می‌کند.
پسر ده ساله این زن می‌گوید: پدرش در حمله هوایی کشته شده و در صورت جدایی از مادرش دلتنگ خواهد شد.
پسران نوجوان در اردوگاه الهول که محل نگهداری خانواده و وابستگان نیرو‌های داعش است، به عنوان تهدید احتمالی در نظر گرفته می‌شوند و پس مدتی به مراکز مجزا منتقل می‌شوند.
شرایط زندگی در این جا بسیار ابتدایی است. سرویس‌های بهداشتی در فضای بیرونی قرار داد و اتاقک‌های برای حمام و دوش گرفتن. مخازن آب آشامیدنی نیز مشترک است. همه کودکان از این شرایط ناراضی هستند.
یک بازارچه کوچک نیز در اردوگاه برای فروش غذا، لباس و اسباب بازی ایجاد شده است.
خانواده‌ها به صورت ماهانه بسته‌های غذایی دریافت می‌کنند و لباس برای کودکان فراهم می‌شود. برخی از زنان نیز که هووی هم هستند به صورت مشترک زندگی می‌کنند و کار‌هایی مانند مراقبت از فرزندان یا کار‌های خانه را تقسیم می‌کنند.
بسیاری از کودکان در مدرسه موقت که از سوی سازمان "کودکان رانجات دهید" اداره می‌شود، شرکت می‌کنند.
"سارا راشدان" مسوول دفتر سوریه‌ای این سازمان می‌گوید: "ما داستان‌های زیادی می‌شنویم که هیچ کدام آن‌ها خوشایند نیست". "اما امید ما این است که این کودکان بتوانند به خانه‌ای بروند و کودکی عادی خود را بگذرانند".
وی افزود: "ما تغییرات رفتاری در کودکان این اردوگاه دیده ایم". "بسیاری از آن‌ها تصاویری از جنگ را می‌کشیدند، اما اینک فضای آن‌ها شادتر شده و تصاویر مثبت تری از گل یا خانه را می‌کشند".
با این حال مشخص نیست که چگونه این کودکان از این اردوگاه بیرون می‌روند و چه آینده‌ای در انتظار آن‌ها است.
به صورت عادی زنان نیرو‌های داعش می‌گویند که خشونت‌های داعش را ندیده اند. آن‌ها با وجود زندگی در "خلافت" ادعا می‌کنند که سر بریدن ها، کشتار و نسل کشی بی اطلاع هستند.
بسیاری از آن‌ها با دنیای خارج ارتباط ندارند و تعداد کمی از اعضای خارجی دراین اردوگاه‌ها از نگرش مردم کشورشان نسبت خود مطلع هستند.
برخی از کشور‌های اروپایی مانند سوئد، آلمان و بلژیک برخی از شهروندان زن خود و فرزندان آن‌ها را که عضو داعش بودند را به کشورشان بازگردانده‌اند.
اما با بدتر شدن اوضاع مقامات کرد از کشور‌های دیگر خواسته‌اند تا شهروندان خود را بازگرداند.
