«اراد بودلیش» عکاس آماتور و استاد دانشگاه ایالتی آریزونا بعد از جنگ جهانی دوم برای گسترش صلح با سازمان جهانی «یونسکو» همکاری می‌کرد. او در سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ به همراه فرزند و همسر خود به کابل، پایتخت افغانستان رفته و در دانشکده آموزگاران عالی این شهر تدریس کرد.
او از افغانستان عکس‌های بسیاری انداخته بود که بعد از مرگش در سال ۲۰۱۳ بدست دامادش «کلایتون استرسون» در اینترنت پخش شد و بازخورد‌های مثبتی را برای آن زمان‌های افغانستان به ارمغان آورد.
استرسون در سال ۲۰۱۳ طی مصاحبه ای با دنور پست گفت: حتی بسیاری از افغان‌ها از من برای منتشر کردن تصاویری که ۳۳ سال قبل را نشان می‌داد تشکر کردند. اما آثار باستانی افغانستان هم در نوع خود منحصر به فرد و تاریخی است، مانند:
ارگ اسکندر
قدمت ارگ اسکندر به ۳۳۰ سال قبل از میلاد مسیح می‌رسد و موقعیت جغرافیایی آن در قلب هرات است. درباره این قلعه گفته شده زمانی که «اسکندر مقدونی» بعد از جنگ «گوگاملا» وارد افغانستان شد، ارگ یا قلعه هرات را بنا نهاد.
امپراطوری‌ها و حکومت‌های مختلف در طول هزاران سال از آن به عنوان مقر اصلی خود استفاده کردند که شاهد ویرانی و مرمت‌های بسیاری بوده است.
در سال ۱۹۷۶ یونسکو اقدام به حفاری و مرمت ارگ کرده و در سال‌های گذشته سازمان ملل نیز تصمیم گرفت آن را به طور کامل بازسازی کند و موزه ملی هرات را هم به آن اضافه کرد.
مجسمه‌های باقی مانده از بوداییان در «بامیان»
اقلیتی از بوداییان در قرن ششم در شهر «بامیان» و منطقه «هزارگات» واقع در مرکز افغانستان زندگی می‌کردند که در مسیر جاده ابریشم قرار داشت.
از آن دوران مجسمه‌ها و سنگ نوشته‌هایی در دره بامیان در ارتفاع ۲۵۰۰ متری با صخره‌های ماسه‌ای با در لوح‌هایی گلی ساخته و حک شده‌اند. این اثر تاریخی نیز مانند دیگر آثار باستانی دستخوش آسیب و مرمت شده، اما ارزش تاریخی و گردشگری خود را از دست نداده است.
مناره جم یا منار جام
این مناره در ولایت غور افغانستان واقع شده و از سوی یونسکو هم به عنوان میراث جهانی به ثبت رسیده است.
همیشه موذنی از آن بالا می‌رود و دعا می‌خواند. این مناره مدور بر پایه هشت ضلعی با دو بالکن چوبی قرار دارد و دیواره‌های آن با نوشته‌هایی از خط کوفی، خط نسخ، آیات قرآن و نقوش هندسی تزئین شده‌اند. این مناره یکی از مکان‌های مهم گردشگری در افغانستان به شمار می‌رود.
بعد از آثار باستانی افغانستان موزه و مراکز فرهنگی آن نیز از مهمترین امکانات فرهنگی این کشور هستند.
موزه ملی کابل
موزه ملی کابل یکی از مراکز فرهنگی بزرگ افغانستان است که در سال ۲۰۰۴ بعد از جنگ و تخریب در سال‌های ۱۹۹۳ و ۱۹۹۴ بازگشایی شد.
پارک باغ بابر
این پارک یک باغ تاریخی و تفریحی و نیز آرامگاه «بابر» پادشاه گورکانی است که در شهر کابل واقع شده است. این باغ به دستور بابر یکی از پادشاهان گورکانی در سال ۱۵۲۸ میلادی بنا شد. باغ بابر در دامنه کوه شیر دروازه کابل از معدود بنا‌های تاریخی این شهر است، که از گزند حوادث محفوظ مانده‌است.
باغ بابر آخرین استراحت‌گاه «ظهیر الدین محمد بابر» پادشاه نیز مغول بود. به نظر می‌رسد که این باغ حدود ۱۵۲۸ میلادی، ۹۳۵ هجری شمسی ساخته شده باشد. طوریکه بابر در کتاب خاطرات خود بنام «بابر نامه» ذکر می‌کند که او شخصا دستور آغاز ساخت باغی را در کابل صادر کرده‌است.
تعدد قومیت در افغانستان
کابل از زمان‌های گذشته محل تلفیق اقوام‌های مختلف در افغانستان بوده است. علاوه بر قوم «پشتون» و «تاجیک» که اکثریت افغان‌ها را تشکیل می‌دهند جمعیتی از «هزاره»، «ازبک» و «ترکمن» هم در افغانستان وجود دارد.
اکثریت افغان‌ها مسلمان هستند، اما اقلیت «سیک» و «هندو» هم در این کشور وجود دارد که به دلایل جنگ و درگیری به مرز‌ها و حومه افغانستان کوچ کرده‌اند.
