چهار هندوانه زیر بغل زاکانی!

سال ۹۹ را با نمایندگی مردم قم در دوره یازدهم بهارستان آغاز کرد؛ سپس بعنوان رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی بر کرسی زمامداری این نهاد مهم جلوس نمود؛ بعد از آن هوس پاستورنشینی به دلش افتاد و کاندیدای سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری شد و اینک نیز بعنوان شهردار پایتخت شناخته می‌شود!

به گزارش صراط نیوز سیر تطور «علیرضا زاکانی» طی یکسال گذشته نشان از این واقعیت دارد که بطور میانگین هر سه ماه یکبار، نامبرده به فکر تغییر پُست و سِمت افتاده و هیچگاه به جایگاه کنونی اش قانع نبوده است. جالب است بدانیم که به موازات تلاش‌های زاکانی برای کسب عنوان شهردار تهران، وی برنامه‌های خود را برای تصدی احتمالی یک وزارتخانه و ایضاً ریاست سازمان انرژی اتمی در دولت ابراهیم رئیسی نیز ارائه داده بود تا برای روز مبادای عدم توفیق در هرکدام از عناوین شغلی فوق الذکر، شانس تصدی سایر آلترناتیو‌ها را از دست نداده باشد!

لازم است بدانیم که امروزه به جهت تخصصی شدن مشاغل و مسئولیت‌ها در اکثر کشور‌های جهان، بسیارند افرادی که تمام عمرشان را صرف تجربه اندوزی برای پیشرفت و کسب رتبه در تنها «یک زمینه شغلی» می‌کنند و با اینحال شاید در میدان مسابقه با سایر رقبا نیز هیچگاه طعم پیروزی را نچشند، اما در کشور ما دیده می‌شوند افراد چندشغله‌ای که با حفظ سِمت و بدون سابقه و تحصیلات مرتبط، ضمن پرش‌های متوالی از شاخه‌ای به شاخه دیگر، شایسته گزینی را به سخره گرفته و باندبازی را به اوج می‌رسانند!

اگرچه در ایران ما، کمتر غیرممکنی بوده که تاکنون رخ نداده باشد، اما آیا شهروندان تهرانی این حق را ندارند که از نمایندگانشان در شورای شهر ششم بپرسند که چگونه می‌شود اداره شهرداری پایتخت که عمده مسائل و زمینه‌های فعالیت آن در ذیل حوزه فنی، مهندسی و شهرسازی تعریف می‌شود را به فردی سپرد که نه تنها هیچگونه سابقه اجرایی در کارنامه اش دیده نمی‌شود بلکه در رشته پزشکی هسته‌ای تحصیل کرده است؟!

لازم است بدانیم که همین دو ماه پیش بود که رهبر انقلاب به مناسبت سالگرد آغاز بکار مجلس یازدهم، در بیاناتی صراحتاً متذکر شدند: «یکی از آسیب‌ها این است که نماینده از اول که وارد مجلس می‌شود، نقشه رسیدن به فلان پُست اجرایی - که وزیر بشود، مدیر بشود، مسئول بشود - را در سر خودش بپروراند. اینطور نباشد که ما تا وارد مجلس شدیم، به فکر بیفتیم که مثلاً در مرحله بعد به فلان پست برسیم.» با این وجود چگونه می‌شود که نه تنها اعضای ملوک الطوایفی شورای شهر ششم بلکه حتی شهردار منتخب و مدعی ولایتمداری نیز به تواصی معظم له، وقعی نمی‌نهند؟!