خوزستان مظلوم این روز‌ها علاوه بر دست و پنجه نرم کردن با گرمای طاقت فرسای جنوب و جدال با موج پنجم کرونا، با بحران آبی بی سابقه‌ای نیز روبرو شده و زندگی را بر مردم نجیب این استان زرخیز، بسیار سخت کرده است. ساکنان حــدود ۱۱ شهر این استان آبی ندارند تا گلویی تازه کنند و ۷۰۰ روستا دارای مشکل تأمین و توزیع آب هستند که پیش از این نیز با تانکر آبرسانی می‌شدند! ناکارآمدی و سوء مدیریت مسئولان استانی و صد البته دولتمردان بی خیال تدبیر و امید، چنان ابعاد وسیعی یافته که دیگر خوزستانی‌ها طاقتشان طاق شده و از این روست که ذخایر آبی خوزستان، کفاف تالاب ها، دام ها، کشاورزی و شرب را نمی‌دهد و باید از این بابت هراسان بود.
به گزارش صراط نیوز جالب اینجاست که مشکلات مردم شریف خوزستان تنها به همین بحران آب اخیر ختم نمی‌شود. از حداقل یک دهه گذشته به این سو، مشکلات زیست محیطی ناشی از گردوخاک و آلودگی هوای تنفسی خوزستانی‌ها بوسیله ریزگردها، از جمله بلایایی است که آسایش را به واژه‌ای غریبه و بی معنی برای اهالی خونگرم این خطه از جنوب غرب ایران تبدیل کرده است. این درحالیست که اگرچه مسئولان محیط زیست دولت به دفعات و مکرراً قول داده اند که با ماچ پاشی به موقع بیابان‌ها و همکاری با طرف عراقی، راهکاری دائمی برای حل این معضل بیابند؛ اما هر سال دریغ از پارسال است که به این زودی ها، ریزگردها دست از سر خوزستانی‌ها بردارند!
لازم است بدانیم که این حجم از نارسایی‌ها و ناکارآمدی‌ها در استانی رخ می‌دهد که تا همین چندی پیش، فردی همچون «غلامرضا شریعتی» از سوی وزارت کشور دولت تدبیر و امید، برای مدت بیش از چهار سال مسئولیت اداره آن را بر عهده داشت و جز بدبختی و فلاکت، کارنامه‌ای را از خود در خوزستان بر جای نگذاشت! بی کفایتی محض در ماجرای سیلاب‌های مستمر خوزستان و زیر آب رفتن زندگانی مردم؛ بی توجهی به مشکل گردوغبار و آلودگی هوای خوزستان؛ سوء مدیریت در تامین آب شرب سالم و برخورد خشن با اهالی غیزانیه؛ برخورد قهرآمیز با اعتراضات به حق کارگران شرکت هفت تپه؛ بی تدبیری در تامین امنیت مراسم رژه نیروهای مسلح در اهواز و کشتار مردم از سوی گروهک تروریستی الاحوازیه؛ مواجهه سرکوب گرانه با اعتراضات مردم ماهشهر در آبان ۹۸ که موج سواری دائم رسانه‌های ضدانقلاب را در پی داشت و...، تنها نمونه‌های کوچکی از بی لیاقتی‌های این مدیر دولتی را نشان می‌دهد!
سخن پایانی آنکه، حقیقتاً جای شرمساری است که استان زرخیزی همچون خوزستان با جای دادن حجم عظیمی از ثروت‌ها و منابع ملی در خود و با سابقه هشت سال مقاومت در برابر تجاوزات رژیم بعث، مردمانش اینگونه تحت فشار بوده و برای بهره مندی از بدیهی‌ترین و ابتدایی‌ترین امکانات زندگی، اینچنین در عسر و حرج باشند!
