حبیب الله مسعودی فرید معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران درباره تعریف کودکان کار چنین گفت: هر کودکی، در زمانی که باید تحصیل کند و به کودکیش بپردازد اما مجبور به کار کردن باشد به عنوان کودک کار محسوب می شود.
وی ادامه داد: هر کودک زیر ۱۸ سالی که در فعالیتی شرکت کند و منجر به این شود که نتواند به کودکی و تحصیل خود بپردازد و توانایی ها و استعدادهای خود را به عملیات برساند، او را به عنوان کودک کار قلمداد می کنیم.
مسعودی فرید درباره اینکه کودکان باید با توجه به علایق خود شاگرد مغازه شوند و یا به کاری که علاقه مند هستند روی آورند، گفت: در تعاریف کودک کار و سازمان بین المللی کار این موضوع مطرح می‌شود که بعضی از کودکان در کنار پدر و یا مادرشان مشغول به کار می‌شوند که این فعالیت به سلامت اجتماعی، جسمی و روانی آن ها آسیبی وارد نمی‌کند و جزء شغل های زیان آور نیست و کودک کار محسوب نمی‌شوند، اما به طور کلی زیر ۱۵ سال، کار کودک ممنوع است. افراد بین ۱۵ تا ۱۸ سال، اگر مجبور به کار باشند باید کار شایسته کودک باشد که تمام این قوانین در اسناد و مدارک بین المللی و داخل کشور موجود است.
وی تاکید کرد: افراد بین ۱۵ تا ۱۸ سال که مشغول به کار هستند، ابتدا باید تحت نظر سازمان‌های نظارت کننده کار که موضوع روابط کار را تنظیم می‌کنند، باشند و این افراد حتما باید بیمه شوند. نکته حائز اهمیت این است که کودک نباید در کاری مشغول باشد که به سلامت او آسیبی وارد شود. خیلی از مشاغل شرایط خطرناک دارند به عنوان مثال کارگاه‌هایی که تهویه مناسب ندارند و یا کودکانی که با مواد آسیب رسان کار می‌کنند. بر اساس آمار‌ها در سراسر دنیا، ۱۵۴ میلیون کودک کار وجود دارد که حدود ۶۴ میلیون کودک در شرایط خطرناک فعالیت می‌کنند.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور درباره اینکه چند درصد از کودکان کار عضو باند هستند،گفت: بسیاری از کودکانی که کار می‌کنند به صورت گروهی، فامیلی و یا خانواده ای هستند. کودکانی که از خارج از کشور وارد ایران شده اند و در چهارراه‌ها یکسری از آشناها و دوستان و اقوام خود را می‌بینند، در همان جا آن‌ها هم مشغول به کار می شوند.
وی افزود: اینکه عده‌ای به صورت باند به آن معنایی که کودکان را استثمار می کنند و یا از خانواده، کوکان را کرایه می کنند، یا در دسته های ۱۰ یا ۱۵ نفری در جاهایی نگهداری و آن‌ها را مورد سوء استفاده قرار می دهند، یا کسانی که در قاچاق کودکان از خارج به داخل کشور مشارکت دارند، از جمله موضوعاتی است که در جلسه های متعدد با نهادهای انتظامی و امنیتی پیگیری کردیم تا با افرادی که به صورت باندی فعالیت دارند به طور قاطع برخورد کنیم.
فرید گفت: هر کودکی که کار می کند نمی توان آن را به عنوان باند محسوب کرد. در سازمان سیاستی به عنوان رویکرد مدیریت مورد و توجه فردیت افراد داریم.به این معنا که مطالعه و بررسی مددکاری اجتماعی از خانواده کودک کار به عمل آوریم. ممکن است به علت فقر خانواده، یا زن سرپرست خانواده باشد، یا فردی بیمار یا معلول در خانه باشد و یا فردی دارای اعتیاد باشد که کودک مجبور به کار کردن شود.
وی ادامه داد: ممکن است سرپرست خانواده کاملا سالم باشد ولی با آگاهی این که اگر در خیابان مشغول به کار شود دیگران به او کمک زیادی نمی کنند، کودکان خود را مجبور به کار کردن در خیابان ها می کنند تا با نگاه مهربان مردم پول بیشری درآورند. برنامه و سیاست ما در طی این چندسال این بود که حتما باید بررسی هایی از کودک، خانواده و مراقبین کودک انجام شود و برای هر خانواده کمک و مداخله ی جداگانه و مختص خودش را طراحی و اجرا کنیم.
