نخستین عامل موثر بر افزایش تقاضای اجاره آپارتمان‌های زیر ۷۰ مترمربع وضعیت معیشتی نامناسب اغلب خانوارهای اجاره‌نشین است. به گفته بنگاه‌های ملکی، برخی از این خانواده‌ها در سال‌های گذشته در آپارتمان‌های دوخوابه با مساحت ۸۰ تا ۱۰۰ مترمربع سکونت داشته‌اند، اما تحت تاثیر تغییرات شدید اجاره‌بها تصمیم گرفته‌اند به اجاره آپارتمان‌های کوچک‌تر و حتی یک‌خوابه روی بیاورند. این گروه از اجاره‌نشین‌ها اغلب حداقل یک فرزند دارند و به همین خاطر در سال‌های گذشته همواره ساکن واحدهای بزرگ‌تر متناسب با بعد خانوار خود بودند اما در نتیجه وضعیت معیشتی بغرنج در ماه‌های اخیر، امکان پرداخت اجاره‌بهای جدید مدنظر موجران این واحدها را از دست داده‌اند و در نتیجه ناگزیر به سکونت در واحدهای نقلی شده‌اند.
از سوی دیگر این موضوع سبب شده جمعیت ساکن در ساختمان‌هایی که واحدهای کوچک‌متراژ را در دل خود جای داده‌اند، افزایش یابد و به گفته برخی واسطه‌ها، این مساله موجب نارضایتی برخی از ساکنان آپارتمان‌هایی که تمام واحدهای آنها نقلی و یک خوابه هستند، شده است. با این وجود واقعیت بازار اجاره ایجاب می‌کند تقاضا برای سکونت در نقلی‌ها به مراتب بیشتر از تقاضای اجاره آپارتمان‌های بزرگ‌متراژ باشد.
بخش زیادی از آپارتمان‌های تا ۷۰ مترمربع در مناطق ۴ و ۵ و نیز ۷ تا ۱۰ واقع شده است که رهن پیشنهادی آنها پس از تبدیل اجاره ماهانه درخواستی به مبلغ ودیعه، حداقل مترمربعی ۵/ ۲ میلیون تومان است؛ به این معنا که رهن کامل یک واحد ۶۰مترمربعی در این مناطق دست‌کم ۱۵۰ میلیون تومان است. با این حال نمی‌توان سقف رهن پیشنهادی در این مناطق را احصا کرد، چراکه به گفته واسطه‌ها برخی موجران قیمت‌هایی بیش از عرف یک منطقه را صرفا به دلیل نوساز بودن یا حسن سلیقه در بازسازی واحد خود اعلام می‌کنند که این موارد استثناست.
به عنوان مثال رهن کامل یک واحد ۷۰ مترمربعی دو خوابه با سن بنای سه سال در محله پونک ۴۲۰ میلیون تومان اعلام شده است. در واقع ارزش‌گذاری رهن این آپارتمان مترمربعی ۶ میلیون تومان است و این در حالی است که در این محله رهن بسیاری از فایل‌ها حدود یک میلیون تومان از این رقم پایین‌تر است.
