تقی عسگری متولد بهمن ماه ۱۳۰۳ است و در بازی‌های آسیایی دهلی نو سال ۱۳۳۰ موفق شد در دو رشته سکو و شیرجه، دو مدال نقره کسب کند. وی در سال ۱۳۲۳ نایب قهرمان قهرمانی کشور شد و از آن سال تا سال ۱۳۴۴ به طور متناوب در ۱۱ دوره این مسابقات شرکت کرد و عمر قهرمانی‌اش ۲۱ سال طول کشید.
به گزارش فارس، در این ۱۱ دوره، ۹ بار قهرمان و ۲ بار هم نایب‌قهرمان شد. آخرین سالی که عسگری در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کرد، ۴۱ ساله بود و پس از کسب مقام نخست، خداحافظی کرد و پس از آن با لقب «پدر شیرجه ایران» شناخته می‌شود.
عسگری از یادگار‌ها و مدال‌آوران بازی‌های آسیایی ۱۹۵۱ دهلی‌نو است. مدال‌هایی که او در دهلی کسب کرد، اولین مدال تاریخ شیرجه ایران محسوب می‌شود. نام عسگری سال‌ها است در میان بی‌توجهی مسئولان گم شده بود. او اکنون با حدود ۹۷ سال، هنوز فعالیت می‌کند و در فدراسیون مسئولیت دارد.
پدر شیرجه ایران از همان ابتدا به شنا علاقه داشت و تابستان با بچه‌های محل به استخر منظریه می‌رفت. در آن استخر یک تخته‌ی چوب یک متری و دو سکوی ۲ ٫ ۵ متر و ۴ متر وجود داشت. در همان روز‌های ابتدایی مسئول استخر مرحوم امیر علایی متوجه حرکات عسگری شد و با تشویق اعلایی او هر روز به استخر می‌رفت و آموزش می‌دید. وی می‌گوید: پس از چند هفته مسابقه‌ای برگزار شد. مربی‌ام از من خواست در آن مسابقه شرکت کنم. با وجود شرکت چند شیرجه‌روی تهرانی در آن رقابت‌ها از سکوی ۴ متر توانستم قهرمان شوم. برای این مقام کاپی به من اهدا شد از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجیدم همان کاپ انگیزه‌ام را را برای ادامه شیرجه چند برابر کرد.
بعد از آن با تشویق و راهنمایی مربی‌ام به امجدیه رفتم. مربی این استخر مرحوم دکتر بنایی بود. چند هفته زیر نظر ایشان تمرین کردم با اصرار او در مسابقات قهرمانی کشور سال ۱۳۲۳ شرکت کردم و در عین ناباوری نفر دوم شدم. آخرین حضورم در مسابقات کشوری را در سن ۴۱ سالگی و با مقام قهرمانی به پایان رساندم. مدتی در عرصه مربیگری مشغول شدم. مدرک داوری بین‌المللی در شیرجه را کسب کردم و دو بار با دعوت فدراسیون جهانی، دو مسابقه بین المللی را قضاوت کردم؛ البته به دلیل مشغله به کاری، خیلی زود مربیگری را کنار گذاشتم.
عسگری که یکی از نوابغ ورزش کشور به شمار می‌رود، این روز‌ها در شرایط خوبی نیست و نسبت به برخی اتفاقات گلایه دارد. او همچون سایر مردم از کرونا خسته شده و از اینکه با ۹۷ سال هنوز موفق به تهیه واکسن نشده ناراحت است. پدر شیرجه ایران می‌گوید: کرونا روحیه‌مان را خراب کرده و نمی‌دانم چه زمانی از شر این ویروس منحوس خلاص می‌شویم. می‌دانم خیلی از پیشکسوتان نیز همانند من در این شرایط کرونا کلافه شده و روحیه خود را از دست داده‌اند.
با گلایه از مسئولان در عدم واکسیناسیونش در مقابل ویروس کرونا اظهار داشت: من هنوز واکسن نزده‌ام، چون یک بار با صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور تماس گرفتم تا موضوع را پیگیری کنم که به من گفتند ما در حال پیگیری این موضوع هستیم و درخواست‌هایی هم داده‌ایم. متاسفانه از آن زمان تاکنون اتفاق خاصی رخ نداد و تصمیم گرفتم شخصاً اقدام کنم. با ۶ مرکز واکسیناسیون هم تماس گرفتم که هنوز موفق نشدم به هدفم برسم.
این اظهارات عسگری در شرایطی مطرح می‌شود که علیرضا رئیسی، سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا اعلام کرده بود «۱۹ هزار خانه بهداشت و ۹ هزار پایگاه سلامت در مناطق شهری و روستایی برای تزریق واکسن گروه‌های اولویت دارد آمادگی دارند. مراقبان سلامت با سالمندان بالای ۸۰ سال تماس می‌گیرند و پس از ثبت‌نام‌ها، برای تزریق فراخوان می‌شوند. ۷۵ میلیون کد ملی در سامانه ما وجود دارد، ما برای افراد بالا ۸۰ سال پیامک می‌زنیم و بعد برای بالای ۷۵ سال فقط از طریق پیامک دعوت می‌کنیم. کسانی که در سامانه ما کد ملی آن‌ها نیست، کد ملی آن‌ها را از سازمان ثبت احوال خواهیم گرفت و آن‌ها را دعوت می‌کنیم پس نیاز به مراجعه به هیچ کجا ندارند.»
حقیقت این است که تا کنون ما حرکت مثبتی از مسئولان ورزش نسبت به پیشکسوتان ندیده‌ایم. ما سال‌ها برای ورزش کشور زحمت کشیده‌ایم، اما اقدامی از سوی مسئولان نمی‌بینیم. آن‌ها بیشتر شعار می‌دهند و حرف می‌زنند. در شرایط کنونی دو گرفتاری بزرگ دارم و به همین دلیل روحیه و حتی سلامتی جسمی‌ام را هم از دست داده‌ام. اول اینکه همسرم ۳ بار تحت عمل جراحی قرار گرفته که ۳ عمل جراحی روی دیسک در کمتر جای جهان رخ داده است. همسرم فلج شد و در خانه افتاده است. از سوی دیگر تمام دارایی من یک قطعه زمین بود که با کمک یکی از دوستانم خریداری کرده بودم.
پدر شیرجه ایران خاطرنشان کرد: چندین سال پیش افرادی در زمین من چند واحد ساختند و من برای گرفتن حقم مراحل قانونی و اداری را طی کردم، اما وکیلی که داشتم هم حقم را از آن افراد گرفت و به نام خود کرد! آیا کسی پیدا می‌شود تا به من برای رسیدن به حقم کمک کند؟ اواخر عمرم با این هزینه‌های وحشتناک و این مشکلات در حال گذران زندگی هستم.
خیلی دلم می‌خواهد که کرونا بگیرم و بمیرم تا آبرویم نرود. نگران آبرو و تنگ دستی‌ام هستم، چون هزینه‌ها واقعاً وحشتناک شده است. دیگر هیچ چیزی غیر از مرگ برایم باقی نمانده و آرزو می‌کنم دیگر از خواب بیدار نشوم. دلم می‌خواهد یا ماشینی با تصادف کند یا سکته کنم و یا کرونا بگیرم و بمیرم. انتظار این اتفاقات را می‌کشم، اما شانس هم ندارم که با یکی از این موارد از شر فشار‌هایی که در حال تحملش هستم راحت شوم. دلم می‌خواهد صحبت‌هایم بدون کم و کاستی منعکس شود، چون هیچ خجالتی ندارم. دعا کنید یکی از این اتفاقات برایم رخ دهد تا بمیرم و راحت شوم.
مسئولانی که خوابند؛ تنهایی سهم قهرمانان سابق
حفظ حرمت، جایگاه و احترام پیشکسوتان یکی از اصول ورزش قهرمانی و پهلوانی است، اما متاسفانه امثال تقی عسگری بار‌ها مستقیم و غیر مستقیم نسبت به عدم رعایت این موارد گلایه کرده و هیچ واکنشی از سوی مسئولان ندیده‌اند. حق قهرمانی که عمر و جوانی‌اش را برای بالا بردن پرچم خوش رنگ کشورمان گذاشته، این نیست که در دوران بازنشستگی مورد بی مهری قرار گرفته و به دست فراموشی سپرده شود.
قطعاً هم نسل‌های عسگری و قهرمانانی همچون پدر شیرجه ایران توقع زیادی از مسئولان ندارند، آن‌ها تنها می‌خواهند که نادیده گرفته نشود و برای گذران زندگی تنها نباشند. عگسری‌های ورزش کشور با عزت نفس زندگی می‌کنند و با سیلی صورت خود را سرخ نگه می‌دارند و فریاد نمی‌زنند، اما این موضوع نباید مورد سواستفاده قرار بگیرد. حالا باید دید که صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور، وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و سایر ارگان‌ها چه قدمی برای برطرف کردن یکی از نابغه‌های ورزش کشور برخواهند داشت.
به گزارش فارس، در این ۱۱ دوره، ۹ بار قهرمان و ۲ بار هم نایب‌قهرمان شد. آخرین سالی که عسگری در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کرد، ۴۱ ساله بود و پس از کسب مقام نخست، خداحافظی کرد و پس از آن با لقب «پدر شیرجه ایران» شناخته می‌شود.
عسگری از یادگار‌ها و مدال‌آوران بازی‌های آسیایی ۱۹۵۱ دهلی‌نو است. مدال‌هایی که او در دهلی کسب کرد، اولین مدال تاریخ شیرجه ایران محسوب می‌شود. نام عسگری سال‌ها است در میان بی‌توجهی مسئولان گم شده بود. او اکنون با حدود ۹۷ سال، هنوز فعالیت می‌کند و در فدراسیون مسئولیت دارد.
پدر شیرجه ایران از همان ابتدا به شنا علاقه داشت و تابستان با بچه‌های محل به استخر منظریه می‌رفت. در آن استخر یک تخته‌ی چوب یک متری و دو سکوی ۲ ٫ ۵ متر و ۴ متر وجود داشت. در همان روز‌های ابتدایی مسئول استخر مرحوم امیر علایی متوجه حرکات عسگری شد و با تشویق اعلایی او هر روز به استخر می‌رفت و آموزش می‌دید. وی می‌گوید: پس از چند هفته مسابقه‌ای برگزار شد. مربی‌ام از من خواست در آن مسابقه شرکت کنم. با وجود شرکت چند شیرجه‌روی تهرانی در آن رقابت‌ها از سکوی ۴ متر توانستم قهرمان شوم. برای این مقام کاپی به من اهدا شد از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجیدم همان کاپ انگیزه‌ام را را برای ادامه شیرجه چند برابر کرد.
بعد از آن با تشویق و راهنمایی مربی‌ام به امجدیه رفتم. مربی این استخر مرحوم دکتر بنایی بود. چند هفته زیر نظر ایشان تمرین کردم با اصرار او در مسابقات قهرمانی کشور سال ۱۳۲۳ شرکت کردم و در عین ناباوری نفر دوم شدم. آخرین حضورم در مسابقات کشوری را در سن ۴۱ سالگی و با مقام قهرمانی به پایان رساندم. مدتی در عرصه مربیگری مشغول شدم. مدرک داوری بین‌المللی در شیرجه را کسب کردم و دو بار با دعوت فدراسیون جهانی، دو مسابقه بین المللی را قضاوت کردم؛ البته به دلیل مشغله به کاری، خیلی زود مربیگری را کنار گذاشتم.
عسگری که یکی از نوابغ ورزش کشور به شمار می‌رود، این روز‌ها در شرایط خوبی نیست و نسبت به برخی اتفاقات گلایه دارد. او همچون سایر مردم از کرونا خسته شده و از اینکه با ۹۷ سال هنوز موفق به تهیه واکسن نشده ناراحت است. پدر شیرجه ایران می‌گوید: کرونا روحیه‌مان را خراب کرده و نمی‌دانم چه زمانی از شر این ویروس منحوس خلاص می‌شویم. می‌دانم خیلی از پیشکسوتان نیز همانند من در این شرایط کرونا کلافه شده و روحیه خود را از دست داده‌اند.
با گلایه از مسئولان در عدم واکسیناسیونش در مقابل ویروس کرونا اظهار داشت: من هنوز واکسن نزده‌ام، چون یک بار با صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور تماس گرفتم تا موضوع را پیگیری کنم که به من گفتند ما در حال پیگیری این موضوع هستیم و درخواست‌هایی هم داده‌ایم. متاسفانه از آن زمان تاکنون اتفاق خاصی رخ نداد و تصمیم گرفتم شخصاً اقدام کنم. با ۶ مرکز واکسیناسیون هم تماس گرفتم که هنوز موفق نشدم به هدفم برسم.
این اظهارات عسگری در شرایطی مطرح می‌شود که علیرضا رئیسی، سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا اعلام کرده بود «۱۹ هزار خانه بهداشت و ۹ هزار پایگاه سلامت در مناطق شهری و روستایی برای تزریق واکسن گروه‌های اولویت دارد آمادگی دارند. مراقبان سلامت با سالمندان بالای ۸۰ سال تماس می‌گیرند و پس از ثبت‌نام‌ها، برای تزریق فراخوان می‌شوند. ۷۵ میلیون کد ملی در سامانه ما وجود دارد، ما برای افراد بالا ۸۰ سال پیامک می‌زنیم و بعد برای بالای ۷۵ سال فقط از طریق پیامک دعوت می‌کنیم. کسانی که در سامانه ما کد ملی آن‌ها نیست، کد ملی آن‌ها را از سازمان ثبت احوال خواهیم گرفت و آن‌ها را دعوت می‌کنیم پس نیاز به مراجعه به هیچ کجا ندارند.»
حقیقت این است که تا کنون ما حرکت مثبتی از مسئولان ورزش نسبت به پیشکسوتان ندیده‌ایم. ما سال‌ها برای ورزش کشور زحمت کشیده‌ایم، اما اقدامی از سوی مسئولان نمی‌بینیم. آن‌ها بیشتر شعار می‌دهند و حرف می‌زنند. در شرایط کنونی دو گرفتاری بزرگ دارم و به همین دلیل روحیه و حتی سلامتی جسمی‌ام را هم از دست داده‌ام. اول اینکه همسرم ۳ بار تحت عمل جراحی قرار گرفته که ۳ عمل جراحی روی دیسک در کمتر جای جهان رخ داده است. همسرم فلج شد و در خانه افتاده است. از سوی دیگر تمام دارایی من یک قطعه زمین بود که با کمک یکی از دوستانم خریداری کرده بودم.
پدر شیرجه ایران خاطرنشان کرد: چندین سال پیش افرادی در زمین من چند واحد ساختند و من برای گرفتن حقم مراحل قانونی و اداری را طی کردم، اما وکیلی که داشتم هم حقم را از آن افراد گرفت و به نام خود کرد! آیا کسی پیدا می‌شود تا به من برای رسیدن به حقم کمک کند؟ اواخر عمرم با این هزینه‌های وحشتناک و این مشکلات در حال گذران زندگی هستم.
خیلی دلم می‌خواهد که کرونا بگیرم و بمیرم تا آبرویم نرود. نگران آبرو و تنگ دستی‌ام هستم، چون هزینه‌ها واقعاً وحشتناک شده است. دیگر هیچ چیزی غیر از مرگ برایم باقی نمانده و آرزو می‌کنم دیگر از خواب بیدار نشوم. دلم می‌خواهد یا ماشینی با تصادف کند یا سکته کنم و یا کرونا بگیرم و بمیرم. انتظار این اتفاقات را می‌کشم، اما شانس هم ندارم که با یکی از این موارد از شر فشار‌هایی که در حال تحملش هستم راحت شوم. دلم می‌خواهد صحبت‌هایم بدون کم و کاستی منعکس شود، چون هیچ خجالتی ندارم. دعا کنید یکی از این اتفاقات برایم رخ دهد تا بمیرم و راحت شوم.
مسئولانی که خوابند؛ تنهایی سهم قهرمانان سابق
حفظ حرمت، جایگاه و احترام پیشکسوتان یکی از اصول ورزش قهرمانی و پهلوانی است، اما متاسفانه امثال تقی عسگری بار‌ها مستقیم و غیر مستقیم نسبت به عدم رعایت این موارد گلایه کرده و هیچ واکنشی از سوی مسئولان ندیده‌اند. حق قهرمانی که عمر و جوانی‌اش را برای بالا بردن پرچم خوش رنگ کشورمان گذاشته، این نیست که در دوران بازنشستگی مورد بی مهری قرار گرفته و به دست فراموشی سپرده شود.
قطعاً هم نسل‌های عسگری و قهرمانانی همچون پدر شیرجه ایران توقع زیادی از مسئولان ندارند، آن‌ها تنها می‌خواهند که نادیده گرفته نشود و برای گذران زندگی تنها نباشند. عگسری‌های ورزش کشور با عزت نفس زندگی می‌کنند و با سیلی صورت خود را سرخ نگه می‌دارند و فریاد نمی‌زنند، اما این موضوع نباید مورد سواستفاده قرار بگیرد. حالا باید دید که صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور، وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و سایر ارگان‌ها چه قدمی برای برطرف کردن یکی از نابغه‌های ورزش کشور برخواهند داشت.
