«حسام‌الدین آشنا» که از ریاست مرکز بررسی‌های استراتژیک برکنار شده توضیحات عجیبی در خصوص رسوایی صوت گفتگو با ظریف منتشر کرده است، او به‌دلیل مسئولیت مستقیم در رابطه با پروژه گفت‌وگو با وزرا و معاونین رئیس جمهور متهم ردیف اول «لو رفتن» صوت ظریف حساب می‌شود.
گفت‌‌وگوی ظریف مملو از تحریفات تاریخی و تحلیل‌های فانتزی در روابط بین‌الملل است و خسارت‌های زیادی به حیثیت ایران در موضوع روابط خارجی زده، مهم‌تر از آن در اظهارات وزیر خارجه ظلم بزرگی به چهره ملی حاج قاسم سلیمانی شده است اما در توضیحات مشاور روحانی نه نشانه‌ای از عذاب وجدان و شرمساری دیده می‌شود و نه خبری از عذرخواهی وجود دارد؛ بدتر اینکه جناب آشنا تلویحاً خود را «حکیم‌باشی» خوانده و خواسته است به‌جای آنکه او را دراز کنند فقط به‌سراغ دیگران بروند.
در جریان افتضاح لو رفتن فایل صوتی مصاحبه ظریف با وجود برکناری آشنا و اظهارات روحانی در خصوص اینکه بخشی از محتوا نظر دولت و رئیس‌جمهور نیست، همچنان هیچ‌گونه عذرخواهی از سوی ظریف به‌عنوان گوینده آن سخنان و آشنا به‌عنوان مجری پروژه انجام نشده است، ترجمه خلاصه متن آشنا نیز «طلبکاری وقیحانه» به‌جای «پوزش متواضعانه» است.
شاید مهمترین پیام رفتار آشنا و ظریف بعد از این رسوایی تأمل در همین نکته است، اینکه چگونه افرادی در عالی‌ترین سطوح اجرایی لطماتی جبران‌ناپذیر به حیثیت و منافع ملی وارد کنند و بعد بدون اینکه هزینه آن را بدهند از موضع طلبکارانه با ملت سخن بگویند.
چگونه می‌شود مسئول چنین افتضاح تاریخی بود و بعد نصیحت «امنیتی» به مسئولان کرد تا «حداقل جلوی یک مسیر نفوذ» را بگیرند، چه نفوذی می‌تواند اثری بدتر از اظهارات ضدملی وزیر امور خارجه و افشای آن به رسانه‌های ضدانقلاب داشته باشد؟
