اواخر دهه هفتاد بود که کشمکش‌های سیاسی در سطح مدیریت شهری پایتخت، تقریباً تمام کشور را درگیر کرد و نهایتاً نخستین شورای شهر پایتخت را به انحلال کشاند. انحلالی که ریشه آن اختلافات سیاسی و جناحی بود اما این تعارضات به حدی بالا گرفت که از سطح مشکلات بین اعضای شورای شهر و مدیریت شهری فراتر رفت و کار را به سران سه قوه کشاند.
در نهایت نیز هیأت حل اختلاف مرکزی کشور متشکل از نمایندگان سه قوه، رأی انحلال اولین شو رأی پایتخت را برای پایان دادن به کشمکش‌های سیاسی صادر کرد.
اولین دوره از شورای شهر تهران حوالی سال ۱۳۷۸ کار خود را با ۱۵ عضو تماماً اصلاح طلب آغاز کرد. اعضایی که متشکل از دو طیف کارگزاران و مشارکت بودند و چالش‌های این دو طیف برای انتخاب شهردار تهران، فضای شورا را از محلی برای رسیدگی به مشکلات شهری به میدان قدرت نمایی کارگزارانی ها و مشارکتی‌ها تبدیل کرد.
به طوری که اولویت اصلی اعضای این شورا به جای توجه به مسائل شهری، حل مشکلات شهروندان و ارتقا سطح خدمات اجتماعی تنها به سهم خواهی‌های سیاسی خلاصه شده بود. در نهایت نیز جنگ و جدال‌ها برای انتخاب شهردار تهران، ماجرا را به وزارت کشور و سپس سران سه قوه رساند و منجر به تعطیلی شورای شهر شد.
حال احوالات این روزهای شورای شهر پنجم پایتخت نیز به تراژدی تلخ شورای اول بی شباهت نیست. شورایی که سال ۹۶ و با لیستی تماماً اصلاح طلب روی کار آمد و تا امروز که تقریباً بیشتر از چندین ماه از عمر آن باقی نمانده، حواشی کوچک و بزرگ فراوانی را به دنبال داشته است.
حاشیه‌هایی که به گفته برخی کارشناسان، سرنوشت شورای پنجم را نیز بارها تا مرز سرنوشت مشابه شورای اول برد اما در لحظات آخر ختم به خیر شد.
کشمش‌های سیاسی در شورای پنجم نیز تکرار شد و این امر در ماجرای انتخاب شهردار تهران بیش از هر زمان دیگری خود را نشان داد. به طوری که در فاصله بین شهریور ۹۶ تا آبان ۹۷، ۵ نفر بر منصب شهردار تهران تکیه زدند و در نهایت از آبان ۹۷ تاکنون پیروز حناچی موفق به حفظ جایگاه خود به عنوان شهردار تهران شد.
اما این تنها حواشی شورای پنجم نیست و بازار جدال‌های سیاسی و غیر سیاسی در محل شورای شهر حتی در این روزهای پایانی هم گرم است.
یکی از مهم‌ترین اختلافات دیرینه شورای پنجم را می‌توان موضوع استعفای اعضای آن دانست.
این دوره از شورای شهر پایتخت طی ۴ سال گذشته بارها ساعد استعفای اعضای مختلف خود بوده که هر کدام به دلایلی قصد کناره‌گیری از ادامه حضور در این مجمع را داشته‌اند. هرچند که به عقیده برخی کارشناسان، شاید بخشی از این استعفاها بیشتر جنبه نمایشی داشته چرا که تاکنون هیچکدام به نتیجه نرسیده و همچنان صندلی تمام اعضا پر است.
دی ماه سال ۹۸ بود که بهاره آروین و ناهید خدا کرمی دو عضو شورای شهر فعلی، در فضای مجازی از استعفای خود برای ادامه حضور در شورای شهر خبر دادند البته خبری که در حد حرف باقی ماند و به جایی نرسید.
پس از آن نیز آذر ۹۹، حجت نظری عضو دیگر این شورا با ارسال استعفانامه خود به ریاست شورای شهر، از قصد خود برای پایان دادن به حضورش در شورای شهر خبر داد.
خبری که نگرانی اعضای شورا را برانگیخت و آنها را نگران ورود مهدی چمران عضو علی‌البدل شورای شهر کرد. البته این استعفانامه نیز تنها به لیست دیگر استعفاها و حواشی گذشته این دوره اضافه شد و نظری همچنان بر جایگاه خود باقی است.
در همین خصوص مهدی چمران در گفتگو با خبرنگار مهر، در پاسخ به این سوال که در صورت کناره‌گیری نظری از شورای شهر، آیا به شورا خواهد آمد یا خیر، گفته بود: در موضوع استعفای آقای نظری هیچ امر قطعی وجود ندارد. هنوز استعفای ایشان در هیئت رئیسه ثبت رسمی نشده و مشخص نیست که این استعفا در صحن رأی بیاورد و پذیرفته شود یا خیر.
چمران افزود: وقتی چیزی هنوز اتفاق نیفتاده و وجود ندارد، به آن فکر نمی‌کنم و درباره آن هم نظری نمی‌دهم.
اما این پایان ماجرا نیست و فروردین ماه سال جاری نیز حسن خلیل آبادی رئیس کمیته میراث فرهنگی شورای شهر از حضور در این شورا استعفا داد. استعفایی که برای اعضا تعجب برانگیز بود و آنها را نگران به هم خوردن لیست یکدست و اصلاح طلب خود کرد.
در همان زمان نیز ناهید خداکرمی رئیس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران در خصوص خبر استعفای حسن خلیل آبادی عضو شورای شهر پایتخت گفت: بر اساس اخبار منتشر شده گویا روز گذشته آقای خلیل آبادی از عضویت در شورای شهر استعفا داده و نامه استعفای خود را به هیئت رئیسه شورای شهر تقدیم کرده‌اند.
وی در پاسخ به این سوال که علت استعفای خلیل آبادی چیست، عنوان کرد: گاهی استعفای یک عضو شورا برای شنیده شدن صدای وی است. در واقع در برخی موارد آن عضو انتظاراتی داشته اما آن انتظارات محقق نشده در نتیجه برای پررنگ کردن توقعات و مسائل مدنظر خود، اقدام به استعفا می‌کند.
خداکرمی تصریح کرد: در برخی موارد نیز وقتی اعضا مشاهده می‌کنند که اهداف مد نظر شورا آنطور که باید پیش نمی‌رود و شورا در مسیر اصلی خود قرار ندارد، اقدام به استعفا می‌کنند.
به‌طورکلی حاشیه‌های فراوان شورای پنجم چندان به دوران پرتلاطم شورای اول بی شباهت نیست اما عدم انحلال این شورا با این شرایط را نیز می‌توان به پای خوش اقبالی اعضای آن دانست.
حال با توجه به واپسین روزها و ماه‌های باقی مانده تا روی کار آمدن شورای شهر ششم، لازم است تا اعضای دور بعدی شورا با عبرت گرفتن از سرنوشت این دو دوره مذکور، از کشمکش‌ها و سهم خواهی‌های سیاسی دوری کنند و با حضور در صحن شورای شهر، هدف اصلی خود را حل مشکلات شهری و شهروندان قرار دهند.
