سپهبد علي صياد شيرازي در خاطره‌اي از برپايي دعاي توسل براي خروج از بن‌بست يك عمليات مي‌گويد.
به گزارش صراط به نقل از ايسنا، شهيد صياد شيرازي مي‌گويد: در سمت فرماندهي نيروي زميني ارتش اولين عملياتي که انجام داديم «عمليات طريق‌القدس بود». هدف هم اين بود که بتوانيم در تنگ چزابه، بين نيروي دشمن در خاک خودش و بخشي از نيروهايش که در داخل سرزمين ما بود، شکاف بياندازيم.
عمليات به ياري خداوند متعال و همت رزمندگان اسلام به خوبي انجام شد و بخش عمده‌اي از منطقه در همان شب اول آزاد شد. اما وضعيت بسيار نگران کننده بود، تلفات سنگيني بر ما متحمل شده و نيرويي که بخواهد جايگزين اين برادران اعم از ارتشي و سپاهي بشود، وجود نداشت. شايد به خاطر زير آتش بودن در آن محور، ما بيشتر از 1800 نفر شهيد داديم فقط براي اينکه خط را نگه داريم. براي رهايي از اين بن بست، شب قرار گذاشتيم که يک جلسه فوق‌العاده بين ارتش و سپاه يعني قرارگاه خودمان در سوسنگرد داشته باشيم.
بيش از سه چهار ساعت بحث ادامه پيدا کرد ولي هيچ نتيجه مثبتي از بحث‌ها گرفته نشد. شهيد غيرتمندي داشتيم که طلبه جواني بود به نام «مصطفي رداني پور». او گفت: برادرها، شما حرف‌هايتان را زديد، ديگر فکر نمي‌کنم چيز جديدي داشته باشيد اگر موافق باشيد به يک دعاي توسل بنشينيم. باز هم همان کساني که در نزد خدا آبرويي و عزتي دارند مثل ائمه اطهار(ع) هستند که بايد دستمان را بگيرند.
چراغ‌ها خاموش شد، خود شهيد رداني‌پور دعا را شروع کرد، همه به شدت برانگيخته شده بودند و دلشان شکسته بود. متوجه شدم پشت سرم يکي بيشتر از همه با شدت گريه مي‌كند. سرتيپ شهيدنياکي فرمانده لشکر 92 زرهي ارتش بود که 54 سال داشت. آن موقع چند سال اضافه بر خدمت متعارف 30 ساله، خدمت کرده و به خوبي پا بر جا مانده بود. ديدم دستمال بزرگي را روي صورتش گذاشته و چنان گريه مي‌کند که من در خودم احساس حقارت کردم. به خودم گفتم: خوش به حال اين افراد. اينها وضعشان خيلي بهتر از ماست! خاطره اين دعاي توسل در ذهنم مانده بود. مدتي بعد به تهران آمدم، فرصت شد که به طور خصوصي در خدمت امام(ره) برسم، اين خاطره را به محضر ايشان تعريف كردم. امام(ره) حرف بنده را قطع کردند و مطلبي فرمودند که هيچ وقت از ذهن و قلبم پاک نمي‌شود. فرمودند: " اين اصل رجعت انسان است به فطرتش. "
آخرین اخبار و تصاویر اجتماعی را در سرویس جامعه صراط بخوانید.
متوجه شدم پشت سرم يکي بيشتر از همه با شدت گريه مي‌كند.