در پی رخ دادن اشتباهات داوری علیه تیم پیکان در چند بازی گذشته و به خصوص دیدار عصر دوشنبه با گل‌گهر سیرجان، این باشگاه طی بیانیه‌ای، اعتراض خود را به گوش مسئولان فدراسیون فوتبال و کمیته داوران رساند.
به گزارش تسنیم، در متن بیانیه پیکانی‌ها آمده است:
«بسمه تعالی
امام جعفرصادق (علیه‌السلام): ما عُبِدَ اللهُ بِشیءٍ اَفضلَ مِن اداءِ حَقِّ المُؤمِنِ (هیچ عبادتی بالاتر از ادای حق مؤمن نیست.)
غمگینیم؛ آزرده‌خاطر و دل‌شکسته‌ایم از ناملایمتی‌هایی که طی هفته‌های گذشته به امید بازگشت عدالت به داوری‌های فوتبال تحمل کردیم. هرچه شد، ایستادیم و دم نزدیم تا مبادا روح پاک فوتبال خدشه‌دار شود؛ زبان باز نکردیم تا شان و شخصیت قشر زحمتکش فوتبال‌مان به خطر نیفتد، هرچه گفتند سرمان را پایین انداختیم و راه‌مان را رفتیم تا نگویند قصد رقم زدن نتیجه بیرون از مستطیل سبز را دارند.
پنالتی صحیح‌مان را در مشهد برگرداندند، به کارشناسان سپردیم. در مصاف حساس جام حذفی به ناحق بازنده شدیم و در ورزشگاه آزادی پنالتی‌مان را نگرفتند؛ بازهم سکوت کردیم. به راستی طاقت انسان‌ها چقدر است؟ شاید ما صبوری را بلد نیستیم، شاید ما نمی‌دانیم راه پیروزی چیست؟ شاید هم دیگران تصور می‌کنند همیشه باید ساکت باشیم و روی اصل دیرین‌مان که جز احترام نیست، پافشاری کنیم.
خسته‌ایم؛ احساس می‌کنیم هرچه زحمت بکشیم و تلاش کنیم، فایده‌ای ندارد وقتی هیچ عزمی برای بهبودی وضعیت داوری‌های مشاهده نمی‌شود. انگار کسی نیست ببیند که سوت به دست‌های لیگ چگونه حق را در زمین توزیع می‌کنند؛ گیج شده‌ایم و طاقت‌مان طاق است از نامهربانی‌های قشری که همیشه مظلوم خطاب‌شان کردیم.
دیروز وقتی بازیکن حریف با دست توپ را وارد دروازه‌مان کرد و صحنه‌های مشکوک بعدی رخ داد، یک بار دیگر مات و مبهوت به سرنوشتی فکر کردیم که ظاهراً افراد دیگری آن را برای‌مان از قبل نوشته‌اند. حالا ما ماندیم و قلبی آکنده از اندوه و درد و محرومیت همزمان سرمربی و دستیار اولش در مسابقه آینده.
کاش یک نفر پیدا شود که صدای‌مان را بشنود، یک نفر که بداند ما هم مثل ۱۵ تیم دیگر لیگ برتر زحمت کشیدیم و زجر‌ها تحمل کردیم تا شاید خنده را بر لبان کارگران زحمتکش گروه صنعتی ایران خودرو بیاوریم و در این روز‌های سخت اقتصادی دلخوش‌شان کنیم.
کاش رئیس جدید فدراسیون فوتبال که با هزاران امید و آرزو او را پذیرفتیم، در روز‌هایی که ویروس منحوس کرونا امان‌مان را بریده، فکری به حال قضاوت‌هایی کند که ما را به گوشه رینگ برده، مایی که از هر لحاظ جزو محدودترین تیم‌های لیگ برتر هستیم و تنها دلخوشی‌مان به گرفتن حقی است که برایش ماه‌ها جنگیده‌ایم.
امروز با دلی شکسته، آرزو می‌کنیم تا اشتباهات داوران در بازی‌های لیگ برتر به حداقل برسد و همه با هم از زیبایی‌ها و جاری شدن عدالت در مسابقات لذت ببریم. بله، عدالت؛ این تنها خواسته ما از فوتبالی است که حتی برگزاری مسابقاتش بدون هواداران هم شادی و نشاط را در جامعه جاری می‌کند.
در پایان از کمیته محترم داوران عاجزانه می‌خواهیم که بعد از بررسی صحنه‌های داوری در بازی‌های گذشته پیکان، با مقصران اشتباهات سریالی رخ داده برخورد کرده و مقدماتی را فراهم آورد تا در آینده شاهد این اتفاقات تلخ نباشیم.
به امید روز‌های خوب.»
«بسمه تعالی
امام جعفرصادق (علیه‌السلام): ما عُبِدَ اللهُ بِشیءٍ اَفضلَ مِن اداءِ حَقِّ المُؤمِنِ (هیچ عبادتی بالاتر از ادای حق مؤمن نیست.)
غمگینیم؛ آزرده‌خاطر و دل‌شکسته‌ایم از ناملایمتی‌هایی که طی هفته‌های گذشته به امید بازگشت عدالت به داوری‌های فوتبال تحمل کردیم. هرچه شد، ایستادیم و دم نزدیم تا مبادا روح پاک فوتبال خدشه‌دار شود؛ زبان باز نکردیم تا شان و شخصیت قشر زحمتکش فوتبال‌مان به خطر نیفتد، هرچه گفتند سرمان را پایین انداختیم و راه‌مان را رفتیم تا نگویند قصد رقم زدن نتیجه بیرون از مستطیل سبز را دارند.
پنالتی صحیح‌مان را در مشهد برگرداندند، به کارشناسان سپردیم. در مصاف حساس جام حذفی به ناحق بازنده شدیم و در ورزشگاه آزادی پنالتی‌مان را نگرفتند؛ بازهم سکوت کردیم. به راستی طاقت انسان‌ها چقدر است؟ شاید ما صبوری را بلد نیستیم، شاید ما نمی‌دانیم راه پیروزی چیست؟ شاید هم دیگران تصور می‌کنند همیشه باید ساکت باشیم و روی اصل دیرین‌مان که جز احترام نیست، پافشاری کنیم.
خسته‌ایم؛ احساس می‌کنیم هرچه زحمت بکشیم و تلاش کنیم، فایده‌ای ندارد وقتی هیچ عزمی برای بهبودی وضعیت داوری‌های مشاهده نمی‌شود. انگار کسی نیست ببیند که سوت به دست‌های لیگ چگونه حق را در زمین توزیع می‌کنند؛ گیج شده‌ایم و طاقت‌مان طاق است از نامهربانی‌های قشری که همیشه مظلوم خطاب‌شان کردیم.
دیروز وقتی بازیکن حریف با دست توپ را وارد دروازه‌مان کرد و صحنه‌های مشکوک بعدی رخ داد، یک بار دیگر مات و مبهوت به سرنوشتی فکر کردیم که ظاهراً افراد دیگری آن را برای‌مان از قبل نوشته‌اند. حالا ما ماندیم و قلبی آکنده از اندوه و درد و محرومیت همزمان سرمربی و دستیار اولش در مسابقه آینده.
کاش یک نفر پیدا شود که صدای‌مان را بشنود، یک نفر که بداند ما هم مثل ۱۵ تیم دیگر لیگ برتر زحمت کشیدیم و زجر‌ها تحمل کردیم تا شاید خنده را بر لبان کارگران زحمتکش گروه صنعتی ایران خودرو بیاوریم و در این روز‌های سخت اقتصادی دلخوش‌شان کنیم.
کاش رئیس جدید فدراسیون فوتبال که با هزاران امید و آرزو او را پذیرفتیم، در روز‌هایی که ویروس منحوس کرونا امان‌مان را بریده، فکری به حال قضاوت‌هایی کند که ما را به گوشه رینگ برده، مایی که از هر لحاظ جزو محدودترین تیم‌های لیگ برتر هستیم و تنها دلخوشی‌مان به گرفتن حقی است که برایش ماه‌ها جنگیده‌ایم.
امروز با دلی شکسته، آرزو می‌کنیم تا اشتباهات داوران در بازی‌های لیگ برتر به حداقل برسد و همه با هم از زیبایی‌ها و جاری شدن عدالت در مسابقات لذت ببریم. بله، عدالت؛ این تنها خواسته ما از فوتبالی است که حتی برگزاری مسابقاتش بدون هواداران هم شادی و نشاط را در جامعه جاری می‌کند.
در پایان از کمیته محترم داوران عاجزانه می‌خواهیم که بعد از بررسی صحنه‌های داوری در بازی‌های گذشته پیکان، با مقصران اشتباهات سریالی رخ داده برخورد کرده و مقدماتی را فراهم آورد تا در آینده شاهد این اتفاقات تلخ نباشیم.
به امید روز‌های خوب.»
