خسروی که مهربانی و اخلاق خوش و شوخ‌طبعی‌اش مانند داوری‌هایش در میدان‌های داخلی و عرصه‌های بین‌المللی زبانزد است هم سال ۱۳۹۹ را سالی تلخ و ناراحت‌کننده می‌داند و پیش‌بینی می‌کند سال جدید و آغاز قرن تازه به‌ویژه از نیمه دوم آن، روزهای بهتری در انتظار مردم باشد. در ادامه گفت‌وگوی نوروزی همشهری را با علی خسروی بخوانید.
سال ۱۳۹۹ برای همه مردم ایران سال سختی بود برای شما چگونه گذشت؟
سال ۱۳۹۹ با «کرونا» یک درس و آزمون بسیار بزرگ برای همه آدم‌های روی کره زمین بود. آدم‌هایی که خیلی مغرور بودند و فکر می‌کردند که همیشه موفق هستند و همیشه نفس می‌کشند. همیشه پول دارند و همیشه می‌خندند و همه چیز را بغل می‌کنند. خداوند یک کارت نارنجی به همه ما آدم‌ها نشان داد. سال ۱۳۹۹ سال آزمون و خطا بود و به گمان من سال استفاده از فرصت‌ها از تهدید کرونا بود و انشاالله در سال جدید به کرونا کارت قرمز داده می‌شود.
سال ۱۴۰۰ را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
یک ضرب‌المثلی است که می‌گوید اگر سالی با روز شنبه آغاز شود، سال خوبی است. من گمان می‌کنم که مردم به‌ویژه مردم ایران در سال ۱۴۰۰ به‌خصوص در نیمه دوم آن سال خوبی داشته باشند.
قطعا شما هم امسال خاطره تلخ و شیرین بسیاری دارید؟
خاطره تلخم مربوط به فوت شدن «علی انصاریان» و «مهرداد میناوند» عزیز است. ۲ نفر از دوستانی که سال‌ها با آنها رفاقت داشتم و بارها بازی‌شان را داوری کرده بودم و امسال بر اثر ابتلا به کرونا درگذشتند و از بین ما رفتند. به خوبی به یاد دارم که در یک بازی، علی انصاریان را اخراج کرده بودم، اما او هنگام خروج از بازی آمد و با من دست داد و بعد رفت. مهرداد میناوند هم همیشه در زمین با من شوخی می‌کرد و من واقعاً متأسفم که این ۲ عزیز را از دست دادیم. خاطره خوبم به لحاظ‌کاری مربوط به برگزاری دومین دوره مسابقات لیگ «کودکان کار» هم برای دختران و هم برای پسران است که بسیار زیبا بود. در مجموع با وجود کرونا از سال ۱۳۹۹ خاطرات خوب زیادی نداشتیم و همگی سال تلخی را گذراندیم. اینکه آدم همیشه منتظر باشد تا اخبار مرگ دیگران را بشنود، دیگر جایی برای خاطرات خوب و شیرین نمی‌گذارد.
برای نوروز ۱۴۰۰ چه برنامه‌ای دارید؟
من از آنهایی که می‌گویند هتل و هواپیما و قطار آماده است تا به سفر بروید، اما با ماشین خودتان نباید جایی بروید! انتقاد دارم. برای من سؤال است که چطور ما کلی پول هزینه کنیم و از طریق سفرهای هوایی و ریلی به شمال و جنوب و همه شهرهای قرمز سفر کنیم، اما با وسیله نقلیه شخصی خودمان نمی‌توانیم! بنابراین، چون نمی‌دانم چه باید بکنم، برای همین در حال حاضر برنامه‌ای هم ندارم. گمانم بر این است که در خانه بمانم و تا ساعت ۳ یا ۴ بامداد بیدار باشم و بعد تا ظهر فردای آن روز بخوابم و ساعت ۱۲ صبحانه بخورم و در نهایت منتظر پخش شدن سریال‌های تلویزیون بنشینم. در واقع پیش‌بینی من از کارهایی که ممکن است در نوروز انجام دهم، خنده‌دار است. امیدوارم سریال‌هایی که از تلویزیون پخش می‌شود، خون به دلمان نکند و با دیدن آنها کمی مردم شاد و دلخوش شوند.
در این شرایط که ممکن است مردم مانند شما برنامه خاصی برای تعطیلاتشان نداشته باشند، شما کتاب یا فیلم خاصی را می‌شناسید که بخواهید به آنها پیشنهاد کنید؟
هر سال از ۱۰ اسفندماه سریال‌های نوروز را اعلام می‌کردند، اما امسال هنوز خبری نیست و اهل دیدن فیلم‌های سی‌دی هم نیستم. بنابراین نمی‌توانم توصیه‌ای در این زمینه داشته باشم. اما در سال جدید تصمیم دارم هر ماه یک جلد کتاب بخوانم و نخستین کتاب‌هایی که قصد خواندن آنها را دارم، نگاهی به زندگینامه شخصیت‌هایی است که در زندگی الگوی من بوده‌اند. نخستین آنها هم زندگینامه حضرت «علی» (ع) است که بزرگ‌ترین الگوی من است. دومین کتاب که برایم بسیار جالب است و می‌خواهم آن را مطالعه کنم، زندگینامه «امیرکبیر» خواهد بود. سومین کتاب هم کتاب «کنت مونت کریستو» است و چهارمین و پنجمین کتاب هم «دن‌کیشوت» و «رابین‌هود» هستند. البته یک کتاب هم راجع به امام «حسین» (ع) و «تاریخ ایران» است که دوستان خواندن آن را به من توصیه کرده‌اند که حدود ۳۰ سال پیش به چاپ رسیده است و در سال آینده می‌خواهم آنها را هم مطالعه کنم.
مردم امسال بیرون نمی‌روند و در این شرایط برخی‌ها یکسری بازی‌های خانگی را توصیه می‌کنند. نظر شما در این‌باره چیست؟
فضای خانه‌های امروزی آنقدر بزرگ نیست که بتوان در آن بازی‌های متنوعی را انجام داد. اما می‌توانیم با رعایت پروتکل‌های بهداشتی به نزدیک‌ترین پارک و فضای سبز برویم و آنجا تفریح و ورزش کنیم. باتوجه به اینکه در شهر تهران معمولاً در ۵۰۰ متری خانه‌ها بوستان‌های محلی ساخته شده است، به نظر می‌توان از چنین فضاهایی استفاده کرد. این کار برای اینکه هم کودکان‌مان بیرون رفته باشند و هم خودمان حداقل یک پیاده‌روی داشته باشیم، بد نیست. به هرحال هنوز هم می‌شود با ماسک پیاده‌روی کرد. تهران هم حدود ۲ هزار و ۵۰۰ بوستان بزرگ و کوچک دارد که می‌توانیم از آنها استفاده کنیم.
جایی هست که وقتی هوا بهاری می‌شود و هوس قدم زدن می‌کنید به آنجا بروید؟
کوچه ما به نام کوچه «رحمانی جنوبی» در «لاله دوم»، حدود ۲۰ درخت «توت» دارد و من اغلب همانجا قدم می‌زنم. کوچه ما بهترین کوچه منطقه ۵ است. من وقتی این کوچه را دیدم خانه را خریدم و حتی داخل خانه هم نرفتم و گفتم همین‌جا خوب است. کوچه ما پهن است و خدا را شکر هنوز درختان آن را قطع نکرده‌اند. در نزدیکی خانه‌مان خیابان «مرادی» هم وجود دارد که به سمت بوستان «جوانمردان» می‌رود و آنجا هم جای با صفایی است. همچنین دریاچه «چیتگر» هم جزو جاهایی است که قدم زدن و گردش در آنجا را دوست دارم.
امسال هم سفره هفت‌سین چیده‌اید و سنت‌هایی مانند عیدی دادن و عیدی گرفتن را همچنان حفظ خواهید کرد یا دل و دماغی برای این چیزها باقی نمانده است؟
من عیدی دادن را بسیار دوست دارم اما پارسال به سبب کرونا به هیچ‌کس اسکناس عیدی ندادم. امسال هم هنوز موفق به گرفتن اسکناس نو نشده‌ام که چند نفر از دوستان قول دادند که اسکناس نو برایم تهیه کنند تا بتوانم به افراد خانواده‌ام پول نو عیدی بدهم. برای گرفتن اسکناس نو هم باید پارتی پیدا کرد. (خنده). درباره چیدن سفره «هفت‌سین» هم که همه چیز برعهده همسرم است و باید از ایشان سؤال کنید.
برای سال ۱۴۰۰ برنامه‌ای دارید یا کار خاصی هست که بخواهید انجام دهید؟
من دوست دارم در سال ۱۴۰۰کاری به غیر از شغلی که در سازمان ورزش شهرداری تهران دارم، انجام دهم. کاری که هم همه بتوانند از کنار آن استفاده کنند. یک نوع شغل مرتبط با مشاوره و کارآفرینی که در کشور ما بسیار اندک است.
- تبریک نوروزی
سال جدید را به هم‌محله‌ای‌ها و همه کسانی که در غرب تهران زندگی می‌کنند، تبریک می‌گویم. بسیار خوب است که آنها غرب تهران را برای زندگی انتخاب کرده‌اند. امیدوارم این باد خوب بهاری که از غرب تهران می‌وزد در سال ۱۴۰۰ یک انرژی خوب به مردم بدهد و ما این نفس تازه و انرژی خوب را با اخلاق خوش و رفتار نیک به یکدیگر منتقل کنیم.
