مریخ‌نورد «پشتکار» اکنون مشغول کاوشگری و یافتن نشانه‌های احتمالی حیات در سطح سیاره سرخ است، اما دانشمندان می‌گویند همزمان سرنخ‌ها و نشانه‌هایی از خاک مشابه محل فرود این مریخ‌نورد را در جایی خیلی نزدیک‌تر، در دریاچه سالدا واقع در جنوب غربی ترکیه پیدا کرده‌اند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران «پشتکار» (پرسیورنس) ۲۰ روز پیش در حاشیه دهانه برخوردی موسوم به «جیزرو» فرود آمد، دهانه‌ای ۳.۹ میلیارد ساله که احتمالا حاوی آب بوده است.
اکنون ناسا( سازمان هوافضای آمریکا) می‌گوید مواد معدنی و ذخایر سنگ موجود در دریاچه سالدا، نزدیک‌ترین و شبیه‌ترین مواد روی سیاره زمین با مواد موجود در اطراف دهانه جیزرو است.
دانشمندان با استفاده از کاوشگر پشتکار، در رسوبات موجود در مصب رودخانه‌ای (محلی که رود به دریا می‌ریزد) که به دهانه جیزرو می‌ریخته، به دنبال آثار احتمالی فسیل‌هایی میکروبی هستند و اطلاعات جمع‌آوری شده از دریاچه سالدا ممکن است به آنها در این پژوهش کمک کند.
توماس زوربوچن، معاون علمی ناسا در مورد اهمیت علمی دریاچه سالدا به خبرگزاری رویترز گفت: سالدا مدل مقایسه‌ای بسیار خوبی است و ما با بررسی آن می‌توانیم به پرسش‌ها و پاسخ‌های زیادی برسیم.
دریاچه زیبای سالدا به دلیل داشتن آب نیلگون و سواحل سفید رنگ به «مالدیو ترکیه» معروف است و در سال ۲۰۱۹ گروهی از دانشمندان سیاره‌شناس آمریکا و ترکیه تحقیقاتی را در همین زمینه در سواحل آن انجام دادند.
دانشمندان بر این باورند که رسوبات اطراف دریاچه سالدا به کمک میکروب‌ها، پشته‌های بزرگی را به وجود آورده است که به آنها میکروبیالیت گفته می‌شود. گروه دانشمندانی که با پیشرفته‌ترین امکانات اخترشناسی یافته‌های مریخ‌نورد پشتکار را بررسی می‌کنند، اکنون می‌خواهند بدانند که آیا در دهانه برخوردی جیزرو هم میکروبیالیت وجود دارد یا نه.
آنها همچنین بنا دارند رسوبات ساحل دریاچه سالدا را با مواد معدنی کربنات یافت شده در حاشیه دهانه جیزرو که از دی اکسید کربن و آب تشکیل شده و ماده اصلی برای پیدایش حیات است، مقایسه کنند.
زوربوچن گفت: وقتی پشتکار چیزی برایمان پیدا کرد، می‌توانیم به دریاچه سالدا برگردیم تا به شکلی دقیق و واقعی به مقایسه شباهت‌ها و نیز تفاوت‌های هر دو فرایند بپردازیم. بنابراین واقعاً خوشحالیم که این دریاچه را داریم.
نمونه‌هایی از سنگ‌های کنده شده از درون خاک مریخ قرار است بر روی سطح این سیاره انباشته شود و در اوایل سال ۲۰۳۱ میلادی، دو فضاپیمای رباتیک در دو مأموریت آنها را برای بررسی نهایی به زمین برسانند.
