محمد بنا از سال 2005 به کادرفنی تیم ملی فرنگی بزرگسالان اضافه شد، در حالی که چند سال قبل از آن را در تیم ملی جوانان سپری کرده بود. او همراه با شاگردان جوانش که در ادامه به بزرگترین فرنگی‌کاران تاریخ ایران تبدیل شدند، سال‌های پرافتخاری را در حدودا 15 سال اخیر پشت سر گذاشته و اکنون نیز برای حضور در المپیک سومش در توکیو تیمش را آماده می‌کند.
اگر طبق روال و کارنامه، قرار بود محمد بنا در کنار تیم ملی باشد، توکیو باید چهارمین المپیک متوالی‌اش می‌شد که البته او از سوی محمدرضا یزدانی‌خرم در المپیک 2008 پکن کنار گذاشته شد. محمد بنا در این خصوص گفت: شاید وقتی بخواهم از المپیک حرف بزنم، باید به لندن و ریو اشاره کنم اما برای من المپیک سخت‌تر، پکن بود، جایی که درآن حضور نداشتم. این برای من سخت‌تر از دو المپیک لندن و ریو بود که یکی با سه مدال طلا تمام شد و این برای هر مربی‌ای می‌‌‌‌‌‌تواند یک افتخار بزرگ باشد و یکی با دو مدال برنز به اتمام رسید.
وی ادامه داد: حضورم در تیم ملی بعد از لندن هم با وقفه‌هایی ایجاد شد. من 10 ماه قبل از ریو به تیم ملی آمدم. توقع زیادی از خودم و تیمم داشتم اما دو تا مدال برنز گرفتیم که کلا فاصله بین دو المپیک لندن و ریو را برای خودم به مانند بالا و پایین خدا در زندگی‌ام می‌بینم. در کنار آن، پکن هم می‌توانست برای ما یک المپیک خوب باشد.
بنا شیرین‌ترین اتفاق دوره مربیگری‌اش را هدایت کشتی‌گیرانی دانست که با او در تیم ملی جوانان حضور داشتند و در ادامه قهرمان جهان و المپیک شدند. وی همچنین به قهرمانی‌های تیمش در جام جهانی اشاره کرد و گفت: ما سه دوره متوالی قهرمان جام جهانی شدیم که در سال سوم روس‌ها را در خانه شکست داده و جام گرفتیم.
