همزمان با نزدیک شدن به ضرب الاجل ایران برای خروج از پروتکل الحاقی، برحسب قانون مجلس درخصوص کاهش تعهدات هسته ای تا مورخ 5 اسفندماه 1399، طرف های غربی به تکاپو افتاده اند تا به هر نحو ممکن مانع از اجرای گام به گام این طرح از سوی جمهوری اسلامی شوند.
در همین راستا، جو بایدن، دوست گرمابه و گلستان و رفیق سی ساله محمدجواد ظریف، اگرچه تاکنون با در پیش گرفتن موضع سکوت درخصوص برجام، ترجیح داده بود تا اقدامات آمریکا را منوط به بازگشت ایران از غنی سازی فراتر از برجام نماید اما گویا عزم جزم مسئولین جمهوری اسلامی در سطوحی به غیر از دولت بنفش، پیرامون بازگشت به شرایط پیش از خسارت محض برجام موجب شده تا تیم سیاست خارجی بایدن به فکر راه چاره بیافتند.
در اولین اقدام نمایشی یانکی ها، «ريچارد ميلز» نماينده موقت آمريکا در سازمان ملل در نامه‌اي خطاب به 15 عضو شوراي امنيت سازمان ملل متحد اعلام کرد، دولت جدید ایالات متحده ادعاي دولت ترامپ در سپتامبر 2020 درباره احيای مکانیزم ماشه عليه ايران را پس گرفته است. دولت بایدن درحالی این روغن ریخته را نذر ایران نمود که اساساً، تلاش ایالات متحده در زمان ترامپ برای در جریان انداختن مکانیزم ماشه، با توجه به خروج آمریکا از برجام، فاقد وجاهت قانونی بود و پس گرفتن این نامه، نشان دهنده هیچگونه حُسن نیت و گام رو به جلو از طرف یانکی ها نیست!
جالب آنکه آمریکا و شرکای غربی اش، بلافاصله در اقدامی طلبکارانه با صدور بیانیه ای، برداشتن گام های بیشتر را منوط به توقف طرح کاهش تعهدات هسته ای ایران نمودند! جای شگفتی است که بلافاصله در داخل کشور، جراید زنجیره ای و مشاطه گر برجام، با شور و شوقی وصف ناپذیر، پس گرفتن نامه مرتبط با مکانیزم ماشه از سوی دولت جدید آمریکا را بعنوان نخستین قدم بایدن در بازگشت به برجام تحلیل کردند!
در عین حال، اقدام اخیر دولت بایدن را از دو منظر می توان بررسی کرد. نخست آنکه، با این اقدام مضحک و نمایشی، توپ در زمین طرف ایرانی بیافتد و فشار آمریکوفیل های داخلی بر روی جمهوری اسلامی بحدی افزایش یابد که در نهایت نظام مجبور به تن دادن مجدد و گام برداشتن در مسیر خسارت محض برجام باشد. اما هدف دومی نیز در پشت پرده این اقدام آمریکایی ها وجود دارد و آن چیزی نیست مگر تنفس مصنوعی به محبان المذاکره حاضر در دولت بنفش که لااقل طی سه سال گذشته و پس از خروج ترامپ از برجام، در احتضار سیاسی بسر می بردند! ناگفته پیداست که طرف غربی درصدد است تا با گشایش های صوری و امیدهای واهی، صحنه را برای تداوم در قدرت ماندن جریان غربگرا در انتخابات 1400 آماده کند!
