پاسخ سینا مهراد به سوال مهران مدیری درباره چرایی ازدواج نکردن اش در برنامه دورهمی در عین حال که به نظر می‌رسد شوخی باشد، اما ردپایی از موضوعی جدی را در خود پنهان کرده است. او در باره چرایی ازدواج نکردن خود می‌گوید: «از شرایط ازدواج تنها اصرار مادرم را دارم» و وقتی مدیری می‌پرسد: «شرایط چی می‌خواد؟» او می‌گوید: «پیدا کردن فرد ایده‌آل»، اما این دو نکته‌ای که مهراد به عنوان شرایط ازدواج اشاره کرده است یعنی اصرار مادر و پیدا کردن فردی ایده‌آل، در یک ویژگی مهم با هم شباهت دارند.
وقتی اصرار مادر از شرایط ازدواج می‌شود
خراسان نوشت: از گذشته رسم بر این بود که وقتی بزرگ‌تر‌ها احساس می‌کردند جوانی آمادگی لازم را برای ازدواج دارد به اصطلاح برای او «آستین بالا می‌زدند.» این روش هر چند این روز‌ها کم رنگ شده است، اما به هر صورت طبق فرهنگ عمومی ما، بخش زیادی از تشخیص آمادگی ازدواج افراد هنوز هم توسط اطرافیان و به ویژه پدر و مادر انجام می‌شود. اولین پاسخ مهراد به سوال مهران مدیری هم به همین معیار اشاره دارد؛ این که مادرش اصرار به ازدواج او دارد. اما این فرهنگ از یک جایی شروع به تغییر کرد.
عاشقی، شرط مناسبی برای ازدواج است؟
در روش دیگر برای انتخاب همسر، فرد بعد از آشنا شدن با «فرد ایده‌آل» خود و به احتمال زیاد عاشق شدن، اعلام می‌کند قصد ازدواج دارد. در واقع در این شرایط فرد همین که احساس شدید را تجربه می‌کند، اعلام آمادگی می‌کند.
پاسخ دوم مهراد اشاره به همین وضعیت دارد و این که او هنوز فرد ایده‌آل خود را پیدا نکرده است. اما هم در روش سنتی که بار تشخیص آمادگی برای ازدواج و اقدام در باره آن بر دوش بزرگ ترهاست و هم در روش دیگر که بحث آمادگی و اقدام برای ازدواج وابسته به پیدا شدن فرد ایده‌آل است، جای موضوع بسیار مهمی خالی است.
از کجا بفهمیم آماده ازدواج هستیم؟
وقتی مشاوران از آمادگی برای ازدواج صحبت می‌کنند، منظورشان داشتن برخی ویژگی‌ها و خودشناسی مرتبط با آن هاست. این که فرد استقلال نسبی در تصمیم‌گیری داشته باشد، مسئولیت‌پذیر باشد، از نظر مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی در وضعیت قابل قبولی باشد و از نظر عاطفی هم ثبات نسبی را تجربه کند. در این بین این که خود فرد آگاهی نسبی از شرایط خود داشته باشد و از نقاط ضعف خود اطلاع داشته باشد، اهمیتی دو چندان دارد. درست است که ممکن است همه افراد خودشناسی قوی نداشته باشند، اما این که افراد ازدواج خود را بیشتر منوط به عوامل بیرون از خود (تایید آمادگی برای ازدواج از سوی اطرافیان یا عاشق شدن) بکنند، جای تامل دارد.
البته پاسخ‌های کوتاه سینا مهراد به سوالات مدیری نمی‌تواند مبنای قضاوت در باره ایشان باشد و این دو جمله نشان‌دهنده توجه نداشتن ایشان به آمادگی ضروری برای ازدواج نیست. اما اگر شما جزو آن افرادی هستید که تصور می‌کنند زمانی می‌توانند ازدواج کنند که بزرگ تر‌ها می‌گویند یا هر موقع عاشق شدند باید اقدام کنند، بدانید که این سبک تصمیم‌گیری می‌تواند نتایج نامطلوبی داشته باشد؛ بنابراین به جای آماده شدن برای ازدواج، روی ویژگی‌ها و مهارت‌های خود تمرکز و آن‌ها را تقویت کنید و سپس هر زمان احساس کردید آمادگی لازم را برای ازدواج دارید، به دنبال فرد مناسب برای خود باشید.
وقتی اصرار مادر از شرایط ازدواج می‌شود
خراسان نوشت: از گذشته رسم بر این بود که وقتی بزرگ‌تر‌ها احساس می‌کردند جوانی آمادگی لازم را برای ازدواج دارد به اصطلاح برای او «آستین بالا می‌زدند.» این روش هر چند این روز‌ها کم رنگ شده است، اما به هر صورت طبق فرهنگ عمومی ما، بخش زیادی از تشخیص آمادگی ازدواج افراد هنوز هم توسط اطرافیان و به ویژه پدر و مادر انجام می‌شود. اولین پاسخ مهراد به سوال مهران مدیری هم به همین معیار اشاره دارد؛ این که مادرش اصرار به ازدواج او دارد. اما این فرهنگ از یک جایی شروع به تغییر کرد.
عاشقی، شرط مناسبی برای ازدواج است؟
در روش دیگر برای انتخاب همسر، فرد بعد از آشنا شدن با «فرد ایده‌آل» خود و به احتمال زیاد عاشق شدن، اعلام می‌کند قصد ازدواج دارد. در واقع در این شرایط فرد همین که احساس شدید را تجربه می‌کند، اعلام آمادگی می‌کند.
پاسخ دوم مهراد اشاره به همین وضعیت دارد و این که او هنوز فرد ایده‌آل خود را پیدا نکرده است. اما هم در روش سنتی که بار تشخیص آمادگی برای ازدواج و اقدام در باره آن بر دوش بزرگ ترهاست و هم در روش دیگر که بحث آمادگی و اقدام برای ازدواج وابسته به پیدا شدن فرد ایده‌آل است، جای موضوع بسیار مهمی خالی است.
از کجا بفهمیم آماده ازدواج هستیم؟
وقتی مشاوران از آمادگی برای ازدواج صحبت می‌کنند، منظورشان داشتن برخی ویژگی‌ها و خودشناسی مرتبط با آن هاست. این که فرد استقلال نسبی در تصمیم‌گیری داشته باشد، مسئولیت‌پذیر باشد، از نظر مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی در وضعیت قابل قبولی باشد و از نظر عاطفی هم ثبات نسبی را تجربه کند. در این بین این که خود فرد آگاهی نسبی از شرایط خود داشته باشد و از نقاط ضعف خود اطلاع داشته باشد، اهمیتی دو چندان دارد. درست است که ممکن است همه افراد خودشناسی قوی نداشته باشند، اما این که افراد ازدواج خود را بیشتر منوط به عوامل بیرون از خود (تایید آمادگی برای ازدواج از سوی اطرافیان یا عاشق شدن) بکنند، جای تامل دارد.
البته پاسخ‌های کوتاه سینا مهراد به سوالات مدیری نمی‌تواند مبنای قضاوت در باره ایشان باشد و این دو جمله نشان‌دهنده توجه نداشتن ایشان به آمادگی ضروری برای ازدواج نیست. اما اگر شما جزو آن افرادی هستید که تصور می‌کنند زمانی می‌توانند ازدواج کنند که بزرگ تر‌ها می‌گویند یا هر موقع عاشق شدند باید اقدام کنند، بدانید که این سبک تصمیم‌گیری می‌تواند نتایج نامطلوبی داشته باشد؛ بنابراین به جای آماده شدن برای ازدواج، روی ویژگی‌ها و مهارت‌های خود تمرکز و آن‌ها را تقویت کنید و سپس هر زمان احساس کردید آمادگی لازم را برای ازدواج دارید، به دنبال فرد مناسب برای خود باشید.
