همزمان با فرا رسیدن اولین سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی و همچنین اربعین شهید محسن فخری زاده که هر دو با مشارکت مستقیم مزدوران آمریکای جنایتکار ترور شدند، حسن روحانی در سخنانی شگفت آور اظهار داشت: «آیا نباید از کسی که در کوچه ظلم میکند و سنگ می‌زند، شیشه می‌شکند و در یک لحظه عاقل میشود و میگوید من از این به‌بعد نمی‌خواهم شیشه بشکنم، استقبال کنیم؟ ما استقبال می‌کنیم هر وقت این شخص خُل که شیشه ما را می‌شکند آمد و گفت فهمیدم شیشه شکستن هنر نیست و این کار من اثری ندارد، چون به شما خسارت می‌زنم ولی من هم به هیچ چیز نمی‌رسم حالا دست برداشتم و توبه کردم. دولت آینده آمریکا که چند هفته دیگر بر سر کار می‌آید، اگر گفت که آمریکا دیگر شیشه شکستن را رها و توبه کرده، ما هم استقبال می کنیم.»!
در این باره باید از رئیس دولت بنفش پرسید که کدام شواهد میدانی از پشیمانی شیطان بزرگ از جنایات پرتعدادش حکایت می کند که اینگونه پیش دستانه و با شور و شعف فراوان به استقبال توبه گرگی همچون آمریکا می روید؟! چشم امید بستن حسن روحانی به جو بایدن درحالیست که نامبرده نیز پس از شهادت سردار سلیمانی به دستور مستقیم ترامپ قمارباز، صراحتاً با اعلام خرسندی از این ترور عنوان نمود: «عدالت درباره سلیمانی اجرا شد و هیچکس در آمریکا از کشته شدن او متأثر نیست.»!
ناگفته پیداست که توبه گناهکار زمانی پذیرفته می شود که درصدد جبران اشتباهاتش برآمده و دیگر تصمیمی به بازگشت به گذشته سیاه و ننگین خود نداشته باشد. با این وجود، اگر ایالات متحده آمریکا دست از تحریم های ظالمانه بردارد، دارایی های بلوکه شده ایران را آزاد کند، فناوری صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی را به رسمیت بشناسد، به حضور نظامی خود در خاورمیانه پایان دهد، دست از اشغال و خونریزی در عراق و افغانستان بردارد، درخصوص کشتار 290 مسافر هواپیمای ایرانی توسط ناو وینسنس عذخواهی کند و آمران و عاملان ترور شهید سلیمانی را به دست عدالت بسپارد، آنگاه می توان امیدوار بود که دیگر شیطان بزرگ، دست از شیطنت برداشته و می خواهد جبران مافات کند.
حال سوال اینجاست که رئیس دولت فشل تدبیر و امید، کدام حُسن نیت و پالس مثبت را از طرف بدعهد و فریبکار آمریکایی دریافت کرده است که اینگونه با آغوشی باز به استقبال بازگشت قریب الوقوع آمریکا به خسارت محض برجام می رود؟! اتفاقاً آنکس که باید از گذشته توبه کند، نه ایالات متحده آمریکا، بلکه دولت تدبیر و امید است که با اعتماد بیجا به کدخدای بدعهد، امنیت و اقتصاد کشور را به چنان چاه ویلی انداخته که هزار عاقل توانایی نجات آن را نخواهند داشت!
