رسیدگی به این پرونده از سال 97 با گزارش یک نزاع مرگبار خانوادگی در ورامین آغاز شد. مأموران پس از حضور در محل و بررسی‌های اولیه متوجه شدند که ضارب مردی 40 ساله به‌نام حبیب است که در جریان درگیری با خواهرزاده‌اش رضا، وی را به قتل رسانده است.
در ادامه حبیب بازداشت شد و در توضیح ماجرا به مأموران گفت: من قصد کشتن خواهرزاده‌ام را نداشتم. او پس از ورود به خانه‌ام به من حمله کرد و ناچار شدم برای دفاع از جان زن و بچه‌ام او را بزنم.
پس از آن مأموران، همدستان حبیب از جمله برادر او به‌نام حسن را به اتهام شرکت در نزاع دسته جمعی بازداشت کردند و پس از پایان تحقیقات و صدور کیفرخواست پرونده برای رسیدگی به شعبه 2 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.
در جلسه رسیدگی به این پرونده ابتدا نماینده دادستان کیفرخواست علیه متهم را خواند و سپس پدر و مادر مقتول در جایگاه حاضر شدند و برای متهم درخواست صدور حکم قصاص کردند. مادر مقتول گفت: برادرم را نمی‌بخشم و از قضات می‌خواهم که حکم قصاص او را صادر کنند.
سپس متهم به جایگاه رفت و ضمن رد اتهام قتل عمد، گفت: من بیرون از خانه بودم که همسرم تماس گرفت و گفت رضا خواهرزاده‌ام با چند نفر از دوستانش به خانه ما حمله کرده‌اند. زنم هم از ترس فرار کرده بود. بسرعت خودم را به خانه رساندم و دیدم رضا با چند نفر از دوستانش با چاقو و قمه منتظرم هستند و وقتی من را دیدند بدون مقدمه به من حمله کردند. من هم سعی کردم از خودم دفاع کنم. در این میان برادرم هم که برای کمک به من آمده بود فقط قصد داشت مانع دعوا شود و نقشی در درگیری نداشت. البته من ضربه‌ای به رضا نزدم و فقط سعی کردم خودم را از ضربات آنها نجات دهم.
قاضی از متهم پرسید: اگر شما ضربه‌ای نزده اید چرا در اعترافاتت به صراحت عنوان کردی که برای دفاع از زن و بچه‌ام ضربه‌ای به خواهرزاده‌ام زده‌ام که عمدی نبوده؟
متهم جواب داد: من در آن زمان مواد زیادی کشیده بودم به همین خاطر حالت عادی نداشتم و وقتی تحت فشار بازجویی قرار گرفتم اعتراف کردم. دوستان رضا همه قمه و چاقو داشتند شاید یکی از آنها به اشتباه رضا را زده باشد.
وی درباره علت درگیری گفت: مدتی بود که به خاطر ارث و میراث با هم اختلاف و درگیری داشتیم. خواهرزاده‌هایم فکر می‌کردند من ارثیه مادرشان را تصاحب کرده ام. اما مدرکی برای اثبات ادعاهای‌شان نداشتند و مدام با من دعوا می‌کردند.
بعد از اظهارات متهم ردیف اول، برادرش حسن به اتهام شرکت در نزاع دسته جمعی به جایگاه رفت و گفت: چند وقتی بود که با خواهرزاده‌های‌مان درگیری داشتیم، آنها اجازه نمی‌دادند که ما خودمان مشکل‌مان را با خواهرمان حل کنیم و همین موضوع باعث شد تا کار به اینجا برسد. من قبول دارم در نزاع دسته جمعی حضور داشتم اما ضارب نه من بودم و نه برادرم. ضارب یکی از دوستان رضا بود.
تصاویر دوربین‌های مداربسته مغازه‌ای که در آن نزدیکی بود بخوبی نشان می‌داد که خواهرزاده‌ام و دوستانش با چاقو و قمه به خانه برادرم حمله کردند اما آنها با صاحب مغازه تبانی کردند تا فیلم‌های ضبط شده از صحنه را پاک کند و بتوانند برادرم را پای چوبه دار بفرستند. اگر فیلم آن مغازه پیدا شود مطمئن باشید مشخص می‌شود چه کسی و چگونه حمله کرده است.
پس از آن سایر متهمان هم به اتهام شرکت در نزاع دسته جمعی و همدستی با متهم اصلی به جایگاه رفتند و با تأیید حرف‌های متهم ردیف اول و دوم از خودشان دفاع کردند.
با پایان جلسه دادگاه، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.
منبع: ایران
