مسئولیت‎گریزی «ابوالمشاغل عرصه فرهنگ» از «برهنگی فرهنگی»!

مونولوگ حداد عادل در برنامه مناظره محور «زاویه» که هفته گذشته از شبکه چهار سیما پخش شد، حاوی نکات و البته حواشی زیادی بود. در بخشی از این گفتگوی کاملاً یکطرفه، غلامعلی حداد عادل اظهار داشت که «بین اندیشه‌های تحولی و واقعیت‌های اجرایی هماهنگی وجود ندارد» و وقتی با مجری برنامه از او پرسید «دقیقاً چه کسی باید این هماهنگی را ایجاد کند؟!» حداد در کمال شگفتی پاسخ داد «من نمی‌دانم، این را دیگر از من نپرسید؛ من آن مقدار در علوم انسانی اختیار دارم که شما [مجری برنامه] اختیار دارید.»!

مسئولیت گریزی آشکار حداد عادل از پاسخگویی درباره کاستی های عرصه فرهنگ کشور درحالی رخ می دهد که نامبرده با ۱۹ یا به روایتی ۲۵ شغل رسمی و غیررسمی، از لحاظ کمیّت بعنوان دست نیافتنی ترین ابوالمشاغل فرهنگی کشور شناخته می شود! مدارس فرهنگ، شورایعالی انقلاب فرهنگی، مجمع تشخیص مصلحت، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، هیات علمی دانشگاه تهران، هیات امنای دانشگاه فرهنگیان، بنیاد دایره المعارف اسلامی، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، بنیاد دانشنامه جهان اسلام، بنیاد ایران شناسی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، مجمع جهانی اهل بیت(ع)، شورای تحول علوم انسانی، بنیاد سعدی، شورای پژوهش و برنامه ریزی آموزشی و ده‎ها نهاد و ارگان فرهنگی ریز و درشت دیگر، از جمله محافلی است که دکتر حداد، لاجرم دستی بر آتش اداره یا عضویت در آن‌ها داشته و به شایستگی هرچه تمام‌تر ایفاگر وظایف محوله در یکایک این سمت‌ها هستند!

افزون بر این، مولف کتاب «فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی» اگرچه با وجود عهده دار بودن مناصب متعدد در حوزه فرهنگ، خود را بی اختیار و مسلوب الاراده نشان می دهد که نام وی بعنوان یکی از اصلی ترین پدیدآورندگان، در صفحه مشخصات اکثر کتاب های درسی نیز خودنمایی می کند! حال چگونه فردی می تواند با وجود این حجم از اختیارات و بسط ید در فرهنگ، خود را در به وجود آوردن این منجلاب فرهنگی که آثار آن در سطح جامعه به عینه قابل مشاهده است، مقصر ندانسته و از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند؟!

ای کاش جناب حداد عادل این جسارت را داشت تا بجای عذرخواهی از قصور و تقصیر در سازماندهی امور فرهنگی، حداقل از دوجین سمت فرهنگی خویش کناره گیری کرده و علاوه بر باز کردن مسیر برای نقش آفرینی هزاران فارغ التحصیل بیکار در حوزه علوم انسانی، مانع از به قهقرا رفتن بیش از پیش جامعه در پارامترهای فرهنگی شوند!