حذف نام «خسرو انوشیروان» از کتاب فارسی!+عکس

این موضوع نشان‌دهنده‌ی مسئولیت و وظیفه‌ی سنگین پدران و مادران ایرانی در شناساندن هویت و تاریخ ایران به نسل آینده‌ی ایران‌زمین است. بدین معنی که بر پدران و مادران ایرانی است که نخست، خود، با تاریخ و فرهنگ ایران آشنا شوند و سپس آن را به فرزندانشان هم بیاموزند - اگر ایرانیان می‌خواهند نسل آینده‌ی ایران خودباخته و سردرگم و بی‌هویت نباشد، چاره‌ای جز این ندارند که بر خود متکی باشند.


مردم سالاری نوشت: گفتنی است که این رخداد را دانشمندانی بسیار، همچون خواجه نظام‌المک، نقل کرده‌اند. در سیرالملوکِ

(سیاست‌نامه‌ی) خواجه نظام‌الملک (تصحیحِ دارک، صص ۱۷۵ و ۱۷۶) این داستان چنین آمده است:

«روزى «نوشیروان» برنشسته بود و با خاصگیان بشکار مى‏رفت و بر کنار دیهى گذر کرد. پیرى را دید نود ساله گوز (گردو) در زمین مى‏نشاند. نوشیروان را عجب آمد از بهر آن‏که ده سال و بیست سال بباید تا گوز کشته بردهد. گفت «اى پیر جوز مى‏کارى؟» گفت «آرى خدایگان.» گفت «چندان زنده باشى که برش بخورى؟» گفت «کشتند و خوردیم، کاریم و خورند.» نوشیروان را خوش آمد، گفت «زه» (آفرین). در وقت خزینه‏دار هزار دینار بدین پیر داد. پیر گفت «اى خدایگان هیچ کس بر این گوز زودتر از بنده نخورد.» گفت «چگونه؟» پیر گفت «اگر من گوز نکشتمى و خدایگان اینجا گذر نکردى و از بنده چنانکه پرسید نپرسیدى و بنده آن جواب ندادى من این هزار درم از کجا یافتمى؟» نوشیروان گفت «زهازه» (دوچندان آفرین). خزینه‏دار دو هزار دینار دیگر بدو داد از بهر آن‏که دوباره زه بر زفان (زبان) او برفت.»