«هزینه گزاف نپردازید! شبانه‌روزی و در تمام نقاط تهران»، «دلسوزانه‌ترین مراقبت بیمار را با ما تجربه کنید!»، «کمک‌رسانی و همراهی بیمار کرونا خود را به ما بسپارید»؛ این جملات را بگذارید کنار دو عکس اسلایدی؛ اولی فردی را نشان می‌دهد که گان بیمارستانی به تن کرده، با ماسک و شیلد صورت و دستکش. درست مثل پرستاران و پزشکان بخش کرونای بیمارستان‌ها. اسلاید بعدی دستان بیماری را نشان می‌دهد که در دست دستکش‌پوشیده پرستار قرار دارد. این ترکیب یک آگهی تبلیغاتی استخدام پرستار برای نگهداری از بیماران کرونایی در منزل است. مفاهیمی که عکس‌ها به مخاطب القا می‌کند، هم محافظت حداکثری با تجهیزات لازم است و هم اطمینان خاطر از حمایت همه‌جانبه روحی و جسمی بیمار.
به گزارش شهروند، پرستاری از سالمند یا بیماران در منزل شغل جدیدی نیست و سال‌هاست به صورت حرفه‌ای در قالب شرکت‌های خدماتی ارایه می‌شود. بیمار سرپایی یک نرخ دارد و بیمار پوشکی و زمین‌گیر یک نرخ دیگر. هشت، نه ماهی می‌شود که یک تعرفه جدید به نرخ پرستاری شبانه‌روزی یا پاره‌وقت از بیمار اضافه شده است؛ نگهداری از بیمار کرونایی.
با فرستنده آگهی که تماس می‌گیریم، خودش را موسوی، پرستار حرفه‌ای معرفی می‌کند که بیش از پنج سال است نگهداری از سالمند و بیمار را در منزل و بیمارستان انجام می‌دهد. «بیمار کرونایی شما در منزل است یا بیمارستان؟» با این سوال شروع می‌کند، یعنی فرقی برای پرستار استخدامی ندارد کجا از مریض نگهداری کند؛ نرخ‌هایش، اما فرق می‌کند. از منطقه محل سکونت سوال می‌کند و بعد نرخ‌ها را می‌گوید: ۵۲۰ هزار تومان شبانه‌روزی و ۲۸۰ هزار تومان دوازده ساعته. هر تایمی از روز که خودتان راحت باشید و بخواهید می‌آیم و مراقب بیمارتان هستم.»
سن‌وسال و شرایط جسمی بیمار را می‌پرسد و اطمینان خاطر می‌دهد که دلسوزانه‌ترین نگهداری را از او خواهد داشت: «چون بیمار در منزل است، پس خودتان برایش غذا تهیه می‌کنید. خیال‌تان بایت موارد دیگر هم راحت باشد. من در طول سال‌ها فعالیت تجربه کافی برای مواجهه با شرایط متفاوت را دارم و در حال حاضر مدیریت اعزام نیرو برای پرستاری از بیمار را انجام می‌دهم.»
همراه بیمار کرونایی بستری در بیمارستان هم می‌شوم
آیا در بیمارستان هم افراد متفرقه به عنوان همراه می‌توانند از بیمار کرونایی مراقبت کنند؟ گشت کوتاهی اطراف بیمارستان‌های خصوصی و دولتی سطح شهر جواب این سوال را می‌دهد. «همراه بیمار، با تجربه بیست ساله برای مراقبت از بیمار کرونایی شما در بیمارستان هستم.» این یک نمونه از آگهی‌هایی است که در خیابان‌های نزدیک به بیمارستان‌های دولتی و خصوصی به چشم می‌خورد و حاکی از رواج این شغل برای مردان و به ویژه زنان است.
موسوی در مورد نگهداری از بیمار کرونایی در بیمارستان می‌گوید: «بله؛ هیچ فرقی نمی‌کند. در این ماه‌ها مواردی بود که در بیمارستان هم به عنوان همراه چند ساعت از روز را کنار بیمار گذراندم. فقط بیمارانی که در بخش مراقبت‌های ویژه هستند، به همراه نیاز ندارند، ولی وقتی به بخش منتقل می‌شوند، همراه لازم دارند.» او توضیح می‌دهد که در مورد این ویروس در بسیاری از موارد چند نفر از اعضای خانواده مبتلا می‌شوند و همین امر باعث می‌شود که نگهداری از بیمار سخت‌تر باشد. به خصوص وقتی یک نفر در بیمارستان بستری باشد و بقیه اعضای خانواده یا خودشان با بیماری درگیر هستند یا اینکه از محیط بیمارستان و احتمال ابتلا به کرونا می‌ترسند، همین موضوع باعث می‌شود که به فکر استخدام همراه مراقبت از بیمار می‌افتند.
در گذشته اسم همراه بیمار که می‌آمد، ذهن‌ها به سمت تصاویری می‌رفت از خانواده‌هایی که کنار بیمارستان‌ها زیرانداز انداخته یا چادر زده‌اند و کنار جوی خیابان شب را صبح می‌کنند و در راهرو‌های بیمارستان‌ها مدام از این اتاق به آن اتاق می‌روند و به پرستاران برای انجام کار‌های شخصی بیمارشان کمک می‌کنند، اما همراه بیمار بودن حالا یک شغل رسمی تلقی می‌شود.
به گزارش شهروند، پرستاری از سالمند یا بیماران در منزل شغل جدیدی نیست و سال‌هاست به صورت حرفه‌ای در قالب شرکت‌های خدماتی ارایه می‌شود. بیمار سرپایی یک نرخ دارد و بیمار پوشکی و زمین‌گیر یک نرخ دیگر. هشت، نه ماهی می‌شود که یک تعرفه جدید به نرخ پرستاری شبانه‌روزی یا پاره‌وقت از بیمار اضافه شده است؛ نگهداری از بیمار کرونایی.
با فرستنده آگهی که تماس می‌گیریم، خودش را موسوی، پرستار حرفه‌ای معرفی می‌کند که بیش از پنج سال است نگهداری از سالمند و بیمار را در منزل و بیمارستان انجام می‌دهد. «بیمار کرونایی شما در منزل است یا بیمارستان؟» با این سوال شروع می‌کند، یعنی فرقی برای پرستار استخدامی ندارد کجا از مریض نگهداری کند؛ نرخ‌هایش، اما فرق می‌کند. از منطقه محل سکونت سوال می‌کند و بعد نرخ‌ها را می‌گوید: ۵۲۰ هزار تومان شبانه‌روزی و ۲۸۰ هزار تومان دوازده ساعته. هر تایمی از روز که خودتان راحت باشید و بخواهید می‌آیم و مراقب بیمارتان هستم.»
سن‌وسال و شرایط جسمی بیمار را می‌پرسد و اطمینان خاطر می‌دهد که دلسوزانه‌ترین نگهداری را از او خواهد داشت: «چون بیمار در منزل است، پس خودتان برایش غذا تهیه می‌کنید. خیال‌تان بایت موارد دیگر هم راحت باشد. من در طول سال‌ها فعالیت تجربه کافی برای مواجهه با شرایط متفاوت را دارم و در حال حاضر مدیریت اعزام نیرو برای پرستاری از بیمار را انجام می‌دهم.»
همراه بیمار کرونایی بستری در بیمارستان هم می‌شوم
آیا در بیمارستان هم افراد متفرقه به عنوان همراه می‌توانند از بیمار کرونایی مراقبت کنند؟ گشت کوتاهی اطراف بیمارستان‌های خصوصی و دولتی سطح شهر جواب این سوال را می‌دهد. «همراه بیمار، با تجربه بیست ساله برای مراقبت از بیمار کرونایی شما در بیمارستان هستم.» این یک نمونه از آگهی‌هایی است که در خیابان‌های نزدیک به بیمارستان‌های دولتی و خصوصی به چشم می‌خورد و حاکی از رواج این شغل برای مردان و به ویژه زنان است.
موسوی در مورد نگهداری از بیمار کرونایی در بیمارستان می‌گوید: «بله؛ هیچ فرقی نمی‌کند. در این ماه‌ها مواردی بود که در بیمارستان هم به عنوان همراه چند ساعت از روز را کنار بیمار گذراندم. فقط بیمارانی که در بخش مراقبت‌های ویژه هستند، به همراه نیاز ندارند، ولی وقتی به بخش منتقل می‌شوند، همراه لازم دارند.» او توضیح می‌دهد که در مورد این ویروس در بسیاری از موارد چند نفر از اعضای خانواده مبتلا می‌شوند و همین امر باعث می‌شود که نگهداری از بیمار سخت‌تر باشد. به خصوص وقتی یک نفر در بیمارستان بستری باشد و بقیه اعضای خانواده یا خودشان با بیماری درگیر هستند یا اینکه از محیط بیمارستان و احتمال ابتلا به کرونا می‌ترسند، همین موضوع باعث می‌شود که به فکر استخدام همراه مراقبت از بیمار می‌افتند.
در گذشته اسم همراه بیمار که می‌آمد، ذهن‌ها به سمت تصاویری می‌رفت از خانواده‌هایی که کنار بیمارستان‌ها زیرانداز انداخته یا چادر زده‌اند و کنار جوی خیابان شب را صبح می‌کنند و در راهرو‌های بیمارستان‌ها مدام از این اتاق به آن اتاق می‌روند و به پرستاران برای انجام کار‌های شخصی بیمارشان کمک می‌کنند، اما همراه بیمار بودن حالا یک شغل رسمی تلقی می‌شود.
کرونا شبیه بیماری‌های عفونی دیگر است، نه بیشتر
این روز‌ها گویا غم نان سنگین‌تر از غم جان است. از موسوی سوال می‌کنیم همراه بیمار کرونایی شدن یک نوع ازخودگذشتگی می‌خواهد؛ به هر حال احتمال اینکه همراه یا پرستار بیمار به ویروس مبتلا شود، کم نیست؛ چطور با این موضوع کنار آمده است؟ او بیماری ناشی از ویروس کووید-۱۹ را شبیه بقیه بیماری‌های عفونی و قابل سرایت توصیف می‌کند: «کرونا طبق تجربه هشت ماهه‌ای که من و دیگر همکارانم داشته‌ایم، دقیقا مانند دیگر بیماری‌های بخش عفونی بیمارستان‌هاست. شاید اسم ویروس به دلیل همه‌گیری زیاد ترسناک باشد، اما مراقبت‌ها یکسان است. در بخش‌های عفونی بیمارستان‌ها همین تجهیزات استفاده می‌شود تا مراقبان و کارکنان مراکز درمانی در معرض آلودگی قرار نگیرند.
او همچنین توضیح می‌دهد که آلوده‌نشدن داخل ماسک و استفاده از دستکش برای همراه بیمار کرونایی ضروری است که همین وسایل را پرستاران در بخش‌های کرونا هم دارند.
شرکت‌های خدمات مراقبتی تضمین پرستار هستند
این قصه، اما یک وجه دیگر هم دارد. وضعیت اقتصادی آنقدر شرایط را برای همه سخت کرده که شاید دیگر کسی حتی در صورتی که سلامت باشد هم نمی‌تواند روز‌ها و هفته‌ها از کار و زندگی خود بیفتد و سرکار نرود تا در بیمارستان همراه بیمارش بماند؛ اینجاست که کسانی با نصب آگهی بر دیوار خیابان‌های نزدیک بیمارستان‌ها یا در سایت‌های نیازمندی‌های کالا و خدمات، برای همراه بودن اعلام آمادگی می‌کنند، حتی در این روز‌ها که بیمارستان‌ها مملو از بیماران کرونایی است و قطعا احتمال مبتلاشدن خودشان هم کم نیست.
اگر از معضل و آسیب چنین شغلی که برخی از زنان و مردان مشغول به آن هستند، صرف‌نظر کنیم، موضوع اطمینان به این افراد مطرح می‌شود. آیا می‌توان به راحتی مریض خود را در بیمارستان به دست این افراد سپرد؟! موسوی در واکنش به این نگرانی به «شهروندآنلاین» می‌گوید: «ما به صورت انفرادی و شخصی اقدام به انتشار آگهی نکرده‌ایم. من و دیگر همکارانم در قالب شرکت ارایه خدمات مراقبت‌های بالینی کار می‌کنیم و در صورت بروز مشکل شرکت پاسخگوی شما خواهد بود.»
بیمار کرونایی همراه نیاز ندارد
«بیمار کرونایی، همراه نیاز ندارد.» این جمله‌ای است که پرستار اورژانس یکی از بیمارستان‌های دولتی تهران در واکنش به سوال «شهروندآنلاین» در مورد باب‌شدن استخدام همراه بیمار کرونایی می‌گوید: «ما از خانواده‌ها می‌خواهیم به علت شرایط سرایت بیماری کرونا از مراجعه غیرضروری به بیمارستان خودداری کنند، هیچ بیمار کرونایی نیاز به همراه ندارد.»
این در حالی است که به دلیل افزایش بسیار زیاد موارد بستری بیماران کرونایی شنیده می‌شود در برخی مراکز درمانی کادر درمان به خانواده‌ها می‌گویند نیرو‌های شیفت جوابگوی رسیدگی به همه بیماران نیستند و در صورت تمایل می‌توانید خودتان کار‌های مریض بستری را انجام دهید. این پرستار، اما این موارد را بسیار نادر می‌داند. او می‌گوید: «سرایت این بیماری در مراکز درمانی به علت دوز بالای ویروس به مراتب بیشتر است و از ابتدای بحران کرونا به همه توصیه کرده‌ایم به ملاقات بیمار کرونایی نیایند، اما برخی افراد این نکات را رعایت نمی‌کنند و سلامت خود و دیگران را به خطر می‌اندازند.»
