در حالی که چند سالی از افتضاح حمایت های حساب نشده برخی مدعیان انقلابیگری از خواننده مبتذلی همچون «تتلو» نگذشته و هنوز یاد و خاطره آن گل بخودی فاحش، کماکان در اذهان عمومی زنده است، اخیراً برگی دیگر از کتاب قطور تغییرات 180 درجه ای هنروران مروج حجاب اسلامی رقم خورد و اینبار «ریحانه پارسا» عریانی خویش را در برابر دوربین ها به نمایش گذاشت!
پارسای 22 ساله که با بازی در سریال پدر، نقش یک دختر تحول یافته از لاقیدی به تدیّن را بازی می کرد، پس از از سر گذراندن حواشی متعدد همچون انتشار عکس های مساله دار از خود و ارتباطات نامتعارف با بازیگر مردی که 17 سال با او اختلاف سنی داشت، اکنون پس از بازگشت مجدد به اصل بی بند و بار خویش، به ترکیه مهاجرت کرده و در مصاحبه با مسیح علینژاد (دلال رسانه های اپوزیسیون) و رادیو فردا (ارگان خبری سازمان جاسوسی سیا)، ابعاد جدیدتری از زندگی مبتذل خود را افشا نموده است.
متاسفانه طی سالیان اخیر، بروز این دست موارد به حدی فراوان گردیده که نوعی بی حسی عمومی در برابر آن ایجاد شده و دیگر همچون گذشته، واکنشی از جانب مخاطب عام، در مقابل شنیدن اینگونه اخبار دیده نمی شود. این بدین معنی است که حتی مردم کوچه و بازار نیز به این سطح از درک رسیده اند که مشارکت این قبیل بیهنران در پروژه های تبلیغ سبک زندگی ایرانی/اسلامی از طرف دستگاه های رسمی، نه از روی اعتقاد و عقیده، بلکه تنها برای یافتن راهی میانبر به سمت کسب شهرت و ثروت است؛ با اینحال اما گویا مسئولان ارشد تبلیغی و هنری کشور کماکان از فهم این گزاره ساده عاجز بوده و تبلیغ ارزش ها را به دست کسانی می سپارند که خود ذره ای پایبندی به مبانی و آرمان ها ندارند!
سرمایه گذاری بسیاری از جناح های سیاسی شناخته شده کشور بر روی سلبریتی ها نشان داده است که ورود به این عرصه مهلک همچون شرط بندی روی اسب بازنده ای است که نه تنها سودی نخواهد داشت بلکه عرض و آبروی اسپانسرهای خوش خیال را نیز خواهد برد. نشان به آن نشان که هنوز در دعواهای زرگری سیاسی، راستیها پشیمانی سینماگران از رأی به باند بنفش را بر مثل چماق بر سر چپیها می کوبند و چپیها هم با پیراهن عثمان ساختن از تتلو، هرازگاه آن را همچون لکه ننگ به رُخ راستیها می کشند!
در عین حال نباید از نقش بشدت مخرب صداوسیما در این زمینه به راحتی گذشت. سازمانی که بدون هیچ نظارتی و ممیزی، با بذل و بخشش آنتن تلویزیون به چهره های ناشناخته و عمدتاً بی ظرفیت، مار در آستین پرورش می دهد و ضمن هزینه تراشی برای نظام، ارزش ها و اعتقادات در مردم را نیز روز به روز کمرنگ می کند!
