مرحوم صادق طباطبایی در کتاب «خاطرات سیاسی- اجتماعی» به آخرین سالگرد تولد شاه به هنگام حضورش در ایران و واکنش امام خمینی (ره) اشاره کرده و اینگونه گفته است:
روز چهارم آبان ۵۷ فرا رسید. روز تولد شاه اعلامیه‌ای دستی از طرف جمعی از روحانیون مبارز حوزه علمیه قم در سراسر کشور منتشر شد. در این اعلامیه از مردم خواسته شده بود، در آن روز با لباس و پرچم های سیاه در خیابان ها تظاهرات کنند. خبر این واقعه انعکاس عجیبی در جهان داشت و از آن به عنوان امری بی سابقه یاد شد. پرزیدنت کارتر در پیامی برای تبریک تولد شاه به او می نویسد:
«مشکلات کنونی سپری خواهد شد و ملت ایران در پرتو پیشرفت سیاسی که آن اعلیحضرت به مرحله اجرا گذارده اند، به صورت یک ملت نیرومند ظاهر خواهد شد. اعلیحضرتا! اجازه می خواهم بار دیگر تاکید کنم که ایالات متحده امریکا برای مناسبات استوار و دیرپای خود با ایران ارزش فراوانی قائل است...».
رهبران چین و شوروی پادشاهان و روسای جمهور آلمان، کانادا، هلند، مراکش، اندونزی، بنگلادش، افریقای جنوبی، قطر، بحرین، کویت، سنگال، بلغارستان، تونس، عمان، آلبانی، فرانسه و دهها کشور دیگر هر کدام تولد شاه را به او تبریک گفتند.
به همین مناسبت امام بیانیه ای صادر کردند و آن روز را عزای عمومی اعلام نمودند و افزودند: «روز چهارم آبان، روز عزای ملت و مبدا بدبختی‌های ایران مظلوم است. باید ملت شریف و مظلوم و جناحهای علاقه‌مند به اسلام و کشور، قدرت تفکر را از دشمن سلب کرده و به حکومت غاصبانه آن، هر چه زودتر خاتمه دهند...»
جماران نوشت: در ایران مراسم سلام و تشریف فرمایی اعلیحضرت! در شرایطی با حضور سران، ارتشیان، دولتمردان و نمایندگان و سفرای کشورهای خارجی برگزار شد که از سراسر ایران فریاد مرگ بر شاه گزارش می شد. روزنامه های خارج نوشتند: شاه آخرین سالروز تولد خود را در ایران، در محیطی مملو از اضطراب جشن گرفت.
