به گزارش خبرنگار مهر، چهارمین نشست از چهارمین روز اکران فیلمهای سی‌امین جشنواره فیلم فجر به فیلم "زندگی خصوصی" به کارگردانی محمد حسین فرحبخش اختصاص داشت.این نشست با حضور کارگردان محمدحسین فرحبخش، عبداله علیخانی تهیه‌کننده، اصغر نعیمی فیلمنامه‌نویس، آریا عظیمی‌نژاد سازنده موسیقی و نیما حسنی‌نسب در جایگاه منتقد با اجرای محمود گبرلو برگزار شد.
در ابتدا فرحبخش گفت: این فیلم فضایی دراماتیک دارد و محتوایش سیاسی و اجتماعی نیست. فیلمنامه با 11 بار بازنویسی مسیر خود را انتخاب کرد و انتخاب بازیگران با توجه به دیالوگ‌ها و تصویری که در فیلمنامه مشخص شده‌بود صورت گرفت.
کارگردان "زندگی خصوصی" در ادامه با اشاره به این مسئله که پیش‌تر هم تجربه فیلمسازی در کارنامه خود داشت، گفت: از نظر من که سال های متمادی به عنوان تهیه‌کننده شناخته شده‌ام، رکن اصلی یک فیلم که مولف اثر نیز محسوب می شود تهیه‌کننده است و سایر عوامل از کارگردان تا بازیگران همه مجریانی هستند که فیلم را به نتیجه می‌رسانند.
نیما حسنی نسب در ادامه جلسه، گفت: مهمترین نکته این فیلم سوال در مورد شیوه کار موسسه پویا فیلم (پویا فیلم متعلق به فرحبخش و علیخانی است) است که چرا با استفاده از فرمول‌های پیشین خود قصد دارد تجربه تازه ای خلق کند. بی‌شک این فیلم در نگاه اول ما را به یاد فیلم‌هایی همچون آواز قو، کما و یا حتی نمونه کپی شده مشخص‌تری از شوکران و تکیه بر باد است که با حفظ بنای ژانر و مضامین قصه خود سعی می‌کند اثری تازه را نشان دهد.
وی افزود: آن‌چه از این فیلم به نظر می‌رسد، عدم موفقیت موسسه پویا فیلم است که به خاطر شکست در ساخته‌های پیشین خود در ژانر کمدی اینک به سمت فرمول دیرین و جواب پس داده‌اش آمده و سعی کرده تا آن را با بیان مسائل سیاسی به روز کند.
حسنی نسب به دنبال این سخنان گفت: قصه درام و بیان یک مثلث عاشقانه که در موقعیت‌های خود مسائل سیاسی را بیان می‌کند بی‌اینکه موضع‌گیری مشخصی داشته باشد و به تمام جناح‌ها اشاره‌ای می‌کند مسلما مخاطبی که در ابتدا همراه او شده بوده را سردرگم می‌کند. استفاده از این فرم و ساختار و فضاسازی بعد از تجربیات درامی چون فیلم اصغر فرهادی به نظر کمی دور از ذهن و متعلق به دو دهه پیش است.
اصغر نعیمی؛ نویسنده فیلمنامه در پاسخ به حرف‌های منتقد جلسه اعلام کرد: بعضی اوقات استفاده از فرمول‌های امتحان پس‌داده برای سینما لازم است. اوقاتی فیلم‌ها با استفاده از همین شیوه می‌توانند با ساخت صحیح خود مخاطب‌شان را جذب کنند. علاوه بر این برخی از داستان‌ها و سوژه‌های تکراری ارزش دوباره گفتن را دارند، چرا که ارزش اینها در طول زمان از بین نمی‌رود. زمانی که این فیلمنامه را می‌نوشتم از نمونه‌های بارزی که شما اشاره کردید آگاه بودم، سعی ما بر این بود که شیوه روایت را تغییر دهیم و با استفاده از بخشهای سیاسی‌ای که به آن می‌افزاییم بر جذابیت داستان اضافه کنیم.
فرحبخش نیز در این باره گفت: برای اطلاع بگویم پویافیلم از فیلمهای طنز خود شکست نخورد. اگر کارنامه این فیلم ها را مرور کنید می‌بینید که نخستین فیلمهای طنز توسط این موسسه ساخته شده است و مورد توجه مخاطبان نیز قرار گرفت. این روند تا زمانی بود که بدلیجات فیلم‌ها وارد بازار شد، اصل را نیز تحت تأثیر قرار داد. در مورد استفاده از یک داستان کلیشه‌ای هم باید بگویم گرچه این نظر کاملا شخصی است اما کاربرد کلیشه امر مهمی است که حتی یک داستان بارها تکرار شده را جذاب می‌کند.
فرحبخش در ادامه گفت: افزودن بخشهای سیاسی به این درام نیز در اعتراض به عملکرد حال حاضر است و از اعتراضی می آید که خودم نیز دچارش هستم. این فیلم دو جنبه دارد. اول اعتراض به کاستی های سی ساله نظامی که خود من از مریدانش هستم و نیز به تصویر کشیدن افراط ها و تفریط ها.
عبداله علیخانی نیز در این باره گفت: ما در موسسه پویافیلم هر ژانری را که ساختیم با انتقاد مواجه شدیم. این تغییر ژانر دلیلی برای شکست ما نیست. ما ژانرهای مختلف را امتحان کردیم تا مخاطبان خود را راضی نگه داریم. باید اعلام کنم تا به حال هیچ فیلمی نداشتیم که شکست افتصادی خورده باشد.
حواشی نشست:
ــ اعتراضات اھالی رسانه در جلسه نشست باعث شد تا حسین فرحبخش عصبانی شده و در پاسخ به سوال خبرنگاری در مورد اینکه "چرا هم وزیر ارشاد و هم معاون سینمایی ارشاد به فیلم شما افتخار می‌کنند"، در جمله ای غریب و دور از انتظار گفت: خدا گفته است هرگاه به ابلهی رسیدی به او سلام کن. پس من به شما سلام می‌کنم.(!!)
ــ فرحبخش در پاسخ به سوال خبرنگار خانمی در مورد دیدگاه ابزاری به زن که در سراسر فیلم مشاهده می‌شود هم گفت: من خود یک رساله دارم که به خود شما می‌دهم مطالعه کنید.(!!)
ــ نشست خبری بدون حضور بازیگران و انتقاد دوباره خبرنگاران در مورد سیاه نمایی پیرامون شغل روزنامه نگاری در فیلمهای این دوره جشنواره برگزار شد.
