حمید داودآبادی از معراج بازمانده هایی است که هنوز هم در این روزگار به دنبال روزنه ای است برای نماندن!
بعد از جنگ تلاش کرد با نوشتن و روایت گری از روزهای نگفته آن هشت سال؛ جاماندنش را از قافله معراجی ها تسکین دهد ...
امروز برای چه بایدهای انقلاب و جشنواره های بعد از انقلاب به سراغش رفتیم و گفت و گویی با وی داشتیم که متن کامل این مصاحبه در ذیل آمده است...
امام از جوان هایی که اهل لعو و لعب بودند انقلابی ساخت...
نقش ولایت و رهبری امام بود که باعث انقلاب شد، امام خمینی با ولایت بود که امام شد؛ خیلی ها دنبال این هستند که امام را به عنوان یک انقلابی ساده نشان بدهند؛ اما باید بدانند امام با همه رهبران انقلاب های جهانی فرق می کرد چون این نقش ولایت امام بود که باعث انقلاب شد.
نسل جدید امروز باید بدانند اگر حضرت مسیح جسم مرده را زنده می کرد، امام روح های مرده را زنده کرد. امام با جهاد اکبر انقلاب کرد؛ با جوان هایی که در خیلی از محلات تهران لهو و لعب می کردند.
امام با این جوان ها انقلاب کرد؛ امام از خارج کشور نیرو نیاورد. امام با توپ و تانک انقلاب نکرد. امام روح شرافت را در این جوان ها زنده کرد .امام کاری کرد که این جوان ها متوجه شوند که راه و مسیر قبلی آنها اشتباه بوده؛ امام در انقلاب حرکت را ایجاد کرد و جوان ها به دنبال امام حرکت کردند ...
وظیفه سازمان های فرهنگی ما این است که این حرف ها را نشان دهند. نه این که با تصویر های اشتباه نشان دهند که مثلا انقلاب با 4 تا شعار و چند تا اعتراض شکل گرفته.
در این راستا همه سازمان ها و رسانه ها مخصوصا صدا و سیما کم کاری می کند. بعد از انقلاب اگر به کتاب ها و جشنواره ها و فیلم ها نگاه کنید واقعا حرف خاصی از انقلاب نزده اند و حقشان را ادا نکرده اند.
حتی اگر راجع به شهیدی هم فیلم می سازند از او چهره آرتیستی به مخاطب نشان می دهند، در چهره سازی اشتباه می کنند چرا وقتی می خواهند از شهیدی مانند اندرزگو حرف بزنند از ولایی بودن صحبت به میان نمی آورند؟
این شهید این قدر ارتباط نزدیک با امام داشته! ما فکر می کنیم جوان های ما ندیده و نشنیده علم غیب دارند، خودشان باید این شخصیت ها را بشناسند. ما از جوان ها انتظار داریم پیشرو جبهه انقلاب باشند. مسئولین فرهنگی بدانند اگر امام حرفی می زد اولین عامل به حرفش خودش بود.
آقایانی که انتظار هزار و یک جور عمل از نسل سوم دارید، خودتان خیلی از نبایدها را انجام ندهید!!!
این مسئولین اگر ادعایی دارند، بیایند انگیزه انقلابی که امام در ما ایجاد کرد را در این جوان ها زنده کنند.
آیا در جشنواره های ما این فرهنگ انقلابی و معنوی رواج داده می شود؟
چرا این مسئولین بعد از برگزاری جشنواره ها، برای آسیب شناسی کاری انجام نمی دهند که این همه برنامه چه تاثیری در انتقال فرهنگ انقلابی داشته؟
مگر وظیفه وزارت و فرهنگ ارشاد، به غیر از انتقال مفهوم انقلاب است؟
اگر وظیفه بر گسترش موسیقی غرب و پاپ تعریف شده، که در زمان شاه این مسائل بهتر بود!
پس ما برای چه انقلاب کردیم؟ اولین جایی که مردم بعد از انقلاب ویران کردند، سینماها و مشروب فروشی ها بود؛ وقتی مردم ما انقلاب کردند، حرفشان این بود که ما خوراک فرهنگی می خواهیم.
الان حتی در صداو سیما هم فیلم های مشکل دار اخلاقی پخش می شود.
ما مسلمانی مان مشکل دارد!
پیرامون جشنواره فیلم فجر هم به نگاه من فقط آدمهای فیلم باز برای فیلم شرکت می کنند. آیا نسل جوان وسعش برای پرداخت هزینه فیلم های جشنواره می رسد؟
وزارت فرهنگ و ارشاد ادعا می کند ما 2000 کارت برای دانشجویان در نظر گرفته ایم! پس ما بقی دانشجویان سهمشان چه می شود؟ جشنواره یعنی ما باید وظیفه فرهنگی انجام بدهیم، اما تیراژ فرهنگی ما بسیار پایین است.
آقا بارها گفته اند تیراژ کتاب های ما باید به یک میلیون در سال برسد؛ ما کم کاری می کنیم که به این جا نرسیده ایم، همه این ایرادات به خاطر این است که ما مسلمان شدنمان ایراد دارد!
ما باید خودمان «حاسبوا قبل ان تحاسبوا» باشیم؛ ما باید خودمان از خودمان حساب کشی کنیم. راه حل این ماجرا این است که ما باید فرهنگ را بومی سازی کنیم، اگر من کتاب یا نشریه ای چاپ می کنم باید احساس کنم مخاطب این مطلب بچه خود من است.
اشکال بسیاری از مسائل فرهنگی ما، وجود تفاوت فرهنگی بین اقشار جامعه است. وقتی بسیاری از مسئولین ما بچه ها یشان در خارج از کشور درس می خوانند، معلوم است از مشکلات آموزشی مدارس معمولی بی خبرند.
همین تفاوت فرهنگی و آقازادگی باعث می شود که مدیر فرهنگی از معضلات فرهنگی بی اطلاع باشد.
در همین راستا در انتخاب مسئول فرهنگی، سلیقه ای عمل می شود و کسی نگاه نمی کند که ببنید آیا این آقا که مثلا دبیر فلان جشنواره شده، اصلا در این حیطه تخصص دارد یا نه؟
وقتی در مملکت ما سردار رویانیان مدیرعامل باشگاه پرسپولیس می شود، دیگر فاتحه مملکت خوانده است.
بروید تحقیق کنید ببینید سالانه بودجه فرهنگستان هنر و ادب فارسی چه قدر است و بر مبنای این بودجه آیا خروجی داشته اند یا خیر!
بسیاری از آدمهای این سازمان ها، به کار فرهنگی به دید کار نگاه می کنند نه وظیفه! اگر این طور بود، پس شهدای ما باید نیمه های شب می گفتند ساعت کاری گذشت پس جنگ تعطیل!
برای کار انقلابی باید غیرت داشت. این سازمان های ارشاد بروند ببینند کدام کتابشان با این همه امکانات بیشتر از 3000 تیرار داشته است؟
من جوان هایی می شناسنم که به تنهایی بدون بودجه، به سراغ خانواده های شهدا رفته اند و کتابی درآوردند که به تیراژ 12 و 13 رسیده، این مشکل در مسئولین ستاد فجر هم هست. چند سال یک آقایی را مسئول فلان ستاد فجر و فلان هفته دفاع مقدس می گذارند، آخر سر هم هیچ خروجی ندارد. باید کارها را به جوان ها بسپارند که این انقلاب تحرکی کند. دهه فجر با یک زنگ مدرسه و بوق کشتی پیامش را منتقل نمی کند.
منبع: SNN
