داستان پرسپولیس، حکایت غریبی است که در آن «غیرت» معنا پیدا می‌کند؛ تیمی که با وجود تمام نامردی‌ها و ناملایمات، و در کوران تبعیض و تحریم توانست فعل خواستن را صرف کرده و برای دومین بار در سه سال گذشته راهی فینال آسیا شود.
شاهکار پسران سرخ در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا بحدی بود که نه تنها اشک شوق را بر گونه‌های هواداران دوآتیشه شان جاری نمود بلکه حتی تحسین و تشویق سایر رقبای داخلی و خارجی را نیز از بلند همتی این شیرمردان بهمراه داشت. این پیروزی زمانی ارزشمندتر خواهد بود که بدانیم تنها سه ساعت پیش از بازی حساس با النصر عربستان، کنفدراسیون فوتبال آسیا یا همان ای. اف. سیرک با معرکه گیری سعودی‌ها و به بهانه وجود شائبه توهین نژادی در شادی پس از گل بهترین گلزن تیم «عیسی آل کثیر»، مهمترین عنصر هجومی پرسپولیس را از بازی محروم کردند، اما با اینهمه باز هم حریف غیرت سربازان ارتش سرخ پایتخت نشدند.
این درحالی است که در این تورنمنت پرسپولیس با جدایی سه بازیکن اصلی خود به نام‌های بیرانوند، ترابی و علیپور و بکارگیری هفت بازیکن جدید در ترکیب خود، کاری سخت برای هماهنگی و رسیدن به فینالی را در پیش داشت که حتی از یک بازی در ورزشگاه خانگی اش نیز محروم بود؛ با این وجود، اما متمولین اماراتی و قطری عربستانی هم حریف عزم پولادین و غیرت ایرانی سرخپوشان نشدند.
پرسپولیس علاوه بر رقبای خارجی، اما دشمنان داخلی نیز کم نداشت و ندارد. از بدو تاسیس این باشگاه پر افتخار در برهه پیش از انقلاب، تنها تکیه پرسپولیسی‌های بی ادعا برخلاف رقبای سراپا طاغوتی اش، حمایت‌های اقشار عمدتا ضعیف مردم از این تیم بود که بعد‌ها به نماد مبارزه علیه رژیم زر و زور ستمشاهی نیز تبدیل شد. بعد از پیروزی انقلاب نیز پرسپولیس اگرچه در دهه ۶۰ و حتی میانه‌های دهه ۷۰ در فوتبال ایران سروری می‌کرد، اما با فرا رسیدن دهه ۸۰ سالیان کابوس واری را در عین شایستگی پشت سر گذراند، اما خود را نباخت و به جنگیدن ادامه داد.
سال‌های میانی دهه ۹۰، اما حضور برانکو ایوانکویچ نقطه عطفی برای پرسپولیس زخمی بود تا با بازسازی خود، مجددا افتخارات گذشته اش را بازیابی کرده و دوره‌ای نوین و بیادماندنی را رقم بزند. شخصیتی که مربی کروات در سرخپوشان ایجاد کرد باعث شد تا ثمره آن ۳ جام متوالی در لیگ، ۳ سوپر جام، یک جام حذفی و صعود به فینال آسیا در سال ۲۰۱۸ باشد.
یحیی گل محمدی نیز با همان خط مشی پیروزمندانه اکنون علاوه بر دستیابی به قهرمانی چهارم پرسپولیس در لیگ برتر، تیمش را راهی فینال آسیای ۲۰۲۰ کرده و منتظر است تا کار ناتمام برانکو را تمام کند. براستی آیا جز غیرت نام دیگری بر ارتش سرخ ایران می‌توان گذاشت؟!
شاهکار پسران سرخ در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا بحدی بود که نه تنها اشک شوق را بر گونه‌های هواداران دوآتیشه شان جاری نمود بلکه حتی تحسین و تشویق سایر رقبای داخلی و خارجی را نیز از بلند همتی این شیرمردان بهمراه داشت. این پیروزی زمانی ارزشمندتر خواهد بود که بدانیم تنها سه ساعت پیش از بازی حساس با النصر عربستان، کنفدراسیون فوتبال آسیا یا همان ای. اف. سیرک با معرکه گیری سعودی‌ها و به بهانه وجود شائبه توهین نژادی در شادی پس از گل بهترین گلزن تیم «عیسی آل کثیر»، مهمترین عنصر هجومی پرسپولیس را از بازی محروم کردند، اما با اینهمه باز هم حریف غیرت سربازان ارتش سرخ پایتخت نشدند.
این درحالی است که در این تورنمنت پرسپولیس با جدایی سه بازیکن اصلی خود به نام‌های بیرانوند، ترابی و علیپور و بکارگیری هفت بازیکن جدید در ترکیب خود، کاری سخت برای هماهنگی و رسیدن به فینالی را در پیش داشت که حتی از یک بازی در ورزشگاه خانگی اش نیز محروم بود؛ با این وجود، اما متمولین اماراتی و قطری عربستانی هم حریف عزم پولادین و غیرت ایرانی سرخپوشان نشدند.
پرسپولیس علاوه بر رقبای خارجی، اما دشمنان داخلی نیز کم نداشت و ندارد. از بدو تاسیس این باشگاه پر افتخار در برهه پیش از انقلاب، تنها تکیه پرسپولیسی‌های بی ادعا برخلاف رقبای سراپا طاغوتی اش، حمایت‌های اقشار عمدتا ضعیف مردم از این تیم بود که بعد‌ها به نماد مبارزه علیه رژیم زر و زور ستمشاهی نیز تبدیل شد. بعد از پیروزی انقلاب نیز پرسپولیس اگرچه در دهه ۶۰ و حتی میانه‌های دهه ۷۰ در فوتبال ایران سروری می‌کرد، اما با فرا رسیدن دهه ۸۰ سالیان کابوس واری را در عین شایستگی پشت سر گذراند، اما خود را نباخت و به جنگیدن ادامه داد.
سال‌های میانی دهه ۹۰، اما حضور برانکو ایوانکویچ نقطه عطفی برای پرسپولیس زخمی بود تا با بازسازی خود، مجددا افتخارات گذشته اش را بازیابی کرده و دوره‌ای نوین و بیادماندنی را رقم بزند. شخصیتی که مربی کروات در سرخپوشان ایجاد کرد باعث شد تا ثمره آن ۳ جام متوالی در لیگ، ۳ سوپر جام، یک جام حذفی و صعود به فینال آسیا در سال ۲۰۱۸ باشد.
یحیی گل محمدی نیز با همان خط مشی پیروزمندانه اکنون علاوه بر دستیابی به قهرمانی چهارم پرسپولیس در لیگ برتر، تیمش را راهی فینال آسیای ۲۰۲۰ کرده و منتظر است تا کار ناتمام برانکو را تمام کند. براستی آیا جز غیرت نام دیگری بر ارتش سرخ ایران می‌توان گذاشت؟!
بازیاشو نگاه کن همه رو با داور اومد بالا این یه بازی رو مجبور بودن در ضمن بازم داور سوتی داد
خوش باشید که سرور فقط اس اس است و بس