مجتبی صمیمی، با بیان این مطلب اظهار داشت: در وضعیت فعلی نه تنها کسی کمک مان نمی‌کند بلکه باید التماس کنیم تا سنگ پیش رویمان قرار ندهند تا کارهای‌مان را انجام دهیم. بانک‌ها جمهوری خودمختار هستند و به مصوبات ستاد تسهیل و رفع موانع تولید و استان خراسان رضوی و حتی دستوراتی که توسط وزیر صادر شده است، توجهی ندارند.
وی اظهار کرد: اگر چه نساجی، صنعتی تخصصی بوده و در جامعه جهانی به عنوان صنعت مادر شناخته می‌شود اما در کشور کسانی بودند که بانی و وارث ویرانی صنعت نساجی شدند.
صمیمی با تاکید بر اینکه باید برای نجات بخش کشاورزی که قسمت عظیمی از اقتصاد کشور است، تلاش کرد، ادامه داد: اگر چه بخش کشاورزی گسترده ترین بخش خصوصی اقتصادی ایران محسوب می شود که آغاز آن توسط کشاورز در دورافتاده ترین مناطق صورت می گیرد اما این افراد عمدتا ضعیف ترین قشر جامعه و کم صداترین و کم توان ترین اشخاص در رساندن درخواست خود به گوش متولیان هستند.
وی بیان کرد: چنانچه تاکنون کسی به فکر مشکلات پنبه کاران نرفته به این دلیل است که این محصول قوت روزانه نیست؛ در حالی که غذا و پوشاک در دنیا دو صنعتی است که فوق العاده زیربنایی است.
چراغ پنبه کاران در حال کم فروغ شدن است
صمیمی گفت: طیف گسترده ای از کسانی که اصلی ترین نیاز ما را در دور افتاده ترین مناطق تامین می کنند، بی صدا هستند و به مرور چراغ پنبه کاران را در حال کم فروغ شدن است. رسالت ارسال و رساندن پیام این افراد به گوش مسئولان و متولیان بر دوش رسانه هاست. اگر این اتفاق به نحو مطلوبی بیفتد، در کمتر از سه سال پنبه جایگاه خود را پیدا می‌کند.
این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: متاسفانه به کسانی که زندگی ما را تامین می کنند، زمانی برای حرف زدن و بیان مشکلات شان و گوش فرادادن به درد دل شان داده نمی شود و بدترین رفتار را با آن ها داریم. ما تنها برای‌شان دستورالعمل صادر می‌کنیم و آن ها را ملزم به اجرا می کنیم.
وی گفت: هر چند پنبه کاران رسالتی برای خود ترسیم کرده و متعهد هستند که سطح زیرکشت را افزایش دهند اما ما متعهد به حمایت از آنان نیستیم چون فقط باید قوانین را اجرا کنیم؛ در صورتی که این نوع اجرا تبعاتی دارد که این قشر را نابود خواهد کرد.
صنعت نساجی یکی از کلیدی ترین شاخص های توسعه
صمیمی بیان کرد: صنعت نساجی به دلیل اینکه از گهواره تا گور با آن درگیر هستیم، مهم بوده و نمی شود آن را حذف کرد. جامعه جهانی به عنوان یکی از کلیدی ترین شاخص های توسعه این صنعت را پذیرفته است. متاسفانه به خاطر بی توجهی و مشکلاتی که خود ما عامل آن بوده ایم، صنعت نساجی در کشور ما هیچ جایگاهی ندارد. رفتاری با صنعت شده که کارخانه پنبه پاک‌کنی کاشمر توان نوسازی و به‌سازی از ۵۷ سال قبل را ندارد. این فاجعه است و از سویی کسی هم نیست که پاسخگو باشد.
وی عنوان کرد: به رغم اینکه طی سال های ۷۸ و ۷۹ بالغ بر ۳۲۰ هزار هکتار سطح زیر کشت پنبه داشتیم اما به خاطر رفتارمان اکنون این میزان به ۹۸ هزار هکتار کاهش یافته است. باید توجه داشت مجموعه نساجی کاشمر به عنوان نمادی از تعهد مردم یک آب و خاک در راستای تجمیع سهام‌ها و منابع خرد در راستای ایجاد صنعت پایدار در یک منطقه با سهامداری بیش از ۶۰۰۰ نفر شکل گرفته است.
با صنعت نساجی رفتار مناسبی نمی شود
وی گفت: اگر چه سهامداران کارخانه نساجی همچنان متعهد به توسعه و گسترش هستند و بهترین ماشین‌آلات روز دنیا از بهترین کمپانی‌های بین‌المللی نصب و راه‌اندازی کرده اند اما با این صنعت رفتار مناسبی نمی شود و با ستادهای تسهیل و مصوبات متعدد فقط به ایجاد مشکلات دامن زده می شود.
وی افزود: اگر چه در رسانه‌ها مدام گفته می‌شود که مسئولان متعهد به حفظ این صنعت هستند اما در میدان عمل هیچ اقدام و تلاشی برای رفع مشکلات وجود ندارد. حتی زمانی به خاطر بدهی، برق کارخانه نساجی کاشمر قطع شد و به همین دلیل برخی از دستگاه‌های کارخانه سوخت. دولت نه تنها به رفع مشکلات کمکی نمی‌کند بلکه هزینه‌های اضافی را هم بر دوش ما می گذارد.
صمیمی با بیان اینکه دستورالعمل‌های اجرایی با آنچه مسئولان می‌گویند متفاوت است، افزود: اگر به وضعیت پنبه توجه نشود، مشکلات این صنعت تا انتها گریبان گیر مجموعه های سرمایه گذاری خواهد شد.
این کارشناس حوزه نساجی در پایان خاطرنشان کرد: امروزه قریب به ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ هکتار سطح زیر کشت پنبه در منطقه ترشیز داریم که این فقط در بردسکن کشت می‌شود.
