متن تقریظ رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بر کتاب «مربع‌های قرمز» نوشته حاج حسین یکتا امشب در گلزار شهدای بهشت زهرا (س) منتشر شد.
همزمان با چهلمین سالگرد آغاز دفاع مقدس، «نهمین پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت» از سوی مؤسسه پژوهشی، فرهنگی انقلاب اسلامی برگزار شد.
این مراسم امروز شنبه ۲۹ شهریورماه، در جوار مزار شهدای دفاع مقدس، با حضور جمع محدودی از پیشکسوتان جهاد و مقاومت و فعالان حوزه ادبیات و هنر دفاع مقدس، با رعایت دستور العمل‌های بهداشتی در گلزار شهدای بهشت زهرا سلام‌الله علیها برگزار شد.
در ادامه متن و عکس تقریظ رهبر معظم انقلاب تقدیم می‌شود.
بسمه تعالی
بسیار شیرین و جذاب نوشته شده است.
رد پای چانه گرمی‌های آقای حاج حسین یکتا در آن آشکار است.
ظرافت‌های برخاسته از ذوق و قریحه لطیف که در سراسر کتاب گسترده است، می‌تواند از نویسنده خوش قلم و چیره دست کتاب باشد و می‌تواند هم دُر افشانی‌های راوی باشد.
نقطه برجسته کتاب یاد شهیدان و یاد حال و حضور ملکوتی آنان پیش از شهادت است که حقا بسیار خوب تصویر شده است.
ارادت راوی به مرحوم آقای حاج میرزا علی احمدی میانجی هم برای من جالب بود، آن مرحوم را حدود شصت سال به علم و تقوا و ورع می‌شناختم و به من لطف داشت. این کتاب ظاهراً چند روز پیش رونمائی شده است، برای من چندی پیش از این فرستاده بود و تماماً مطالعه شد.
۹۷/۴/۲۶
این اثر به خاطرات حاج حسین یکتا، فرمانده قرارگاه فرهنگی خاتم الاوصیاء (ص) از دوران کودکی تا پایان دفاع مقدس پرداخته و برهه حضور وی در دفاع مقدس در این کتاب برجسته شده است.
حاج حسین یکتا، در مقدمه خود بر این کتاب می‌نویسد:
پنج سال می‌شد که قصد کرده بودم خاطراتم را مکتوب کنم. مخصوصاً وقتی مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (حفظه الله) مطلبی را مبنی بر ناتمام ماندن جنگ یک رزمنده تا نوشتن خاطراتش، فرمودند، برای نوشتن و نشر خاطراتم مصمم‌تر شدم. هر چه از رشادت همرزمانم و غربت و مظلومیتشان می‌دانستم در روایت‌گری‌هایم گفته بودم. با مکتوب کردن خاطراتم دنبال ناگفته‌ای از بچه‌ها بودم. دنبال سبک بندگی کردنشان، سبک عبادتشان، سبک رفاقتشان، دنبال سبک زندگی کردنشان در جنگ. سبکی که این روزها جایش بین جریان زندگی جوانان به شدت خالی است.
امیدوارم این کتاب که تنها گوشه‌ای از جهاد همرزمانم در لبیک به ندای هل من ناصر امام خمینی (ره) نایب امام عصر (عج) است، مورد رضایت حضرتش واقع گردد و در روز حسرت، رفقای شهیدم دستم را بگیرند. رفقایی که در روزهای مصاحبه و بازخوانی خاطراتم، میان این ورق‌ها، دوباره دیدمشان، کنارشان جنگیدم، کمین کردم، سنگر گرفتم، زخمی شدم، نماز خواندم، خندیدم، شوخی کردم، بوسیدمشان، بوییدمشان و دوباره ایستادم و رفتنشان را نگاه کردم. دوباره تنها شدم. جانم از تنهایی و دلتتنگی پر است. از حسرت آسمان.
امید که این کتاب پلی باشد میان من و رفقای شهیدم. پلی باشد برای همه تشنگان و جویندگان حقیقت. پلی باشد به آسمان.
