مرجانه گلچین پیرامون کم کاری خود در عرصه سینما گفت: متاسفانه دیگر جایی برای ما در سینما نیست، چند بازیگر محدود همه فیلم‌ها را بازی می‌کنند، آن زمان که من سینما کار می‌کردم هیچکدام از این دوستان هنوز وارد بازیگری هم نشده بودند، حال امثال من در سینما جایی ندارند و این‌ها هر روز کار می‌کنند.
وی در همین راستا ادامه داد: سینمای ایران بسیار نازل، تکراری و سطحی شده است، حداقل از دست فیلم‌های خارجی هم نمی‌توانند کپی کنند، سینمای کشور به نوآوری نیاز دارد، می‌گویند چرا مخاطب به سینما نمی‌رود، به نظر من اصلا دلیلی ندارد که مخاطب به سینما برود.
بازیگر سریال «سه دونگ سه دونگ» با اشاره به کیفیت بد فیلمنامه‌ها اضافه کرد: روزانه تعداد زیادی فیلمنامه به دست من می‌رسد، باور کنید چند صفحه اول را که می‌خوانم عطای بازی در آن اثر را به لقایش می‌بخشم، مگر می‌شود همه فیلم‌ها تنها به چند سوژه دستمالی شده و تکراری بپردازند.
وی در همین رابطه تاکید کرد: متاسفانه حرف زدن درباره بازیگری مثل تف سر بالا است، اما باور کنید سیستم سالمی در بازیگری نداریم، یعنی چه که یک بازیگر برای داشتن نقش صرفا باید به مهمانی شبانه برود، اگر آنجا بود نقش به وی می‌رسد و اگر نه باید سال‌ها خانه نشین شود، چطور اسم این وضعیت را بگذاریم سینما، هیچکس از پول بدش نمی‌آید، اما من حاضر نیستم در این فیلم‌ها بازی کنم.
بازیگر فیلم سینمایی «شب بیست و نهم» با اشاره به وضعیت بازیگران پیشکسوتان اضافه کرد: بازیگران پیشکسوت ما همه یا در گذشته اند و یا در خانه و در بستر بیماری هستند، شما اگر به یک تابلو نقاشی پاییزی هم نگاه کنید به عینه می‌بینید که هزار نوع رنگ زرد و قرمز وجود دارد، مگر می‌شود در تعداد زیادی فیلم فقط یک عده محدود فیلم بازی کنند.
وی با اشاره به عدم احترام به بازیگران پیشکسوت اظهار کرد: باور کنید هیچ احترامی برای بازیگران پیشکسوت قائل نمی‌شوند، در کوچکترین مورد با یک سرویس چندین بازیگر خوب را سوار می‌کنند و در شرایطی سخت به فیلمبرداری می‌رسانند، حال باید دید بازیگران پرمدعای امروزی هم حاضرند با چند نفر در یک سرویس قرار بگیرند؟
شاید ما از نسلی هستیم که ناز کردن بلد نیستیم، نسلی نیستیم که غذای سر فیلمبرداری اش حتما باید از فلان رستوران درجه یک برسد، ما عادت کردیم که بازیگری عشق می‌خواهد و به هیچ عنوان کار سهل و آسانی نیست، اما متاسفانه این نگاه به هیچ وجه در سینمای تجملاتی امروز دیده نمی‌شود.
بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر اضافه کرد: ما از نسل بازیگرانی هستیم که اگر ساعت شش صبح آفیش می‌شوم، ساعت پنج و نیم سر صحنه هستم، اما بازیگران امروز اگر دیر نرسند به قول معروف کلاس کاری خود را از دست داده اند، من این مناسبات را نمی‌فهمم، اما خوشحالم که مردم در نهایت بهترین هایشان را انتخاب می‌کنند، زمان نشان می‌دهد که این شبه بازیگران پرمدعا چند سال به یاد مردم می‌مانند. من مزدم را از مردم می‌گیرم، اما هر چیزی حساب و کتابی دارد، متاسفانه به یک بازیگر جوان آن قدر اعتبار کاذب می‌دهند که جواب سلام ما را هم نمی‌دهد. احترام به بزرگتر در میان نسل جوان کلا فراموش شده است.
وی با اشاره به برگزاری جشن‌های سینمایی اضافه کرد: من پایم را در هیچ جشنی نمی‌گذارم، به هیچ وجه نمی‌توانم خط کشی‌های امروزی را قبول کنم، من از بازیگران تازه کار می‌پرسم که این نگاه از بالا را چه کسی به شما داده است، انسانیتتان کجا رفته است؟. البته گا‌ها حق دارند، مگر می‌شود در یک جشن سینمایی و تلویزیونی هر سال یک عده خاص کاندید شوند؟
گلچین با نقد جشن حافظ خاطرنشان کرد: این گونه جشن‌ها باعث شده تا همکاران جلوی یکدیگر بایستند، مگر می‌شود هر سال چند بازیگر خاص کاندید جایزه شوند، از نظر من امثال همین جشن‌ها برای برخی اعتماد به نفس کاذب ایجاد می‌کنند، هر سال به آن‌ها جایزه می‌دهد و باعث می‌شوند هر بازیگر تازه کاری احساس کند که بر قله بازیگری ایستاده است. این روش از نظر من به نابودی ختم می‌شود و متاسفانه هیچ فردی هم نمی‌خواهد جلوی آن بایستد.
وی در همین راستا ادامه داد: سینمای ایران بسیار نازل، تکراری و سطحی شده است، حداقل از دست فیلم‌های خارجی هم نمی‌توانند کپی کنند، سینمای کشور به نوآوری نیاز دارد، می‌گویند چرا مخاطب به سینما نمی‌رود، به نظر من اصلا دلیلی ندارد که مخاطب به سینما برود.
بازیگر سریال «سه دونگ سه دونگ» با اشاره به کیفیت بد فیلمنامه‌ها اضافه کرد: روزانه تعداد زیادی فیلمنامه به دست من می‌رسد، باور کنید چند صفحه اول را که می‌خوانم عطای بازی در آن اثر را به لقایش می‌بخشم، مگر می‌شود همه فیلم‌ها تنها به چند سوژه دستمالی شده و تکراری بپردازند.
وی در همین رابطه تاکید کرد: متاسفانه حرف زدن درباره بازیگری مثل تف سر بالا است، اما باور کنید سیستم سالمی در بازیگری نداریم، یعنی چه که یک بازیگر برای داشتن نقش صرفا باید به مهمانی شبانه برود، اگر آنجا بود نقش به وی می‌رسد و اگر نه باید سال‌ها خانه نشین شود، چطور اسم این وضعیت را بگذاریم سینما، هیچکس از پول بدش نمی‌آید، اما من حاضر نیستم در این فیلم‌ها بازی کنم.
بازیگر فیلم سینمایی «شب بیست و نهم» با اشاره به وضعیت بازیگران پیشکسوتان اضافه کرد: بازیگران پیشکسوت ما همه یا در گذشته اند و یا در خانه و در بستر بیماری هستند، شما اگر به یک تابلو نقاشی پاییزی هم نگاه کنید به عینه می‌بینید که هزار نوع رنگ زرد و قرمز وجود دارد، مگر می‌شود در تعداد زیادی فیلم فقط یک عده محدود فیلم بازی کنند.
وی با اشاره به عدم احترام به بازیگران پیشکسوت اظهار کرد: باور کنید هیچ احترامی برای بازیگران پیشکسوت قائل نمی‌شوند، در کوچکترین مورد با یک سرویس چندین بازیگر خوب را سوار می‌کنند و در شرایطی سخت به فیلمبرداری می‌رسانند، حال باید دید بازیگران پرمدعای امروزی هم حاضرند با چند نفر در یک سرویس قرار بگیرند؟
شاید ما از نسلی هستیم که ناز کردن بلد نیستیم، نسلی نیستیم که غذای سر فیلمبرداری اش حتما باید از فلان رستوران درجه یک برسد، ما عادت کردیم که بازیگری عشق می‌خواهد و به هیچ عنوان کار سهل و آسانی نیست، اما متاسفانه این نگاه به هیچ وجه در سینمای تجملاتی امروز دیده نمی‌شود.
بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر اضافه کرد: ما از نسل بازیگرانی هستیم که اگر ساعت شش صبح آفیش می‌شوم، ساعت پنج و نیم سر صحنه هستم، اما بازیگران امروز اگر دیر نرسند به قول معروف کلاس کاری خود را از دست داده اند، من این مناسبات را نمی‌فهمم، اما خوشحالم که مردم در نهایت بهترین هایشان را انتخاب می‌کنند، زمان نشان می‌دهد که این شبه بازیگران پرمدعا چند سال به یاد مردم می‌مانند. من مزدم را از مردم می‌گیرم، اما هر چیزی حساب و کتابی دارد، متاسفانه به یک بازیگر جوان آن قدر اعتبار کاذب می‌دهند که جواب سلام ما را هم نمی‌دهد. احترام به بزرگتر در میان نسل جوان کلا فراموش شده است.
وی با اشاره به برگزاری جشن‌های سینمایی اضافه کرد: من پایم را در هیچ جشنی نمی‌گذارم، به هیچ وجه نمی‌توانم خط کشی‌های امروزی را قبول کنم، من از بازیگران تازه کار می‌پرسم که این نگاه از بالا را چه کسی به شما داده است، انسانیتتان کجا رفته است؟. البته گا‌ها حق دارند، مگر می‌شود در یک جشن سینمایی و تلویزیونی هر سال یک عده خاص کاندید شوند؟
گلچین با نقد جشن حافظ خاطرنشان کرد: این گونه جشن‌ها باعث شده تا همکاران جلوی یکدیگر بایستند، مگر می‌شود هر سال چند بازیگر خاص کاندید جایزه شوند، از نظر من امثال همین جشن‌ها برای برخی اعتماد به نفس کاذب ایجاد می‌کنند، هر سال به آن‌ها جایزه می‌دهد و باعث می‌شوند هر بازیگر تازه کاری احساس کند که بر قله بازیگری ایستاده است. این روش از نظر من به نابودی ختم می‌شود و متاسفانه هیچ فردی هم نمی‌خواهد جلوی آن بایستد.
