به گزارش صراط به نقل از مهر، هویزه، طلاییه، دوکوهه و شلمچه بعد از گذشت بیش از 20 سال، هنوز دلاورمردی ها و رشادت های بزرگ مردانی از جنس صفا ، ایثار را به خاطر دارند، فکه و دهلاویه هنوز مست بوی یاس چفیه شهدا هستند.
از زمانی که به این سرزمین پا می گذاری، حس عجیبی تمام وجودت را فرا می گیرد، گویی تمام اشیا، درختان، سنگ ها و حتی خاک می خواهند سر صحبت را باز کنند.
در صدای بی صدایی آنها می خواهند با تو سخن بگویند، از شب های عملیات بگویند و از صدای خمپاره و بمباران... از شبهای عملیات و شور رزمندگان...
به یک بار امتحانش می ارزد، وقتی وارد این سرزمین شدی، متوجه می شوی که شور حسین و عشق به فاطمه و یا علی و یا زهراهای بچه های جبهه فکه و هویزه و دهلاویه را سرمست کرده است...
ذره ای که تمرکز کنی، می توانی شبهای عملیات را در خط مقدم ببینی، صدای خمپاره های دشمن را می شنوی؟ رزمندگان به صف می شوند و خود را برای مقابله با دشمن آماده می کنند.
پا به شلمچه که بگذاری، تحولی عظیم تمام وجودت را فرا می گیرد، انگار غروب هایش با تو صحبت می کند. نجوای غروب شلمچه با دیگر غروبها فرق دارد...
در هر جای این سرزمین عشق و عاشقی را می توانی بیابی، چفیه با عطر یاس رزمنده ای که در سنگر شهید شد در این سرزمین، دل های عاشق را به سمت این منطقه می کشد.
هرکسی که پا به این سرزمین گذاشته است، می گوید که یک لحظه غروب های شلمچه را با دنیا عوض نمی کند، حتی حس غریبش نیز آرامش بخش است...
آخرین اخبار و تصاویر اجتماعی را در سرویس جامعه صراط بخوانید.
