حدادعادل و هزاران سوال بی‎جواب!

نام بردن رئیس بنیاد مستضعفان از مدارس فرهنگ و به تبع آن غلامعلی حدادعادل در تلویزیون، مجدداً توجهات را به این شخصیت کهنه کار سیاسی اصولگرا جلب نمود. دریافت زمین‌های چند هزار متری از بنیاد در خیابان فرشته و میدان هروی تهران توسط حدادعادل برای گسترش شعب مدارس زنجیره‌ای فرهنگ، از جمله افشاگری‌هایی بود که توسط فتاح بر روی آنتن رسانه ملی مطرح گردید.

جالب آنکه پس از طرح ادعا‌های فتاح در تلویزیون، تمام افراد و نهاد‌هایی که به نحوی از ایشان نام برده شده بود با صدور جوابیه، سعی در روشنگری در خصوص شبهات مطرح شده داشتند، اما مجموعه مدارس غیرانتفاعی فرهنگ و شخص دکتر حداد عادل تا بدین لحظه حتی به خود زحمت نداده اند که پاسخی هرچند کوچک و جزئی را در این باره به افکار عمومی ارائه دهند!

اگرچه از فردی همچون دکتر حدادعادل با ۱۹ یا به روایتی ۲۵ شغل رسمی و غیررسمی، نمی‌توان انتظار داشت که فرصت کنکاش و رسیدگی به این قبیل شبهات را داشته باشند! مدارس فرهنگ، شورایعالی انقلاب فرهنگی، مجمع تشخیص مصلحت، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه تهران، بنیاد دایره المعارف اسلامی، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، بنیاد دانشنامه جهان اسلام، بنیاد ایران شناسی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، مجمع جهانی اهل بیت (ع)، شورای تحول علوم انسانی، بنیاد سعدی، شورای پژوهش و برنامه ریزی آموزشی و ده‎ها نهاد و ارگان ریز و درشت دیگر، از جمله محافلی است که دکتر حداد، لاجرم دستی بر آتش اداره یا عضویت در آن‌ها داشته و به شایستگی هرچه تمام‌تر ایفاگر وظایف محوله در یکایک این سمت‌ها هستند!

در مشی سیاسی، اما نامبرده همواره یکی از ستون‌های ثابت جریان اصولگرایی در تصمیم سازی‌های گعده‌ای محسوب می‌شود که باعث شده تا میزان محبوبیت و اقبال مردمی به این جناح طی سالیان اخیر به نازل‌ترین حد خود در طول سه دهه اخیر رسیده باشد. از ریاست بر مسند مجلس گرفته تا حضور در «ائتلاف نافرجام سه نفره اصولگرایان» (قالی‎باف، ولایتی، حداد) برای انتخابات ریاست جمهوری ۹۲، حدادعادل بطور دائم در روند فعالیت‌های سیاسی جناح راست حضوری فعال داشته و حتی در سالیان اخیر نیز که ظاهراً از فعالیت مستقیم سیاسی کناره گرفته، بازهم چه با حضور در شورای مرکزی «جمنا» و چه با اعمال نفوذ برای گنجاندن کیف‎کش‎های هوادارش در لیست انتخاباتی سهامی عام اصولگرایان برای مجلس یازدهم، سعی نموده تا شأنیت خویش را ولو با حضور در سایه نیز به رخ دیگران بکشد!

در پایان، اما سکوت آزاردهنده حداد در قبال ابهامات متعدد پیرامون خود و اطرافیانش، تقویت کننده این شائبه است که یا پاسخ‌های قانع کننده برای سوالات پرتعداد افکار عمومی وجود ندارد، یا شأن حضرتشان اجل از آن است که بخواهند وقت ارزشمند خویش را مصروف پاسخگویی به شبهات ملت نمایند!