«پناهگاه‌های آخرالزمانی»؛ این نامی است که رسانه‌ها به خانه‌های زیرزمینی ثروتمندان داده‌اند. دلیلش هم اینکه خرید این پناهگاه‌ها در واقع یک ایده آخرالزمانی دارد! حالا به‌نظرتان زمانه برای ثروتمندان آمریکایی چه وقت به پایان می‌رسد؟ وقتی حوادث بزرگ رخ دهند؛ از جنگ هسته‌ای گرفته تا جنگ‌جهانی یا جنگ داخلی یا انقلاب مردمی یا شورش فقرا. بی‌دلیل نیست که این پناهگاه‌های زیرزمینی انواع مختلفی دارند؛ از پناهگاه ضد حمله هسته‌ای و شیمیایی تا پناهگاه‌های خودکفا ازنظر آب و غذا برای اقامت طولانی و حتی انواع ساده‌تر که مزیتشان فقط به «مخفی» بودن در زیرزمین است. بازار ساخت و فروش این پناهگاه‌ها در آمریکا داغ است تا ثروتمندان به هر دلیلی که بخواهند روزی از روی زمین فرار کنند، امکان خرید اقامتگاهی مناسب را داشته داشته باشند.
در شرایط فعلی، بسیاری از کارشناسان دلیل وجود چنین پناهگاه‌هایی را ترس از نابودی آمریکا در جنگ و ترس از شورش مردمی می‌دانند. شاید عجیب به نظر برسد ولی در کشوری که در بیرون با زور و سلطه نظامی زنده است و در درون با نارضایتی اقتصادی شدید مواجه است ترس‌های آخرالزمانی عجیب هم نیست.
در شرایط فعلی، بسیاری از کارشناسان دلیل وجود چنین پناهگاه‌هایی را ترس از نابودی آمریکا در جنگ و ترس از شورش مردمی می‌دانند. شاید عجیب به نظر برسد ولی در کشوری که در بیرون با زور و سلطه نظامی زنده است و در درون با نارضایتی اقتصادی شدید مواجه است ترس‌های آخرالزمانی عجیب هم نیست.
تصویری از پناهگاه کاخ سفید در جریان حملات ۱۱ سپتامبر- خردادماه امسال نیز زمانی که تظاهرات علیه تبعیض و نژادپرستی در آمریکا
به جلوی کاخ‌سفید کشیده شد ترامپ و خانواده‌اش برای ساعتی به پناهگاه زیرزمین کاخ سفید فرار کردند.
انتشار این خبر توسط سی‌ان‌ان به گمانه‌زنی گسترده رسانه‌ها درباره این پناهگاه منجر شد
ایده‌ای که ثروتمندان پسندیدند!
ایده ساخت پناهگاه‌های زیرزمینی که بانکر(bunker) یا شلتر(Shelter) نامیده می‌شوند از پناهگاه‌های اسکان اضطراری سیاستمداران در سال‌های جنگ جهانی دوم آمد. در آمریکا زیر محوطه کاخ سفید پناهگاهی مشهور به East Wing و با نام رسمی «مرکز عملیات اضطراری ریاست‌جمهوری» وجود دارد که اطلاعات مربوط به آن به کلی محرمانه است. این پناهگاه در زمان جنگ جهانی دوم به دستور «فرانکلین روزولت» رئیس‌جمهور وقت ساخته و کمی بعد توسعه یافت. سال‌های طولانی نیز تقریبا بلااستفاده بود تا اینکه در روز ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ همزمان با حمله به برج های دوقلو، مقامات ارشد دولت آمریکا به جز جورج بوش پسر که به شهر دیگری سفر کرده بود گذرشان به این پناهگاه افتاد.
همان‌جا بود که ایده ساخت پناهگاه‌های زیرزمینی مدرن شکل گرفت؛ چون مشاوران رئیس‌جمهور به این نتیجه رسیدند که این پناهگاه دیگر به درد نمی خورد و به جایش پروژه‌ای گران‌قیمت برای ساخت یک پناهگاه زیرزمینی مدرن (احتمالا در بخش شمالی کاخ سفید) ارائه شد. پناهگاهی احتمالا در ۵ طبقه که در مقابل حملات شیمیایی، بیولوژیکی و هسته‌ای مقاوم باشد، برای چند ماه ذخیره غذایی کافی داشته باشد و البته احتمالا ۲ راه فرار مخفیانه نیز برای رئیس جمهور و اطرافیانش در آن تعبیه شده باشد. خیلی زود ثروتمندان آمریکایی از چنین طرحی خوششان آمد و ترس‌هایشان موجب شد دنبال چنین پناهگاهی برای خودشان باشند. بلافاصله شرکت‌هایی هم دست به کار شدند تا به این نیاز مشتری ثروتمند آمریکایی پاسخ دهند.
به دلیل شیوع ترس جهانی از پایان دنیا در سال ۲۰۱۲ بنا به پیش‌بینی تقویم قوم مایا، از سال ۲۰۱۰ استقبال ثروتمندان
از پناهگاه‌های زیرزمینی بیشتر شد.آن موقع، ترس اصلی از حمله اتمی به آمریکا یا برخورد شهاب‌سنگ به کره زمین بود
حمله به آمریکا!
احتمال حمله اتمی یا بیولوژیکی به آمریکا می‌تواند ترسی جدی برای ثروتمندان باشد. آمریکا در دنیا دشمن زیاد دارد و فقط این نیست؛ «آمریکاستیزی» یک پدیده معاصر است. از نظر تاریخی شاید جنگ ویتنام و یورش بی‌دلیل و بی‌فرجام آمریکا به این کشور فقیر و کشتار بی‌رحمانه و فجایع انسانی کم‌نظیر، نقطه شروع این پدیده جهانی باشد ولی تاثیر جهانی سیاست‌های آمریکا نیز در دهه‌های بعدی به افزایش آمریکاستیزی منجر شد. جنگ افغانستان، جنگ عراق، بحران مالی سال 2008 و بسیاری اتفاقات دیگر، به آمریکاستیزی در جهان دامن زده است و این یعنی نفرت انباشته و خصومت مستقیم در ابعاد بین المللی؛ چیزی که حتما برای ثروتمندان آمریکایی ترسناک است.
نظرسنجی «مرکز تحقیقات پیو» که یک اندیشکده آمریکایی در واشینگتن است نشان داده نگرش مطلوب نسبت به آمریکا از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ به دلیل بروز جنگ افغانستان و جنگ عراق به شدت کاهش یافته و در آلمان از ۷۸ درصد به ۳۷ درصد رسیده است؛ در فرانسه از ۶۲ به ۳۹، در انگلستان از ۸۳ به ۵۶ و در اسپانیا از ۵۰ به ۲۳ درصد. نمونه دیگر از میان تعداد زیادی تحقیق و بررسی در این زمینه، اینکه در سال ۲۰۰۸ حدود ۸۵ درصد مردم فرانسه دولت و بانک‌ها و موسسات مالی آمریکا را مسئول بحران مالی جهانی می‌دانستند. نمونه به‌روزتر اینکه موسسه آمریکایی «گالوپ» با نظرسنجی و تحقیق در ۱۳۵ کشور جهان، میزان محبوبیت جهانی آمریکا در سال ۲۰۱۹ را تنها ۳۳ درصد اعلام کرده است؛ پایین ترین حد در تاریخ معاصر. در اروپا رکورد تازه ای ثبت شده است؛ نارضایتی ۶۱ درصدی از سیاست‌های آمریکا. در آسیا نیز فقط ۳۲ درصد مردم نسبت به آمریکا نگرش مثبت دارند.
پناهگاه مشهور به کاندو (Survival Condo) دیوارهای بتنی قوی و ۱۵ طبقه زیرزمینی دارد. این پناهگاه باقی‌مانده از جنگ سرد
در ایالت کانزاس حالا برای ثروتمندان تبدیل به اقامتگاهی لوکس و امن در برابر تهدیدات خارجی شده است
ترس به‌خاطر ثروت!
آمریکا از نظر توزیع ثروت، نابرابرترین کشور جهان است. گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) در سال ۲۰۱۸ بر این موضوع تاکید دارد و می‌افزاید: «۷۹ درصد ثروت آمریکا در اختیار یک درصد از خانواده های ثروتمند این کشور قرار دارد.» این، همه ماجرای ثروت و ثروتمندبودن در آمریکا نیست؛ داستان تلخ‌تر از این حرف هاست. «موسسه اعتبارسنجی مودیز» که یک موسسه بزرگ خدمات مالی در آمریکا و یکی از معتبرترین موسسات اعتبارسنجی مالی در جهان است در سال ۲۰۱۸ گزارش داد: «در ۲ دهه اخیر، نابرابری ثروت و درآمد در آمریکا افزایش یافته است و افراد دارای درآمد بالا و بسیار بالا توانسته‌اند سهم بیشتری از درآمد و ثروت را به خود اختصاص دهند. یک دهک بالای درآمدی جامعه آمریکایی از سال ۱۹۹۵ تاکنون توانسته‌اند در حدود ۲۰۰ درصد بر دارایی خالص خود بیفزایند. درحالی‌که ۴ دهک پایینی درآمدی در همین مدت، شاهد سقوط میانگین دارایی‌هایشان بوده‌اند.»
در آمریکا معروف است که حدود ۳ هزار خانواده، ثروت و قدرت را در اختیار دارند؛ خانواده‌هایی که سهام‌داران اصلی برترین شرکت‌های سودآور آمریکا و همچنین تجارت‌های بین‌المللی هستند. نظام سیاسی این کشور نیز به گونه‌ای است که صاحبان ثروت، قدرت را هم در دست دارند چون به شیوه‌های قانونی و عرفی یا حتی روش‌های مخفی و پشت‌پرده می‌توانند در انتخابات تاثیر بگذارند؛ از جمله از طریق حمایت رسانه‌ای و مالی از نامزدهای نزدیک به خود. بالطبع این تاثیرگذاری بر سیاست، با هدف اقتصادی انجام می‌شود و این‌گونه است که ۱۸۵ خانواده ثروتمند آمریکا که مجله فوربز فهرست کرده از جمله والتون، واربرگ، مارس، کارگیل، دوپونت، جانسون، هیرست، دانکن و براون درمجموع بیش از ۱۲۰۰ میلیارد دلار ثروت دارند.
در چنین شرایطی ثروتمندان بیش از دیگران از تغییر ناگهانی و غیرقابل کنترل این وضعیت هراس دارند. به ویژه اینکه در آمریکا مالکیت سلاح مجاز است و وضعیت این‌گونه است که شبکه خبری سی‌ان‌ان در سال ۲۰۱۹ گزارش داد تعداد سلاح‌های شخصی در آمریکا از تعداد جمعیت بیشتر شده و به ۳۹۰ میلیون قبضه رسیده است. پس چندان هم عجیب نیست که «ترس» ثروتمندان با همکاری «پول»، به سفارش یا خرید یک پناهگاه امن برای آینده منجر شود. البته چون پول دست بعضی‌ها خیلی زیاد است بعضی از این پناهگاه‌ها هم تبدیل می‌شوند به خانه‌های میلیون دلاری لوکس با امکانات رفاهی در حداکثر میزان ممکن!
تصویری از یک پناهگاه لوکس در جمهوری چک - در سال ۲۰۱۷ سی‌ان‌ان گزارش داد که تقاضا برای پناهگاه‌های زیرزمینی
در سال ۲۰۱۶ نسبت به سال قبلش بیش از ۷۰۰ درصد رشد داشته است.
مدیر یک شرکت سازنده این پناهگاه‌ها نیز به این شبکه گفته است:
«بسیاری از ثروتمندان ازجمله مدیران بانک‌ها و مدیران عرصه فناروی هزینه زیادی را صرف خرید پناهگاه‌های زیرزمینی برای خانواده و اطرافیان خود می‌کنند.»
شهرهای زیرزمینی!
پناهگاه‌های زیرزمینی فقط برای ابرثروتمندان نیستند و کمی پولدارترها نیز می‌توانند یک پناهگاه برای خودشان بخرند؛ پناهگاه‌هایی که به صورت کانکس‌های بزرگ، تولید و زیر زمین جاگذاری می‌شوند. این‌گونه است که تجمع برخی پناهگاه‌های کوچک در یک مکان، شهری زیرزمینی پدید می‌آورد که البته هنوز خالی است! ساخت و فروش این‌گونه پناهگاه‌ها توسط شرکت‌های تخصصی با نوعی از تبلیغات تجاری همراه است که بیشتر بر جنبه‌های آخرالزمانی یک جنگ‌جهانی یا حمله هسته‌ای به آمریکا تاکید دارند. ایده ساخت آنها نیز از زمان جنگ‌سرد به ذهن برخی رسید؛ پناهگاهی کوچک و ضد بمب برای روزی که شوروی به آمریکا حمله کند.
پناهگاه‌های زیرزمینی در ایالت داکوتای جنوبی، امکانات یک شهر کوچک از جمله سینما، مدرسه، پارک، ورزشگاه و بیمارستان را در اختیار دارند
پناهگاه‌ها کجا هستند؟
در سال‌های اخیر شرکت‌های معروفی برای ساخت پناهگاه‌های زیرزمینی فعال شده‌اند. شرکت‌هایی نظیر ویووس، لری هال، رایزینگ اس بانکرز و اطلس معروف‌ترین‌ها هستند و اطلاعاتی که درباره این پناهگاه‌ها داریم از سخنان و تبلیغات مدیران این شرکت‌هاست. از نظر تعداد که حساب کنیم بیشتر پناهگاه‌ها در آمریکا قرار دارند و اغلب در اماکنی که قبلا پایگاه‌های موشکی یا مراکز حساس نظامی بوده‌اند. اما شرکت‌های آمریکایی در آلمان و جمهوری‌چک نیز پناهگاه‌هایی ساخته و برای فروش آنها تبلیغ می‌کنند. و البته همه این‌ها بخش آشکار ماجراست.
بخش پنهان به پناهگاه‌های زیرزمینی مخفی ابرثروتمندان آمریکایی اختصاص دارد که طبیعی است درباره‌شان اطلاع‌رسانی نمی‌شود. با این حال مشهور است که بسیاری از ثروتمندان آمریکا در نیوزلند املاک مخفی، پناهگاه‌های زیرزمینی و ارتش خصوصی دارند. ارتش خصوصی اصطلاحی است برای خدماتی که شرکت‌های تامین امنیت فردی و خانوادگی ارائه می‌دهند؛ ماموران حفاظتی به همراه تجهیزات امنیتی و نظامی و مراقبتی ویژه. کار به جایی رسیده که دردسرهای ساخت و فروش پناهگاه‌های زیرزمینی در نیوزلند سبب شد این کشور در سال ۲۰۱۸ برای خرید املاک توسط خارجی‌ها محدودیت بگذارد.
تصویری از مراحل ابتدایی ساخت یک پناهگاه در نیوزلند- نشریه ایندیپندنت اردیبهشت ماه امسال گزارش داد که برخی ثروتمندان آمریکایی
از ترس همه‌گیری کرونا راهی پناهگاه‌های زیرزمینی یا به قول این نشریه «سنگرهای خصوصی» در نیوزلند شده اند.
چه قیمتی دارند؟
قیمت آن دسته از پناهگاه‌های سفارشی که برای ابرثروتمندان و در املاک خصوصی‌شان ساخته می‌شود بالطبع محدودیتی ندارد. اما قیمت پناهگاه‌هایی که برایشان تبلیغ می‌شود، می‌تواند به میلیون‌ها دلار هم برسد. برای مثال شرکت رایزینگ اس بانکرز پناهگاه‌هایی با قیمت ۹ میلیون دلار هم می‌فروشد. در همه انواع این پناهگاه‌ها ذخیره غذایی حتی تا چند سال، گلخانه‌های کوچک برای پرورش گیاهان خوراکی، امکانات دسترسی به منابع آب زیرزمینی و تجهیزات تصفیه و بازچرخانی آب، امکانات رفاهی نسبی، تجهیزات حفاظتی پیشرفته در برابر حملات شیمیایی و... وجود دارد. در واقع این پناهگاه‌ها قرار است سدی ضدنفوذ ایجاد کند برای در امان ماندن از هر گونه تهاجم خارجی به مدت طولانی.
تصویری از مراحل ابتدایی ساخت یک پناهگاه در نیوزلند- نشریه ایندیپندنت اردیبهشت ماه امسال گزارش داد که برخی ثروتمندان
آمریکایی از ترس همه‌گیری کرونا راهی پناهگاه‌های زیرزمینی یا به قول این نشریه «سنگرهای خصوصی» در نیوزلند شده اند
وقتی شرایط ناگهان تغییر کند!
شرکت ویووس (vivos) یکی از پرسروصداترین شرکت‌های ساخت پناهگاه برای ثروتمندان است و نشریه گاردین نیز اواسط مارس ۲۰۲۰ گزارشی میدانی از پناهگاه‌های ساخت این شرکت در منطقه بلک هیلز ایالت داکوتای جنوبی منتشر کرد. بخش‌هایی از گزارش گاردین وضعیت این پناهگاه‌ها را به خوبی نشان می‌دهد: «ویووس مدعی اداره چند مرکز در نقاط مختلف آمریکاست. همگی در نقاط دورافتاده و مخفی، دور از اهداف احتمالی هسته‌ای، گسل‌های زلزله‌خیز و نواحی بزرگ شهری که در دوران همه‌گیرشدن بیماری‌ها فاجعه‌بارتر از هر جای دیگر می‌شود. آنها برای یک پناهگاه در آلمان هم تبلیغ می‌کردند، یک انبار اسلحۀ بزرگ دوران شوروی سابق که در بستر صخره‌ای زیر یک کوه در تورینگیا ساخته شده بود.... ویووس اسم محل جدیدش در داکوتای جنوبی را ایکس‌پوینت گذاشته بود… تیم امنیتی ویووس می‌تواند هرکسی را که از فاصلۀ ۵ کیلومتری به این محل نزدیک می‌شود، تشخیص دهد؛ مکانی بزرگ، امن، ایمن، جداافتاده، خصوصی، قابل‌دفاع و پنهان... یک تشکیلات امنیتی و نظامی، مبتنی بر توافقات قراردادی برای حفاظت از ثروت شخصی و خصوصی.»
این اواخر فراگیرشدن ناگهانی اعتراض علیه تبعیض و نژادپرستی در آمریکا که دامنه آن به صدها شهر این کشور رسید و به استقرار گارد ملی در ایالت ها انجامید به روشنی نشان داد ترس‌های ثروتمندان آمریکایی بی‌دلیل نیست و شرایط ممکن است خیلی سریع و ناگهانی تغییر کند. کسی چه می‌داند، شاید روزی نه‌چندان‌دور مجبور شوند از این کشور فرار کنند؛ روزی که پایان نظام سیاسی حاکم بر ایالات‌متحده و آخرالزمان ثروت‌اندوزی از نوع آمریکایی باشد!
