پرهام پارسانژاد متخصص توانبخشی و فیزیوتراپیست درباره تمرین‌های طلایی و مناسب برای بازگرداندن توانایی ریه در بیماران کرونایی اظهار کرد: اگر افراد دوران بیماری کرونا را پشت سر گذاشته اند و تنفس آن‌ها در حالت عادی مشکلی ندارد، اما در فعالیت‌های سنگین، بالا و پایین رفتن پله، همچنین دویدن به تنگی نفس دچار می‌شوند، می‌توانند از تمرین‌های فیزیوتراپی برای رفع این عارضه استفاده کرده و به بهبودی خود کمک کنند.
راهکار‌هایی برای رفع مشکلات ریوی
به گزارش باشگاه خبرنگاران، پارسانژاد گفت افراد برای بازگرداند توانایی ریه خود و رفع مشکلات ریوی از تمرینات زیر استفاده کنند:
۱) انجام عمل دم و نگه داشتن حداکثر هوای ممکن در ریه‌ها به مدت ۱۵ ثانیه و بازدم
۲) تنفس شکمی که عضله دیافراگم وارد عمل شود. به این صورت که هنگام دم شکم بیرون بیاید و پس از آن بازدم آرام و طولانی با لب‌های غنچه شده
۳) حبس کردن هوا در ریه‌ها و بازدم آرام و طولانی حدود ۷ ثانیه منجر به کاهش تعداد تنفس در دقیقه می‌شود که از معیار‌های بهبود و ارتقا کیفیت بافت ریه‌ها است.
۴) تمرین مهم دیگر که در فیزیوتراپی تنفسی برای بهبود تهویه بخش‌های پایینی ریه آموزش داده می‌شود این است که خود بیمار یا فیزیوتراپیست دستش را روی دنده‌های پایینی گذاشته و از بیمار بخواهد هنگام دم توجه کند که هوا را به ناحیه زیر دست وارد کند.
۵) استفاده از فوم رولر در زیر فقرات پشتی و حرکت دادن آن به جلو و عقب در حالت طاقباز خوابیده می‌تواند تحرک پذیری و قوس آن را بهبود بخشد.
۶) باز کردن دست‌ها هنگام دم و برگشت آن‌ها به حالت اول هنگام بازدم می‌تواند به عملکرد تنفسی این عضلات کمک کند. هر چه هنگام دم باز شدن دست‌ها با دامنه و کشش بیشتری انجام شود کمک بیشتری به عملکرد تنفسی آن‌ها می‌شود. دم و بازدم می‌تواند با حرکت ضربدری باز شدن اندام‌های فوقانی هم انجام شود؛ یعنی هنگام دم یک دست از بالا و یک دست از پایین کنار بدن از هم باز می‌شوند و سپس برعکس انجام شود.
۷) کشش عضلات سینه‌ای در حالت ایستادن گوشه دیوار و نزدیک کردن سینه به گوشه در حالیکه دست‌ها روی دیوار‌های طرفین قرار دارد تمرین مناسبی برای پیشگیری از بروز شانه‌های گرد شده و محدود شدن ظرفیت تنفسی افراد است.
راهکار‌هایی برای رفع مشکلات ریوی
به گزارش باشگاه خبرنگاران، پارسانژاد گفت افراد برای بازگرداند توانایی ریه خود و رفع مشکلات ریوی از تمرینات زیر استفاده کنند:
۱) انجام عمل دم و نگه داشتن حداکثر هوای ممکن در ریه‌ها به مدت ۱۵ ثانیه و بازدم
۲) تنفس شکمی که عضله دیافراگم وارد عمل شود. به این صورت که هنگام دم شکم بیرون بیاید و پس از آن بازدم آرام و طولانی با لب‌های غنچه شده
۳) حبس کردن هوا در ریه‌ها و بازدم آرام و طولانی حدود ۷ ثانیه منجر به کاهش تعداد تنفس در دقیقه می‌شود که از معیار‌های بهبود و ارتقا کیفیت بافت ریه‌ها است.
۴) تمرین مهم دیگر که در فیزیوتراپی تنفسی برای بهبود تهویه بخش‌های پایینی ریه آموزش داده می‌شود این است که خود بیمار یا فیزیوتراپیست دستش را روی دنده‌های پایینی گذاشته و از بیمار بخواهد هنگام دم توجه کند که هوا را به ناحیه زیر دست وارد کند.
۵) استفاده از فوم رولر در زیر فقرات پشتی و حرکت دادن آن به جلو و عقب در حالت طاقباز خوابیده می‌تواند تحرک پذیری و قوس آن را بهبود بخشد.
۶) باز کردن دست‌ها هنگام دم و برگشت آن‌ها به حالت اول هنگام بازدم می‌تواند به عملکرد تنفسی این عضلات کمک کند. هر چه هنگام دم باز شدن دست‌ها با دامنه و کشش بیشتری انجام شود کمک بیشتری به عملکرد تنفسی آن‌ها می‌شود. دم و بازدم می‌تواند با حرکت ضربدری باز شدن اندام‌های فوقانی هم انجام شود؛ یعنی هنگام دم یک دست از بالا و یک دست از پایین کنار بدن از هم باز می‌شوند و سپس برعکس انجام شود.
۷) کشش عضلات سینه‌ای در حالت ایستادن گوشه دیوار و نزدیک کردن سینه به گوشه در حالیکه دست‌ها روی دیوار‌های طرفین قرار دارد تمرین مناسبی برای پیشگیری از بروز شانه‌های گرد شده و محدود شدن ظرفیت تنفسی افراد است.
