یک مطالعه برجسته به رهبری محققان متخصص چشم و گوش ماساچوست، فرضیه جدیدی را برای توضیح میزان کم شنوایی مرتبط با افزایش سن مطرح کرده که دیدگاه غالبی را که علوم پزشکی بیش از نیم قرن بر آن حاکم شده است، به چالش می‌کشد.
به گزارش ایسنا ، تحقیقات جدید شواهدی را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد کاهش شنوایی مربوط به افزایش سن و پیری در درجه اول ناشی از آسیب انباشته شده در سلول‌های موی حسی گوش داخلی است و فناوری‌های احیای مو ممکن است درمان‌های جدیدی را برای این مشکل ارائه دهند.
به طور کلی تصور می‌شد که کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن (Presbycusis) ناشی از تخریب آهسته عروق استریا (stria vascularis) که بخش مهمی از حلزون گوش است، می‌شود.
تحقیقات قبلی روی حیوانات نشان داده است که ضعیف شدن (آتروفی) ناشی از افزایش سن در عروق استریا باعث کاهش شنوایی می‌شود و فرض کلی در بین بسیاری از دانشمندان این است که این روند در مورد کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن در انسان نیز صدق می‌کند.
بررسی دقیق گوش داخلی انسان فقط با استفاده از نمونه‌های کالبد شکافی پس از مرگ امکان پذیر است. اکنون یک مطالعه جدید برای انجام بزرگترین و دقیق‌ترین تجزیه و تحلیل نمونه کالبد شکافی برای درک آسیب شناسی کم شنوایی مربوط به افزایش سن انجام شده است.
این مطالعه با بررسی دقیق بیش از ۱۲۰ نمونه کالبد شکافی گوش داخلی انسان انجام شده است. بیشتر نمونه‌ها با داده‌های "شنوایی نگاره" جمع آوری شده از وقتی که این افراد زنده بودند، همراه بود و به محققان این امکان را می‌داد تا داده‌های آناتومیکی را با الگو‌های کم شنوایی به خوبی مرتبط کنند.
نمودار ثبت‌شده آستانه شنوایی در بسامد (فرکانس)های صوتی متفاوت را شنوایی‌نگاره (audiogram) می‌نامند. شنوایی‌نگاره یک روش برای تعیین نوع، میزان، شکل و قرینگی کم شنوایی در دو گوش است. تهیه شنوایی‌نگاره یا به زبان عامیانه نوار گوش، وظیفه شنوایی شناس است که با دستگاه شنوایی‌سنج (Audiometer) انجام می‌شود.
یافته بزرگ این مطالعه این بود که آسیب به عروق استریا با شدت یا الگوی کم شنوایی ارتباطی ندارد. درعوض مشخص شد که دقیق‌ترین پیش بینی کننده کاهش شنوایی، میزان و محل مرگ سلول‌های موی حسی گوش داخلی است.
آنچه این یافته نشان می‌دهد این است که آسیب به سلول‌های موی حسی در حلزون گوش ممکن است دلیل اصلی و ابتدایی بروز کم شنوایی در سالمندان باشد و این نشان می‌دهد که کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن نتیجه اجتناب ناپذیری حاصل از پیری نیست، بلکه در عوض بیشتر مربوط به استهلاک صوتی سلول‌های شنوایی در طول عمر یک فرد است.
"چارلز لیبرمن" سرپرست این مطالعه جدید توضیح می‌دهد: مرگ هر چه بیشتر سلول‌های مو در گوش انسان حاکی از آن است که ضایعات شنوایی در فرکانس بالا که منجر به بروز کم شنوایی در سنین بالا می‌شوند، قابل اجتناب هستند و منعکس کننده عمده آسیب‌های ناشی از مواجهه با محیط زیست است. این احتمال وجود دارد که اگر در مراقبت از گوش‌های خود در حین انجام فعالیت‌های پر سروصدا یا به طور کامل اجتناب از آن‌ها کوشا باشیم، همه ما می‌توانیم در دوران پیری بهتر بشنویم.
"پیژه وو" نویسنده مسئول این مطالعه جدید می‌گوید: این یافته جدید، پتانسیل توسعه درمان‌های جدید برای بهبود شنوایی در افراد مسن را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد. اگر این نوع آسیب به سلول مو در واقع دلیل اصلی کم شنوایی ناشی از سالمندی باشد، می‌توان پیشرفت‌های اخیر در احیای سلول‌های مو را برای درمان کم شنوایی استفاده کرد.
وی افزود: مطالعه ما روی علت اصلی کاهش شنوایی در سنین بالا متمرکز است. مستند سازی نقش اصلی ریزش پیش رونده مو‌های حسی گوش در ضعف شنوایی در سالخوردگی به این معنی است که میلیون‌ها بیمار مبتلا به این بیماری می‌توانند از روش‌های ترمیمی سلول‌های مو برای بهبود شنوایی خود بهره‌مند شوند.
این مطالعه جدید در مجله JNeurosci منتشر شده است.
به گزارش ایسنا ، تحقیقات جدید شواهدی را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد کاهش شنوایی مربوط به افزایش سن و پیری در درجه اول ناشی از آسیب انباشته شده در سلول‌های موی حسی گوش داخلی است و فناوری‌های احیای مو ممکن است درمان‌های جدیدی را برای این مشکل ارائه دهند.
به طور کلی تصور می‌شد که کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن (Presbycusis) ناشی از تخریب آهسته عروق استریا (stria vascularis) که بخش مهمی از حلزون گوش است، می‌شود.
تحقیقات قبلی روی حیوانات نشان داده است که ضعیف شدن (آتروفی) ناشی از افزایش سن در عروق استریا باعث کاهش شنوایی می‌شود و فرض کلی در بین بسیاری از دانشمندان این است که این روند در مورد کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن در انسان نیز صدق می‌کند.
بررسی دقیق گوش داخلی انسان فقط با استفاده از نمونه‌های کالبد شکافی پس از مرگ امکان پذیر است. اکنون یک مطالعه جدید برای انجام بزرگترین و دقیق‌ترین تجزیه و تحلیل نمونه کالبد شکافی برای درک آسیب شناسی کم شنوایی مربوط به افزایش سن انجام شده است.
این مطالعه با بررسی دقیق بیش از ۱۲۰ نمونه کالبد شکافی گوش داخلی انسان انجام شده است. بیشتر نمونه‌ها با داده‌های "شنوایی نگاره" جمع آوری شده از وقتی که این افراد زنده بودند، همراه بود و به محققان این امکان را می‌داد تا داده‌های آناتومیکی را با الگو‌های کم شنوایی به خوبی مرتبط کنند.
نمودار ثبت‌شده آستانه شنوایی در بسامد (فرکانس)های صوتی متفاوت را شنوایی‌نگاره (audiogram) می‌نامند. شنوایی‌نگاره یک روش برای تعیین نوع، میزان، شکل و قرینگی کم شنوایی در دو گوش است. تهیه شنوایی‌نگاره یا به زبان عامیانه نوار گوش، وظیفه شنوایی شناس است که با دستگاه شنوایی‌سنج (Audiometer) انجام می‌شود.
یافته بزرگ این مطالعه این بود که آسیب به عروق استریا با شدت یا الگوی کم شنوایی ارتباطی ندارد. درعوض مشخص شد که دقیق‌ترین پیش بینی کننده کاهش شنوایی، میزان و محل مرگ سلول‌های موی حسی گوش داخلی است.
آنچه این یافته نشان می‌دهد این است که آسیب به سلول‌های موی حسی در حلزون گوش ممکن است دلیل اصلی و ابتدایی بروز کم شنوایی در سالمندان باشد و این نشان می‌دهد که کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن نتیجه اجتناب ناپذیری حاصل از پیری نیست، بلکه در عوض بیشتر مربوط به استهلاک صوتی سلول‌های شنوایی در طول عمر یک فرد است.
"چارلز لیبرمن" سرپرست این مطالعه جدید توضیح می‌دهد: مرگ هر چه بیشتر سلول‌های مو در گوش انسان حاکی از آن است که ضایعات شنوایی در فرکانس بالا که منجر به بروز کم شنوایی در سنین بالا می‌شوند، قابل اجتناب هستند و منعکس کننده عمده آسیب‌های ناشی از مواجهه با محیط زیست است. این احتمال وجود دارد که اگر در مراقبت از گوش‌های خود در حین انجام فعالیت‌های پر سروصدا یا به طور کامل اجتناب از آن‌ها کوشا باشیم، همه ما می‌توانیم در دوران پیری بهتر بشنویم.
"پیژه وو" نویسنده مسئول این مطالعه جدید می‌گوید: این یافته جدید، پتانسیل توسعه درمان‌های جدید برای بهبود شنوایی در افراد مسن را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد. اگر این نوع آسیب به سلول مو در واقع دلیل اصلی کم شنوایی ناشی از سالمندی باشد، می‌توان پیشرفت‌های اخیر در احیای سلول‌های مو را برای درمان کم شنوایی استفاده کرد.
وی افزود: مطالعه ما روی علت اصلی کاهش شنوایی در سنین بالا متمرکز است. مستند سازی نقش اصلی ریزش پیش رونده مو‌های حسی گوش در ضعف شنوایی در سالخوردگی به این معنی است که میلیون‌ها بیمار مبتلا به این بیماری می‌توانند از روش‌های ترمیمی سلول‌های مو برای بهبود شنوایی خود بهره‌مند شوند.
این مطالعه جدید در مجله JNeurosci منتشر شده است.
