علی مصفا تهیه‌کننده فیلم سینمایی یلدا به کارگردانی مسعود بخشی که این روزها در سینماهای هنروتجربه روی پرده است، در یادداشتی که در روزنامه سازندگی منتشر شده نوشته است:
در این وانفسای کرونا و بحران و بی پولی و بی اعتمادی و اضافه شدن ماسک برصورت‌هایی که پیش از این خود تبدیل به ماسک شده‌اند و وحشت از نزدیک شدن به هم نوعی که پیش از این خود از نوعی دیگر شده است، دعوت به مراسم تماشای فیلم مرا یاد عنوان دعوت به مراسم گردن زنی می‌اندازد. عنوانی که با موضوع فیلم یلدا ساخته مسعود بخشی چندان هم بی تناسب نیست.
جذب سرمایه خارجی
به گزارش رکنا تولید مشترک فیلم با فرنگی ها ( که البته با این اوضاع خود عنوانی دیگر می طلبد) زمینه ای‌ست بسیار مستعد برای جذب سرمایه خارجی ( و البته هم زمان متهم شدن به جیره‌خواری اجنبی)؛ پیچیدگی ها و مشکلات این کار چیزی از مکافات تولید فیلم در ایران کم ندارد جز آن که باید مشکلات دیگری را نیز به آن افزود از مشکل ندانستن زبان خارجی گرفته تا فقدان هر نوع قانون و ضابطه و دستورالعمل رسمی.
جذابیت‌های آن هم کم نیست؛ در میان گذاشتن تجربیات کاری با هم‌تای فرنگی و مقایسه و سنجیدن مهارت‌های فنی و حرفه‌ای هم هیجان انگیز است و هم آموزنده. چیزی که فرنگی‌ها را شگفت زده می‌کند حس هم کاری و فداکاری و خلاقیت گروه ایرانی‌ست و در کنار و شاید ملازم با آن دل گندگی و بی باکی و بی برنامگی.
چیزهایی که مارا به هیجان می‌آورند یا توی ذوق‌مان می‌زنند هم کم نیستند اما امید بخش ترین آن‌ها درک و تایید این نکته است که عوامل فنی و حرفه‌ای سینمای ایران به شکل منفرد چیزی از فرنگی‌ها کم ندارند و تازه در شرایطی برابر انگیزه و اشتیاقی بیش‌تر به پیشرفت هم دارند.
دعوت علی مصفا
افسوس که در نبود صنوف حرفه‌ای و سیستمی راه‌نما و راه‌گشا بسیاری از آن‌ها بعد از چند سال دلسرد می‌شوند و هرز می‌روند. اندکی واقع بینی شما را هم مجاب می‌کند که صحبت از تولید مشترک و توضیح مزایا و معایب آن در وضعیت فعلی چقدر بی ربط و بیهوده است و باید آن را همین‌جا تمام کرد؛ اما در مقام تهیه کننده فیلم یلدا و به حکم وظیفه ؛ با وجود تمام منفی بافی‌ها و ناله‌ها و فریادهایی که در چاه کشیدم؛ از همه دعوت می کنم اگر برحسب اتفاق حال و حوصله‌ای داشتند ماسکی بر صورت بکشند و با حفظ فاصله یلدا را تماشا کنند.
