۲۹ تیرماه هرسال یادآور خاطره تلخ نوشاندن جام زهر به بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی در جریان اجبار به پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و پایان دادن به جنگ تحمیلی با رژیم بعث است. از سوی دیگر با نگاه به تقویم متوجه می‌شویم که از سال ۹۴ به بعد، ۲۳ تیرماه نیز که مصادف با به دنیا آمدن مولود منحوسی به اسم برجام است، به نام «روز گفتگو تعامل سازنده با جهان» گرامی داشته می‌شود!
این دو رخداد، اما شباهت‌های فراوانی با یکدیگر دارند که در ادامه بدان‌ها اشاره خواهد شد. نخست آنکه نگاهی به ترکیب نفرات حاضر در تیم مذاکرهکنندگان قطعنامه ۵۹۸ و توافقنامه برجام، حکایت از آن دارد که افرادی همچون حسن روحانی، محمدجواد ظریف و مجید تختروانچی از جمله اعضایی بودند که در هر دو مذاکرات نقشی کلیدی بر عهده داشتند.
دومین اشتراک میان این دو، موضع گیری شدیداً منفی امامین انقلاب اسلامی نسبت به این موافقتنامه هاست. امام خمینی (ره) در بخشی از پیام خود به مناسبت پذیرش قطعنامه ۵۹۸، نه تنها آن را «تلخ»، «ناگوار» و «از زهر کشندهتر» توصیف کردند بلکه تلویحاً اذعان داشتند که به واسطه حوادث و عواملی، ناچار به پذیرش قطعنامه شده اند. امام خامنه‌ای (مدظله) نیز درخصوص برجام تصریح نمودند که نه تنها پیششرطهای ۹ گانه ایشان درخصوص برجام به هیچوجه رعایت نگردید بلکه توصیف ایشان از برجام با صفاتی مثل «خسارت محض» و «سمّ مهلک» حکایت از مخالفت علنی حضرتش با برنامه جامع اقدام مشترک داشت!
سومین و مهمترین اشتراک ۵۹۸ با برجام، اما عمل نکردن طرف مقابل به تعهدات و ضمانت اجرایی نداشتن این دو است. ارتش بعثی تنها چهار روز پس از پذیرش قطعنامه با همراهی گروهک تروریستی منافقین، حمله به مرز‌های غربی ایران را از سر گرفت که البته با مقاومت نیرو‌های مسلح ایران، مجبور به عقب نشینی شد. سخن گفتن از بدعهدی طرف غربی و ضرر‌های وارده به کشور در جریان توافق برجام نیز آنچنان مثل روز روشن است که نیاز به تکرار مکررات ندارد. تحریم‌هایی که ابتدایش با منع صدور ویزای ایرانیان و قوانین ضدایرانی همچون ایسا و کاتسا در دوران اوباما آغاز شد و کماکان با افزایش نجومی قیمت دلار آمریکا به ۲۵ هزار تومان در دوران ترامپ ادامه دارد!
این همه شباهت، اما هنوز باعث تنبه محبان المذاکره یا همان رقم زنندگان این دست گل‌های به آب داده نشده است، بطوریکه که مشاطهگران زنجیره‌ای و همقطاران جریان غربگرا کماکان بر طبل مذاکره و گفتگو با طرف‌های شیاد غربی می‌کوبند و از گذشته تاریکشان عبرت نمی‌گیرند!
این دو رخداد، اما شباهت‌های فراوانی با یکدیگر دارند که در ادامه بدان‌ها اشاره خواهد شد. نخست آنکه نگاهی به ترکیب نفرات حاضر در تیم مذاکرهکنندگان قطعنامه ۵۹۸ و توافقنامه برجام، حکایت از آن دارد که افرادی همچون حسن روحانی، محمدجواد ظریف و مجید تختروانچی از جمله اعضایی بودند که در هر دو مذاکرات نقشی کلیدی بر عهده داشتند.
دومین اشتراک میان این دو، موضع گیری شدیداً منفی امامین انقلاب اسلامی نسبت به این موافقتنامه هاست. امام خمینی (ره) در بخشی از پیام خود به مناسبت پذیرش قطعنامه ۵۹۸، نه تنها آن را «تلخ»، «ناگوار» و «از زهر کشندهتر» توصیف کردند بلکه تلویحاً اذعان داشتند که به واسطه حوادث و عواملی، ناچار به پذیرش قطعنامه شده اند. امام خامنه‌ای (مدظله) نیز درخصوص برجام تصریح نمودند که نه تنها پیششرطهای ۹ گانه ایشان درخصوص برجام به هیچوجه رعایت نگردید بلکه توصیف ایشان از برجام با صفاتی مثل «خسارت محض» و «سمّ مهلک» حکایت از مخالفت علنی حضرتش با برنامه جامع اقدام مشترک داشت!
سومین و مهمترین اشتراک ۵۹۸ با برجام، اما عمل نکردن طرف مقابل به تعهدات و ضمانت اجرایی نداشتن این دو است. ارتش بعثی تنها چهار روز پس از پذیرش قطعنامه با همراهی گروهک تروریستی منافقین، حمله به مرز‌های غربی ایران را از سر گرفت که البته با مقاومت نیرو‌های مسلح ایران، مجبور به عقب نشینی شد. سخن گفتن از بدعهدی طرف غربی و ضرر‌های وارده به کشور در جریان توافق برجام نیز آنچنان مثل روز روشن است که نیاز به تکرار مکررات ندارد. تحریم‌هایی که ابتدایش با منع صدور ویزای ایرانیان و قوانین ضدایرانی همچون ایسا و کاتسا در دوران اوباما آغاز شد و کماکان با افزایش نجومی قیمت دلار آمریکا به ۲۵ هزار تومان در دوران ترامپ ادامه دارد!
این همه شباهت، اما هنوز باعث تنبه محبان المذاکره یا همان رقم زنندگان این دست گل‌های به آب داده نشده است، بطوریکه که مشاطهگران زنجیره‌ای و همقطاران جریان غربگرا کماکان بر طبل مذاکره و گفتگو با طرف‌های شیاد غربی می‌کوبند و از گذشته تاریکشان عبرت نمی‌گیرند!
